- 3 Mart 2016
- 18.150
- 76.571
- 598
Şimdi şöyle bir dışarıdan bakış da vereyim size, bir izlenim daha oluşsun gözünüzde.
Farz edin ki bir evladınız var; benim bir evladım var direkt onu düşünerek konuşayım hatta:
Bir sevgilisi var 6 yıllık ilişkilerini sürdürüyorlar ama ailesi hakkında çok bir fikrim yok bu kişinin, tanışmıyorum.
Evladımın sevgilisi, mütemadiyen bizi hediyelere boğuyor, ben bu sevgiliyi henüz aile ortamında filan görmemişim, kültürel olarak nasıl yetişmiş nedir necidir emin değilim ama evladımın tercihine güveniyorum, gördüm de hoş biri, kanım ısınıyor yavaştan...
Ancak bu kişi, benim torunuma kadar her özel günü, hiçbir şeyi sektirmeden hediye alıyor, her şey aklında, mütemadiyen telefonda vb...
Ben biraz "Neyi kapatıyor?" fikrine istemsizce kayarım. "Göz mü boyamaya çalışıyor?" filan diye bir fesat girebilir bu kadar özverinin ne derece samimi olabileceğini irdelemeye başlayabilirim nitekim ben her özel günü ıvırı zıvırı takip eden, önemseyen bir tip değilim, bana tuhaf gelebilir ve daha geride kalmak isteyebilirim işler iyice ciddileşene kadar.
Anlatabiliyor muyum?
Yani bu açıdan düşününce de, elbette hiçbir geri dönüş olmaması kabalık buna itirazım yok, insan hediye alınca vermeyi de ister, ama demek istediğim, bu kadar iyilik, insana samimiyeti de sorgulatabilme potansiyeline sahiptir.
Ondan mesafe iyidir kendinizi hiç yormayın, kv adayınızın sürekli sizi arayıp darlamaması da ekstra iyi bir şey ayrıca.
Son düzenleme:
gerçekten demek ki önemli olan ne söylediğin değil nasıl söylediğin ben de bunu başaramadım sanırım.
