Hmm ya bosanmayi dusunecek kadar ciddi mi sorunlar? Yani heyecan vs deyince erotizm geliyo akla, ask deyince romantizm. 10 yillik evliligin de rutine binmesi abes gelmiyo. Ama sorunlar buyukse, keske tum sorunlari yazdigin bir topic acsaydin daha net anlardik cerceveyiBu konuşmayı 9 yıl boyunca kaç kez yaptım sayısını bile hatırlamıyorum. Ama gün geçtikçe daha büyük bir lakaytlıkla karşılık vermiyor, ben böyleyim falan demeye başlıyor, o zaman da ben deliriyorum. Taş çatlasın iki gün sürüyor, o kadar sürmüyor bile çoğunlukla. Sonra yine aynı...
İnanın bana huzur olsa romantizmi aramayacağım ama işte bambaşka sorunlarımız da var. Keşke tek şey romantizm olsa. Her şey birikip birikip, üst üste geliyor ve beni bunalıma sokuyor. İkimizin de her tartışmada söylediğimiz bir şey var ''Fazla zorluyoruz, bir şeyler bitmiş artık'' Ama bu sözleri sarfedip kimse adım atmıyor. Sanırım çekiniyoruz, oğlumuzu düşünüyoruz, maddiyat bilmem ne bir sürü etkenle boşanma kararı bile veremiyoruz. Ya da kolaya kaçıyoruz. Çünkü evliliği bitirmek, cidden çok büyük bir mesele ve kimse bu fikre yanaşmıyor, ama sorunlar aynen devam hatta artarak ilerliyor... Birkaç ay önce bir uzmandan yardım isteyelim dedim. Hiçbir şekilde yanaşmadı. Bir evlilik terapi sitesinde bir test vardı, onu çözdüm, ve ona bari sen de çöz, bir adım atalım dedim, ona da yanaşmadı. Of işte olay tamamen kördüğüm şeklinde beni yıpratmaya devam ediyor
kilit noktanız burası..evladınız 7 yıl sonra gelmiş ve bir buçuk yaşında sizse 9 yıllık evlisiniz 1,5+9 ay nerdeyse (26 AY)2,5 yıldır bebekle varsınız bu süreçte eşiniz normal olmasa sanırım bu tedavilere katlanmazdınız...tüm düşüncelerimi sıralayamam ama girişim bile bazı şeyleri açıklayabilir..evlilik terapisti sizi kesinlikle kurtarır..(kesinlikle)evet üstelik 7 yıl sonra tedaviyle gelen büyük bir şans. Onun için de üzülüyorum(
Tarzınızı biraz değiştirin , kendinize de zaman ayırın , biraz daha bakımlı olun kısacası dikkatini çekin hala da odunluk yapıyorsa verin marangoza gitsin .Merhaba arkadaşlar. Uzun süredir çok canımı sıkan bir konuyu sizinle paylaşmak istedim. 9 yıllık evliyim, 1,5 yaşında bir oğlum var. Evliliğimiz dengesiz ve ruhsuz bir hal aldı ve bu benim canımı çok sıkıyor. bazen çok iyi oluyoruz, eğleniyoruz( eğlendiğimiz zamanlarda iki arkadaş gibi) ama çoğunlukla da çatışıyoruz, her konuda ayrıyız. Ayrı dünyaların insanıyız resmen. Evde sürekli bir muhalefet var. Heyecan yok aşk yok. Sanırım sevgi de yok. Eşimin artık beni beğenmediğini hissediyorum. ve ben de ona karşı bir şey hissetmiyorum. Sorunlarımı ortaya döktüğümüzde hiçbir şeyi çözemediğimiz gibi daha çok yara alıyoruz ve o hiçbir şekilde kendini hatalı bulmuyor. Eskiden de böyleydi hala böyle. İlk zamanlar ben didinip bir şeyler yapmaya çalıştım ama yok ondan yana bir şey yok. Onunla ilgili rahatsızlıklarımı dile getirdiğim zaman ben böyleyim, değişmeyeceğim diyor. O böyle söyleyince de benim yapabilecek bir şeyim kalmıyorVe artık çok bunalıyorum. İlgiye ve sevgiye ihtiyacım var gerçekten. Sarılmaya, öpmeye, sonu yatakta bitmeyen öpücüklere, sarılmalara, ihtiyacım var. Sıcak sohbetlere, sevildiğimi duymaya, sıcacık bakışlara. Ama yok yok işte Bu işin sonu nereye varır onu da bilmiyorum çok üzülüyorum
