Çok korkuyorum bugün, önce eve çiçek geldi. Tekrardan başlayalım çiçeği ona göre. Aslında mesaj atmayacaktım ama bunun anlamsız olduğunu asla hoş karşılamadığımı ve başka tek bir pul bile istemediğimi hayatın onsuz daha güzel olup eksikliğini hissetmediğimi vb duygular içeren bir mesaj gönderdim.
Son kez arayayım dedi bir daha olmayacak; tamam dedim 1 saat boyunca kendimi anlatmaya çalıştım ama yine anlamadı. Erkeklik gururu yok. 1000 KEZ dediğim şey, istemiyorum, sevmiyorum, heyecanlanmıyorum seninle gelecek kurmak istemiyorum sana zaman ayırmak istemiyorum, sana şans vermek istemiyorum çabalamanı istemiyorum. Ama yine anlamadı yine anlamadı. En son antidepresanla bu kadar sakin kalabiliyorum çok kötüyüm diyip kapattı.
1 saat sonra mesaj; geleyim yüz yüze konuşalım bana bunu çok görme. Evimi biliyor. Çok sert bir mesaj attım artık kan beynime sıçradı çünkü. Şimdi yine yazıyor uzun uzun ama cevap vermiyorum. Yeni taşındığım bir şehirdeyim gidebileceğim kimsem de yok, o kötü birisi değil ama böyle anlarda kimin neler yapabildiğini 3.sayfa haberlerinden görüyoruz. Kapıma gelirse veya ararsa ısrarla ben ne yapayım. Korkuyorum bu tepkilerinden. Peşimi bırakmayışından.