- Konu Sahibi Biktimartikyeter
-
- #21
Kalbinin ısınmadığı adamla evlensen ne cinselliğin olur nede evinde huzurun. Adamında başını yakma bence
yaşıtız ben hep şey düşünürüm her sabah uyandığımda bu adamı bir ömür suratını göreceğim bütün hayatımı değiştirmeye değer mi ?Merhaba 33 yaşinda memurum . Toksik bana hiç ama hiç değer verilmeyen ki zaten bugüne kadar hayatına giren hiçbir kadına değer vermemiş narsist biriyle olan ilişkimi sonlandirdim ki buna ilişki bile denemezdi. Adam sürekli ama sürekli gezmelerde tozmalarda instagramda kızlarla konuşma sürekli story atma peşindeydi. Bu yikintidan az da olsa sıyrıldım ama bana değer vermemiş olması yaşanabilecek güzel şeylerin yaşayamamış olması vs ara ara aklıma gelip beni üzdüğü durumlar oluyor.( Allah bin belasını versin ) Yakın zamanda hayatıma biri güvenilir maddi anlamda iyi beni el üstünde tutan birisi . Bu kişiyle olan iliskimden çok memnunum mutluyum da ve evlilik muhabbetleri dönüyor eğer olursa birçok şeyde kolaylıkla hallolacak. Ancak sorun şu ben aşık olduğumu hisset miyorum . Sizce evlilik yoluna girmeli miyim ? Ben de çok yoruldum artık yaprak gibi savrulmaktan yeni insan tanımaya çalışmaktan yikintilardan çokuntulerden her şeye tek başıma yetişmeye çalışmaktan artık bezdim güvenli bir limanım olsun istiyorum .
Şuanki dünya maalesef çok kötü bir durumda ilişkiler konusunda.zaten 10 kişiyle tanışsan 8 i seni maddi açıdan sömürmeye çalışıyor.maddi olmasa manevi, belki her ikisi de.yani 10 kişiyle tanışsan anca 2 tanesine belki dersin.insanlar özellikle.erkekler genel olarak sorunlu ve kalitesizdir zaten.yazdıklarınız size büyük gelse de aslında çok yaygın ve herkesin başına gelen olaylar.eskiden ben de bu forumunokumadan önce kendi şansıma, kaderime sövüyordum ama baktım herkes aynı şeyleri yaşamış.kafanızda büyütüp durmayın.kendinize acımaktan, kaderinize küsüp durmaktan, arabesk kafadan vazgeçin.kendinizi düşürüp durmayın.hayat bu yani kabulleneceğiz.tek başımıza geldik ne maddi ne manevi anlamda kimseden gram beklenti içine girmeyeceğiz.olmadı mı 1,2 gün hafif üzülüp, yolumuza devam edeceğiz bu yani.bu kadar abartmaya gerek yok.Merhaba 33 yaşinda memurum . Toksik bana hiç ama hiç değer verilmeyen ki zaten bugüne kadar hayatına giren hiçbir kadına değer vermemiş narsist biriyle olan ilişkimi sonlandirdim ki buna ilişki bile denemezdi. Adam sürekli ama sürekli gezmelerde tozmalarda instagramda kızlarla konuşma sürekli story atma peşindeydi. Bu yikintidan az da olsa sıyrıldım ama bana değer vermemiş olması yaşanabilecek güzel şeylerin yaşayamamış olması vs ara ara aklıma gelip beni üzdüğü durumlar oluyor.( Allah bin belasını versin ) Yakın zamanda hayatıma biri güvenilir maddi anlamda iyi beni el üstünde tutan birisi . Bu kişiyle olan iliskimden çok memnunum mutluyum da ve evlilik muhabbetleri dönüyor eğer olursa birçok şeyde kolaylıkla hallolacak. Ancak sorun şu ben aşık olduğumu hisset miyorum . Sizce evlilik yoluna girmeli miyim ? Ben de çok yoruldum artık yaprak gibi savrulmaktan yeni insan tanımaya çalışmaktan yikintilardan çokuntulerden her şeye tek başıma yetişmeye çalışmaktan artık bezdim güvenli bir limanım olsun istiyorum .
