Aşk unutulur mu

Öyle de bı unutuluyor ki. Aşk dediğiniz şey saman Alevi gibi görmeye görmeye unutuyorsunuz. Yoğun yaşarsınız ama çabuk biter en fazla bı sene sürer. Asıl unutulmayan sevgidir
 
unutmuyorsun alışıyorsun. hissettiklerini unutabilir misin ? kabulleniyorsun. unutmaya çalışmak bile hatırlamaktır. belki bir gün hepsi geçer ama izi mutlaka kalır.
 
Aşk unutulur mu? Unutmak ne kadar sürer? Kaç gün geçmeli kaç ay kaç yıl? Bu sızı ne zaman diner? Kişi değil mesele insandan ziyade bana yaşattığı duyguları verdiği hisleri unutamıyorum. O bir insandan daha fazlasıydı benim için. Aşktı mutluluktu sıcaklık huzur.. gitti cancağızım. Nefesini kokusunu alıp gitti..
Ilk aşkınsa tabiki unutamazsın ama her zaman aklında da olmaz ilk zamanlar çok acıtır kendinden geçersin
Sonra sonra hafifler
Unutamasan da
Hafifler
Ve yeni biri çıkar
Karşına
Ondaki gibi olmasın istersin
Sende iz bırakmıştır
Karşındakinin alakası yoktur belki
Ama o senin aska bakisini sekillendirmistir
O kapıyı ilk aralayan olmuştur
Ilkin mi bilmiyorum ama yazdım gitti
 
"Hiç bu kadar acı çekmem!" sanırsınız, "bir daha aşık olamam, böyle sevemem; ölene kadar unutamam,unutmam "dersiniz..
İlk günler kurşun yarası gibi ağırdır,o yara iyileşmez sanır hatta iyileşmesin istersiniz.
Günler bir kağnı kadar ağır ilerliyormuş gibi gelir, onu hatırlatan her şey acı verir.. Aslında her şey onu hatırlatmaz, siz her şeye ondan bir anlam, bir anı yüklersiniz ...
Sonra....
Sonra bir bakmışsınız ki o geçmez dediğiniz günlerin üstünden seneler geçmiş, o kağnı kadar ağır ilerlediğini sandığınız zaman bir çığ gibi yuvarlanıp sizi içine almış bulunduğunuz yerden bambaşka bir yerde görürsünüz kendinizi...
Sizi acıdan kıvrandıran o azap dolu anlar, şimdi dudağınızda buruk bir tebessüm, gözünüzde hüzün, uykularınızda bazen görünen bir rüya ve hayatınızın kıyısına vurmuş bir anıdır artık...
Işte size mutsuz biten bir aşkın duvarınizda gördüğüm resmi ..benim duvarımın da en ücra yerinde asılı çünkü. Fakat toz içinde, öyle de bakımsız.. Ama atamıyorum da, çünkü bugünkü BEN' in harcını kararken çok yoruldum..
Siz de cerceveletip asın bir yere ..Sonra zaten isteseniz de bakmaya fırsatıniz olmayacak, bakmayı unutacaksınız.. Bırakın tozlansın bir kenarda.
Nasıl da güzel ifade etmişsiniz herşeyi.. Farklı yollardan geçip, bambaşka hikayeler yaşamış olsakta mutlu sonla bitmeyen aşklar hep benzer şeyler hissettiriyo demek ki geride kalana.. Benim de duvarımda bir çerçeve asılı şuan.. Sizin de söylediğiniz gibi, bugünkü beni ben yapan herşey o çerçeve; o yüzden çıkarıp atmaya hiç niyetim yok. Ama gözümüde alamıyorum üstünden. Başka yöne baktığımı sanarken bile aklım hep orda.. Umarım bir gün o duvara ona bakmayı hatırlamayacak kadar güzellikte hikayelerle dolu çerçeveler eklerim, ekleriz..
 
İnşallah öyle olur. Tozlanır kalır unutulur bir yerde.. değilse bu acı beni kurutacak ruhumu hayallerimi neşemi hayatımı kurutacak.. 10 ay oldu. Her gün aklımda. Benim hayatımı yıkıp kendine bir hayat kuruyor. Şimdi unutmak yaşadıklarıma ihanet gibi geliyor. Unutmak istemiyorum. Yaşadıklarım anlık heves değildi. Unutursam öyle hafife almış olurum sanıyorum. Aşkıma saygısızlık sanıyorum. Ne kadar çok acı çekersem o kadar fazla ahım kalır o kadar hesabı sorulur sanıyorum unutamıyorum. Ben böyle kıvranırken mutlu olabileceğini düşünemiyorum düşünmek istemiyorum. Hissettiklerimin yaşadıklarımın tarifi yok. Tozlanır demişsin ya tamamen geçti mi unutabildin mi hissettiklerini sevgini? Bu sayfalarda kendime bir cevap bulmaya çalışıyorum. Her yerde yaşadıklarımın mealini bulmaya çalışıyorum..
Siz yazalı neredeyse 1 yıl geçmiş üzerinden, umarım şuan iyisinizdir. Siz bunları yazdığınız zamanlarda benim içimde kelebekler uçuşuyodu mutluluktan, şuan sizle aynı şeyleri hissediyorum. Hayat ne garip.. Kim bilir kaç kadın daha burda yaşadıklarına bir anlam bulmaya, bir yol gösteren bulmaya çalıştı.. Sonra aylar belkide yıllar sonra dönüp burda yazdıklarına baktılar ve bir zamanlar kendilerini boş yere ne kadar çok üzdüklerini gördüler.. Umarım ben ve benim gibi kalbi kırılan ne kadar kadın varsa, hepimiz bir gün şu yazdıklarımızı belki sadece buruk bir tebessümle hatırlarız.. Umarım bir gün gerçekten mutlu olmayı becerebiliriz..
 
Nasıl da güzel ifade etmişsiniz herşeyi.. Farklı yollardan geçip, bambaşka hikayeler yaşamış olsakta mutlu sonla bitmeyen aşklar hep benzer şeyler hissettiriyo demek ki geride kalana.. Benim de duvarımda bir çerçeve asılı şuan.. Sizin de söylediğiniz gibi, bugünkü beni ben yapan herşey o çerçeve; o yüzden çıkarıp atmaya hiç niyetim yok. Ama gözümüde alamıyorum üstünden. Başka yöne baktığımı sanarken bile aklım hep orda.. Umarım bir gün o duvara ona bakmayı hatırlamayacak kadar güzellikte hikayelerle dolu çerçeveler eklerim, ekleriz..
Teşekkür ederim. Siz de zamanın üstesinden gelmiş görünüyorsunuz. Dilerim herşey gönlünüzce olur.. Sevgiler...
 
Back
X