Ayni kisi tarafindan iki sefer terk edildim :(

Saksi_Degilim_Ben .!.:

Yıllar süren evlilikler bitiyor da sonra insanlar yine sevip seviliyor. Kalbin kırık şuan. O yüzden böyle düşünüyorsun. Ama bu olay seni daha da kendinden emin yapsın. Beni istemeyeni ben hiç istemem diye düşün. Sen kendine güvendikçe gör bak hayatın da hızla yoluna girecek.

Genişletmek için tıkla...

Loreth .!.:

Yok unutulmuyor, insan yaşlanıp, ölüm döşeğindeyken bile son anına kadar o ilk sevdiğini, o ilk kalp acısını düşünüyor. Kesinlikle şaka. Unutmamak diye bir şey olabilir mi ya? İnsan nelerin üstesinden geliyor. İnsanlar sevdiklerini toprağa veriyor; analarını, babalarını, evlatlarını... O acılara rağmen gün geliyor yeniden gülmeye, normal hayatına devam etmeye başlıyor. Aksi durumda hepimiz tımarhanede yaşardık çünkü. Tabi ki unutacaksın, daha yaşın kaç başın kaç. Evlenmek filan ne alaka hele bu yaşta? Oku, çalış, kendini geliştir. Böyle elalemin sünepe oğlanları için kendini heder etmenden çok daha iyi yerlere götürür seni bunlar. Lise aşkımı depremde kaybettim, üniversitede 5 yıllık bir ilişkim vardı, ölüp bitiyorduk güya birbirimize diğer yandan birbirimize iyi de gelmiyorduk, acılı oldu ama ayrıldık. 12 yıldır eşimleyim. Eski acılar çoktan söndü gitti. Şuan zaten mutlu değilsin ki bu adamla, ayrılık sana ne kaybettirmiş olabilir? Alışkanlıklarının acısını çekiyorsun, başka şeylere odaklan, daha hafif atlatırsın. Gün gelir sana sevmenin, değer vermenin ne demek olduğunu gösterecek biriyle karşılaşırsın umarım. O zaman bu zamanlar ki haline gülüp geçeceksin, meğer değmezmiş diyeceksin. Ve lütfen şu yaşlarda evlilik hayalleri değil, başka hayaller kur ya.

Genişletmek için tıkla...

sonanda .!.:

Rabbim bile ozene bezene yaratmisken bir gerizekali terk etti diye degerini o mu bicti simdi? Sen degerlisin.
Kim ilk sevgilisiyle evlendi ki? Hepimizin hayatindan bu tip curuk elmalar gecti. Boyle boyle sepetimizdeki curuk elmalari ayikladik. Insanin hayatina bir suru kidi girer, cikar. Kimi bizimle kalir kimi gider. Gidenleri hep bosverdik. Biz yolumuza devam ettik bizimle kalanlarla. Daha cok gencsin. Yurunecek cok yolun var. Daha kimler karsina cikacak. Antidepresan kullanmak da gunumuz sartlarinda cogumuz kullaniyor normal. Adam da ayrilmak icin ailesini bahane etmis. Antidepresan kullananlar defolu degil. Bir de neden kendi ozelin kendinde kalmiyor? Bu senin ozelin, herkese soylemek zorunda degilsin. Sen ozelsin unutma. Degerini bilenle hayatina devam et.

Genişletmek için tıkla...

Cranebird .!.:

22 yaşındayım o da 23 yaşında. 1.5 yıldır birlikteydik. Ilk ilişkimdi ilk kez birisi beni sevdi. 1.5 yil boyunca hergun bana nasil aşık olduğunu anlatti. Sürekli sözler verdi, ben ağırdan almak istememe rağmen hep evlilik hayalleri kurdu. En sonunda beni asla bırakmayacağına inandım. Kısa sureye ragmen cok şey yasadik.

Onunla alakası olmayan durumlardan dolayı psikolojik yardım alıyorum ve antidepresan bir ilaç kullanıyorum. Son bir kaç aydır o ilacı birakma surecindeyim ve bu süreçte aramız bozuldu, ağlama krizlerine girmeye, sinir atakları yasamaya başladım. Doktor bırakma sürecinde bunun gayet normal oldugunu soyledi ancak erkek arkadasim artik tahamul edemedigini bu iliskinin duzelecegine inanmadigini beni hala sevdigini ama tukendigini yiprandigini soyleyerek benden ayrildi.

1 ay boyunca hiç görüşmedim konuşmadım. Hergun ağladım ama onun iyi olduğumu bilmesini sagladim. 1 ay sonra bana geri döndü. Tüm guvensizligime kirginligima rağmen beni tekrar inandırdı. Devamlı pişman olduğundan, beni ne kadar sevdiğinden ne kadar ozlediğinden. Ben yokken nasıl acılar çektiğinden bahsetti. Tekrardan evlenmekten, bensiz olamayacağından bahsetti. Ve barıştık.

Sadece 10 gün sonra annesiyle konuştuğunu annesinin beni kesinlikle istemediğini söyledi. Çevresindeki kimse ilişkimizi istemiyormuş. Hâlâ beni sevdiğini ama bu şartlarda yurutemeyecegini söyledi. Annesinin neden istemediğini sordum, söylemedi ama psikiyatri ilacı kullandigim , depresyon geçmişim olduğu için istemediğini biliyorum. Zaten ilişkimiz boyunca benim bütün ailemle tanışmasına ragmen beni annesiyle asla tanıştırmadi, hep tanışmak istedim bahaneler uydurdu. Ablasi beni tanimadigi halde hep dusmanca haraketler gosterdi bana karsi. Ikinci kez terkederken de ablasina benimle baristigini soylemeye cesaret bile edemedigini soyledi.Her yerden sildim onu tamamen bitirdim.

Çok kırıldım, kendime güvenim kirildi. Ona hicbir kotuluk yapmadim, ailesinin bile gostermedigi ilgiyi, sevgiyi verdim. Sadece son bir kac aydir sinirli, gergindim. Çok ağırıma gidiyor seni istemiyorlar demesi. Bunun dışında artık beni kimse sevmezmiş gibi geliyor.
Mutlu olabilecek miyim? Birisi beni sevse bile ona güvenmem. Artık kimseye guvenebilecegimi sanmıyorum. Her gece rüyamda onu görüyorum. Sürekli acı çekiyorum. Ikinci şansı verdiğim için kendimi suçluyorum. Çok üzgünüm. Böyle durumlar yaşayanlar var mı? Unuttunuz mu ? Mutlu oldunuz mu? Başkasına güvenebildiniz mi? Yorumlarınızı bekliyorum lütfen.

Genişletmek için tıkla...

Mormenekse01 .!.:

Çok sevdiğim bir yazarın çok sevdiğim bir sözü var. "Aynı ilişkiye tekrar başlamak aynı kitabı tekrar okumak gibidir."Yani siz bu ilişkiyi bir kere bitirmişsiniz ikinci kez başlamak zaten tekrar aynı şeyleri yaşamaktır. Bittiyse bitti artık önüne bak ve yepyeni bir sayfa aç.Dimdik ayakta dur. İleride karşına çok daha iyi insanlar çıkabilir. Umudunu yitirme. Her şey gönlünce olsun.

Genişletmek için tıkla...