öncelikle yargılamadn dinlemesini rica ediyorum herkesten.. ben evli bi adama aşık oldum.. ilk başta çok kötü bi durum gibi göründüğünü biliyorum. ama benim ona karşı hissettiklerim çokk farklı ilk kez tanışıyorum böyle bi hisle.. onu çok seviyorummm.. o gülünce güller açıyo sanki gönlümse.. onunla konuşunca gözgöze gelince.. herşeyi unutuyorum sanki dünyada sadece o ve ben varmışız gibi hissediyorum. baştan kaybedilmiş bir aşk öyküsü benimkisi.. bu duyguyu tarif etmek yaşamaktan çok daha zor. onla bi gelecek düşlemiyorum istemiyorum da. çünkü zaten onun hayatını paylaştığını birisi var ve ben araya girebilecek yapıda bi insan değilim.. ona karşı en ufak bi adım atmıyorum atmam da. o bana bi adım atsa bile benm fikrim kararım değişmez.. ama onun başka birinin olduğunu düşündükçe canım yanıyo.. hiç bişe beklememe rağmen ondan uzak kalınca üzülüyorum.. aşkımı sessiz sedasız tek başıma yaşıyorum.. dedim ya o gülünce gözleri gözlerime değince dünyanın en mutlu insanı ben oluyorum ve bununla yetiniyorum.. yetinmek zorundayım.. fazlasına hakkım yok çünkü. kurulan bi yuvayı bozamam ben.. aynı işyerinde çalışıyoruz her gün görüyoruz birbirimizi ve ben ona bu kadar yakınken uzak durmak çok zor.. sadecee paylaşmak istedim.. ne yapacağımı bilmiyorumm içimde tutamadım bunları çünkü anlatmak bile suç gibi..