“Ama bir gün herkes anlayacak.
Bunun ince giyinmeyle, saçları kurutmamayla, cereyanda uyumayla, havanın derecesiyle, mevsimin farklılığıyla alakası yok!
Sen yoksan ben üşütürüm.
O kadar.”
Özledim seni...
Sesini, saçlarını, gözlerini, tenimde soğuyan nefesini... Beni ben yapan, sende olup benden uzak olan her şeyi...
Özledim...
Öyle seviyorum, öyle çok hasretim ki sana anlatamam...
Bir dilek hakkım olsa ellerini tutardım...
Bir şey var içimde beni her gün öldürüyor...
Hani nefes alamaz ya insan, işte tam da öyle! Yutkunamıyorum... Içim içimi yiyor anlıyor musun? Bağırıyorum, haykırıyorum; duyuramıyorum...
Aşığım diyorum, seviyorum!
Anlatamıyorum...
Çıksa şimdi biri, sorsa "neyin " var diye; inan 'bir şeyim' yok bile diyemiyorum.
Paslı bir bıçak her gün saplanıyor yüreğime, söküp atamıyorum...
Hani diyorsun ya 'özledim.'
Içimde bir kelebek çırpınıyor o saniye, sana gelmek istiyor canım...
Başını göğsüme yaslayıp parmak uçlarımla sevmek istiyorum saçlarını, incitmeden tek bir telini bile..
Alnından öpüp sıkı sıkıya sarılarak uyumak istiyorum.
Sen orada özledim diyorsun ya, ben burada ölüyorum...
Bak ben Asker oldum anne Hani aksam yemegini begenmeyen oglun Bugün ne bulursa yer oldu Sabah yatagından oldugu gibi cıkan oglun Bugün yatagını 5 dakikada cilet gibi yapar oldu Gömleginin üstundeki en ufak cizgiye bile kızan oglun Bugün ter kokan kamuflajı 3 dakikada giyer oldu Hani bana ayakkabı almıstında mırın kırın eden oglun Bugün 5 kilo botun icinde ayakları şişer oldu Evden giderken gitme dedigin oglun
Bugün evde 1 dakıka olabılmek ıcın neler vermez oldu
Hani bisey yap deyınce puuff anne diye cevap veren
oglun
Sesinin bir damlasına susar oldu
Hani hasta oldugunda basında sabahladıgın oglun
Bugün yara bere icinde yatar oldu Sabah yataginda hadi oglum kalk oglen oldu dedigin oglun
Bugün günes daha dogmadan kalkar oldu
dedim ya anne bak ben ASKER oldum ...