eşinin fıtratı böyle sanırım ki "ben değişmeyeceğim" diyor.Merhaba arkadaşlar. Uzun süredir çok canımı sıkan bir konuyu sizinle paylaşmak istedim. 9 yıllık evliyim, 1,5 yaşında bir oğlum var. Evliliğimiz dengesiz ve ruhsuz bir hal aldı ve bu benim canımı çok sıkıyor. bazen çok iyi oluyoruz, eğleniyoruz( eğlendiğimiz zamanlarda iki arkadaş gibi) ama çoğunlukla da çatışıyoruz, her konuda ayrıyız. Ayrı dünyaların insanıyız resmen. Evde sürekli bir muhalefet var. Heyecan yok aşk yok. Sanırım sevgi de yok. Eşimin artık beni beğenmediğini hissediyorum. ve ben de ona karşı bir şey hissetmiyorum. Sorunlarımı ortaya döktüğümüzde hiçbir şeyi çözemediğimiz gibi daha çok yara alıyoruz ve o hiçbir şekilde kendini hatalı bulmuyor. Eskiden de böyleydi hala böyle. İlk zamanlar ben didinip bir şeyler yapmaya çalıştım ama yok ondan yana bir şey yok. Onunla ilgili rahatsızlıklarımı dile getirdiğim zaman ben böyleyim, değişmeyeceğim diyor. O böyle söyleyince de benim yapabilecek bir şeyim kalmıyorVe artık çok bunalıyorum. İlgiye ve sevgiye ihtiyacım var gerçekten. Sarılmaya, öpmeye, sonu yatakta bitmeyen öpücüklere, sarılmalara, ihtiyacım var. Sıcak sohbetlere, sevildiğimi duymaya, sıcacık bakışlara. Ama yok yok işte Bu işin sonu nereye varır onu da bilmiyorum çok üzülüyorum
benimde başlıktan kaynaklı aklıma bu şarkı geldi, açmış dinliyordum, senin paylaşımı gördüm....Ne yapabileceğiniz hakkında bir fikrim yok ama bazen şarkı basarım kanayan yaralarıma. Belki sizde de işe yarar.
Mesleginize geri donun bence ,
Farkli hayattan zevk alabilen biri olmayı deneyin siz degistikce Eşinizin ilgisini cekecektr bu durum
Meslegi baslamadan birakmak nedir? Sizin once mesleginize baslamaniz lazim. O zaman maddi ve manevi cok sey cozumlenir..
Maddu sorunlar cozulurse inan esinden saygi ve ilgi gorursun. Zaten hayatta calismadan uretmedn geçmez.
Vallah yazdikca tek sorunun esinizde olmadigini görüyorum, esinizde bikac fedarkarlik istemis siz yapmamissiniz, hep bana hep bana olmaz, sanki siz kendi istekleriniz olmuyor diye dahada yükleniyorsunuz...herneyse bu raddeye gelmis artik, bana göre karsilikli bi inatlasma var, biseyler kurtamak istiyorsaniz eger ciddi sekilde sizi kaybetme duygusunu ona tattiracaksiniz, yani evet ayrilacaksiniz ciddi anlamda bosanmak istediginizi söyliyceksiniz, bu zamandada ya birbirinizin kiymetini anliycaksiniz ve her iki tarafta ödün verecek yada gercekten bittigini anlayip herkes kendi yoluna gidecek...
Böyle önyargılı bir mesajla karşılaşmak beni çok ama çok üzdü. Böyle bir şeyi nasıl düşünebilirim? Bizim sorunumuz eşimin sperm azlığıydı, ama cidden çok azdı, mikroenjeksiyonla oldu zaten. Sorunu öğrendikten sonra hemen harekete geçmedik aradan biraz zaman geçti, o sıra yine evliliğimizle ilgili sorunlardan dolayı kafamda soru işaretleri vardı ama onu bu durumda bırakamam kim bilir belki benden sonra evlenmez ve çok istediği baba olma hayali hiç gerçekleşmez diye düşündüm, onu bu şekilde bırakamam dedim, ona kıyamadım ve yola devam ettim ve bir süre sonra tedaviye başlayıp çok şükür çocuk sahibi olduk, bu konuda hiç pişman değilim.daha fazla yorum okuyunca çocuk olana kadar zorlayıp istediğinizi elde edince de ayrılmanın yollarını arıyor gibi bir portföy çizdiniz gözümde şu an...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?