Mantık aşkı getirmez ama aşk mantıkla yönlendirilir.
Sevmediğin bir insanın her hareketi sana batar bazen. Öyle ki basit şeyler için bile kavga eder durursun. Çorabın neden yerde, yok klozetin kapağı neden öyle diye günlerce küs kalırsın.
Ama arada aşk varsa (karşılıklı olmalı) herşeyi tolere edebilirsin. Aynı şekilde karşındaki de senin en berbat huylarını bile gözardı edebilir.
Hasretine dayanamayacağını bilirsin , öfkeyle söylediği sözlerin gerçek olmadığını bilirsin. Mesela sana defol git dese bunu sadece öfkeden söylediğini, gidersen sensiz asla yapamayacağını bilirsin. Söylediği her cümlenin altında birşey aramazsın. Hep iyi yönden düşünürsün. Ve aynı şekilde oda öyle olur ...
Ama aşk yoksa, yan baktın, ona güldün, şunu yedin, şunla konuştun,,,,, gibi bir sürü saçmalıkla ömrün triplerle geçer.
Aşkla bir kaç sene mutlu evliliği , aşksız ömür boyu sürecek mutsuz evliliğe tercih ederim.
Mantık evliliği yapıp sonradan aşık olanları ve gerçekten insanca saygı sınırını aşmadan yaşayabilenleri dışarda tutarak söylüyorum .
Eşimin bir sözü vardı:) aşk insana tuzlu ayranı şerbet gibi içirir:) demişti. Öğrenciyken farkında olmadan zehir gibi yaptığım ayranı içmiş garibim:) ben içememiştim.
Asla evimizde bu neden pişti, bu neden kötü oldu, ev neden dağınık, neden şunu yaptın yada yapmadın tartışması olmaz. Birbirimizi iyi tanır ona göre davranırız.
