aşk

Aşk Terapi


İstanbulda,
Günler ünlemsiz akar karşılıksız aşkların iklimine
Kısırlaşıyor toprak ve yalnızlık
Anlamını yitiriyor sözcükler:Şiir ve gece!
Çiçekler üzgün açar mevsim başlarında...
Aşk yoksa...

Evlilerde sıkılır işlediği yasak aşk günahlarından
Kulağa anlamsız gelir bütün çığlıklar...

Bir adam,
Sevişmek için bir gece bekliyor durmadan
Göğüslerine dokunacak bir
Kadın arıyor sokaklarda.
İnatla akıtıyor kudurmuşluğunu
Ve her seferinde,
Adına "Aşk" deniliyor bu cinnetin

Aşk yoksa,
Çocuklar da günahla doğar sabaha karşı
Öfkeyle büyürler
Kuş yuvasını bozmayı öğrenirler altısında
Ölüm makinasına dönüşür parmakları
Erken büyürler
Ve
Erken kirlenirler

İnsanlık yeniden doğmuştu bir tufan sonrası
Yeminliydiler!
İşlik ve sevgiydi son vaatleri,
Bir zaman sonra çoğalmayı öğrendiler
Ve uzlaşarak yaşamayı...
(D)erken,
Bir aşkla işlendi ilk cinayet
Ve yeniden
Kan çanağına dönüştü tarih...

Çoğaldılar!
Her asrın sonunda kirlenerek çoğaldılar
kentler kuruldu karşı karşı
Her sokağında yüzbin isyan bastırılarak...
Aşklar rehin edildi,
Sevgiler kuşatıldı!
Ve
İntikam adı verildi doğan ilk çocuğa...
Devredilen aşk ise,
O çocuğun beyninde bırakılan
Siren sesiydi yalnızca...


Yeni buluşlarla
Renk cümbüşüne dönüştü evren
İnsanlık un-ufak edildi teknoloji değirmeninde,
Tabiat ananın bakireliğini bozdular güpegündüz...
Yorgundular üstelik,bunca yıl savaşmaktan...
Yurtlarına dönerken,
Şairleri de ispiyonladılar bir dörtlükte...
Yazarken,
Ben de kirleniyorum elbet!
Bir tarihe tanık olmak suçtur,
Biraz da küstahlıktır yaşıyorsam bu mirası
Bağışlayın!
Bir kadını yazarken yalancıyım!

Burada,
Aşklar pazarlıksız satılıyor meyhane köşelerinde
Karşılığı bulunamıyor hiçbir tutkunun
Yıldızlar adanmıyor hiçbir aşka.
Bir gürültü gibi kopuyor beynimde
Bütün yalnızlıklar...
Korkuyorum...Korkuyorum...Korkuyorum...
Hiç denemediğim bir yola sapıyorum,çünkü!
Aşka bulaşıyorum...
Bir Yaralı Yürek...
Öylesine bir aşk ki
Sana beslediğim.
Kendimi damlatırım,gonca gülüne
Rengin olayım diye
Kokunu dağ çiçeklerinden toplarım
Seni çok seviyorlar diye
Sevdaları yüreklerde kaldı,o çiçeklerin
Şimdi sıra bende,bende sıra
Ne var ki
Benden,hayallerimi bile çalan
Dizginsiz tutkular
Kemirirken beni,dünyamı...
Ve ben,
İdam sehpasından arta kalan
Güzelliklerle...
Avuturken,
Bir yaralı yüreği
Ve bir ömrün en güzel günlerini,
Anlarını
Yaşamadan
Sadece ve sadece
Uğursuzlukların kıskacında düşlerken
Seni.
Dilimden iki sözcüklü bir cümle düşüyor:
seni seviyorum
Seni sevdiğim için de
EMEKliyorum,
Ekmeğimi kazanırken...
Düşüyorum
Ve yine düşlüyorum:
Gözlerindeki ışık olmak istiyorum,
Gözlerindeki ışığa ulaşmak için.
Buğday teninde
Ölene dek aşkı yaşamak
Ve aşkı
Sende tatmak için...
Çığlıklar büyütürken gecede beni
ben masal oldum da
zamanın puslu ve umarsız tarihine aktım
yıldızlar düştü gökyüzünden,
bir de gözlerin,
bir de gülüşün
parıltılar sakladım koynuma
her gecenin sabahına ağladım,
her sabahın seherine bağırdım
yankısı olmadı sesimin hiç
sesim yalnızlık oldu
su gibi çoğaldım
ay düştü üzerime
üşüdüm
yüzünün aksi kaldı tenimde
çağlayan oldum
bir uçurumdan bıraktım kendimi,
avuçlarına düştüm
bir düş gördüm
yıldızlar düştü gökyüzünden
bir de gözlerin,
bir de gülüşün
biri sana...
biri bana...
Aşk dediğin,
gözlerine bakmaktı
saçlarını okşamaktı senin
Aşk dediğin,
ellerini tutmaktı
kulağına sevgi sözcükleri
fısıldamaktı senin
Kısacası aşk dediğin,
seni sevmekti
Ya şimdi
Ayrıldığın yoldaki izlerine bakmak
Resimlerine gözyaşı dökmek
Seni düşünüp bir an bile uyumamak
Kısacası,
Aşk dediğin
Dilimden düşen birkaç kırık kelime
Hepsi bu...
Seninle eksik bir cümleyiz sevdiğim
Ne zaman bitecek bu serseri yazı
Ne zaman ünlemsiz aşklar yaşayacağız
Hangi mevsimin ayrılığı daha kolay olacak
Bil(miyorum)...