Çok güzel yorumlamişsiniz çok çok teşekkür ederim .kendinle yüzleşeceğin önemli bir eşiktesin. insanlar küçükken ilgisiz anne babayla büyüdüyse yetişkin olduğunda ona acı çektiren insanları çekici buluyor. çünkü sevgiye alışkın olmuyor.
seni bilinçli gördüm çünkü sorunun farkındasın. lütfen toksik ilişkini aşk zannetme. o aşk değil. bir türlü onay görmediğin sevilmediğin bir ilişki. manipüle edildiğin için bir yakın bir uzak davrandığı için beynin aynı kumar bağımlıları gibi dopamin salgıladı sen de bu heyecana aşk dedin. oysa aşkın iyileştirici gücü vardır. senin yaşadığın zehirli bir şey. bence bir kadının özgüveni ilişkiye girdikten sonra düşmemeli, yükselmeli. artık iki kişiyiz diye. oradan pay biç.senin ki düşüyor o zaman bu doğru insan değil.
sen anne babanın davranış kalıbını kırmak üzeresin. umarım kırarsın ve bu çarpık bağlanma stilinden kurtulursun. konfor alanından çıkmalısın. konfor alanı şu. hayatın boyunca alışkın olduğun insanları hayatına almak. yani sana değer vermeyenleri. oysa her insan gibi sevilmeyi hak ediyorsun. sana ilgi duyanları hayatına alınca başta tuhaf gelecektir. hatta adam üstüne düştükçe sahtekar mı acaba bile diyeceksin ama sevgiye dayalı ilişkilerde ilgi normal. sadece senin sevilmeyi hazmetmen lazım. bunu yaparsan vay be diyeceksin. kendi kendinin şifacısı olacaksın. her şey ne kadar kolaymış sadece ben yanlış öğrenmişim diyeceksin. anne babanı da suçlama onlarda üst kuşaktan aynı muameleyi gördüğü için bilmemişlerdir. o zaman psikoloji, anne-çocuk 3 yaşa kadar bağlanma stilleri yoktu bilmiyorlardı. içindeki zehirden kurtulman dileğiyle. sevgiler.
Buraya açtığım konunun neresi abartı size göre anlamadım?Şuanki dünya maalesef çok kötü bir durumda ilişkiler konusunda.zaten 10 kişiyle tanışsan 8 i seni maddi açıdan sömürmeye çalışıyor.maddi olmasa manevi, belki her ikisi de.yani 10 kişiyle tanışsan anca 2 tanesine belki dersin.insanlar özellikle.erkekler genel olarak sorunlu ve kalitesizdir zaten.yazdıklarınız size büyük gelse de aslında çok yaygın ve herkesin başına gelen olaylar.eskiden ben de bu forumunokumadan önce kendi şansıma, kaderime sövüyordum ama baktım herkes aynı şeyleri yaşamış.kafanızda büyütüp durmayın.kendinize acımaktan, kaderinize küsüp durmaktan, arabesk kafadan vazgeçin.kendinizi düşürüp durmayın.hayat bu yani kabulleneceğiz.tek başımıza geldik ne maddi ne manevi anlamda kimseden gram beklenti içine girmeyeceğiz.olmadı mı 1,2 gün hafif üzülüp, yolumuza devam edeceğiz bu yani.bu kadar abartmaya gerek yok.
Anlatım tarzı abartılı geldi.fazla ajite gibi.başınıza gelen olayları abartmişsiniz.herkesin başına gelen şeyler.Buraya açtığım konunun neresi abartı size göre anlamadım?
öyle imreniyorum ki senn gibi kendine değer veren erkeklerle olan, şu kadına (doğal olarak da o andaki kişiye) değer vermeyenlere tenezzül etmeyen kadınlaraO kadar klasik bir vaka ki, benim kız arkadaşlarımdan benzer secimler yapan çoook kişi var. Çoğu da sonunda angutun tekiyle evlenip mutsuz oldu, bir de adami doyuruyor.
Madem işin gücün var gerekirse kendine kıyafet alma, dışarda yemekten kıs, bir şekilde terapi al derim. Bulunduğun şehirde psikolog yoksa ya da küçük şehir olduğu için pahalliysa artık pandemiden beri tüm psikologlar online sisteme geçti, biriyle bu şekilde anlaşabilirsin, en kötü hiwell app kullanıp memnun olan var forumda, onları deneyebilirsin.
Daha fazla zaman kaybetmeden bir terapistle konus. Muhtemelen ailen tarafından doğru ilgiyi görmediğin için kendini 'ilgi gösterilmeye degmeyecek' bir insan olarak kodlamissindir (belki ilgi bağımlısı gibi davranıyorsundur ama ben derindeki ihtimalden bahsediyorum)
E haliyle de nerede sana köpek çeken , nerede it kopuk, seni üzecek insan var bu his senin konfor alanın olduğu için buna çekiliyorsundur.
Belki de ailen de benzer şekilde , senden ilgiyi esirgeyen insanlar oldukları için bir benzerlik kuruyorsundur ve bu toksik sevgililer sana bir parmak bal calsalar, seni biraz sevseler o çocukken örselenmiş duyguların tatmin oluyordur. Bunu bırakmak istemiyordu dur.
Belki de seni gerçekten seven , sana iyi davranan insanda bilincaltin şey diyordur 'oohaaa, (ben değersizim ve) bu kişi bana kadar düştüyse,beni bu kadar büyütüyorsa demek ki sevilesi bir insan değildir'
Bu arada ben psikolog falan degilim ,bunlarin hepsi kişisel gözlemim.
Dediğim gibi arkadaş çevremde malesef çok fazla bu algıya sahip insan var.
Bir arkadaşım sevgilisinden meydan dayağı yedi, zor kurtardılar, her yani morardi. Olayı anlatırken gözleri parlayarak 'onu hiç böyle kıskanç gormemistim' dedisonra yine barıştı. Derken eş dost aile zorla ayirtti o serseriden, o arada yeni, düzgün, akça pakca biriyle evlendi. Çocuğu falan oldu. Adam da düzgün biri yani, çocuğunu sever,evine bakar. Bu arkadaş bir kız muhabbetinde eşine aşık olmadığını söylemişti, aslında kızın aklı hala ağzına eden serseride.
Bir başka kız arkadasim, yine dayak yerdi bir apaciden. Zorla uzaklaştırma cikarttirirdik, bu sefer de kız yazardı yine barisirlardi. En son o da eş dost baskisiyla ayrıldı, daha düzgün biriyle evlendi. Nisanliyken şey demişti 'insan bir kere aşık olur, diğerleri sevgidir'
Bunu derken aşk 'ta nişanlısından bahsetmiyor tabii ki . Kızın aklı hala yiyemedigi dayaklarda
Bunlar yine iyi örnekler, aile - arkadaş zoruyla ayrılıp düzgün biriyle evlenenler. Bir apaciden kurtulup başka apaciye kapılan da çok.
Sen onlardan olma, önce kendinle ilgili sorunlarını çöz. Once kendini sev. Önce doğru sevgi biçimi neymiş, öğren. Sonra daha sağlıklı degerlendirirsin olaylari
Aşka inanan biri değilim açıkçası.Merhaba 33 yaşinda memurum . Toksik bana hiç ama hiç değer verilmeyen ki zaten bugüne kadar hayatına giren hiçbir kadına değer vermemiş narsist biriyle olan ilişkimi sonlandirdim ki buna ilişki bile denemezdi. Adam sürekli ama sürekli gezmelerde tozmalarda instagramda kızlarla konuşma sürekli story atma peşindeydi. Bu yikintidan az da olsa sıyrıldım ama bana değer vermemiş olması yaşanabilecek güzel şeylerin yaşayamamış olması vs ara ara aklıma gelip beni üzdüğü durumlar oluyor.( Allah bin belasını versin ) Yakın zamanda hayatıma biri güvenilir maddi anlamda iyi beni el üstünde tutan birisi . Bu kişiyle olan iliskimden çok memnunum mutluyum da ve evlilik muhabbetleri dönüyor eğer olursa birçok şeyde kolaylıkla hallolacak. Ancak sorun şu ben aşık olduğumu hisset miyorum . Sizce evlilik yoluna girmeli miyim ? Ben de çok yoruldum artık yaprak gibi savrulmaktan yeni insan tanımaya çalışmaktan yikintilardan çokuntulerden her şeye tek başıma yetişmeye çalışmaktan artık bezdim güvenli bir limanım olsun istiyorum .
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?