Merhaba herkese
Buraya içimi dökmek istedim. Yazarken bile ağlıyorum pek kendimde olmasamda ifade etmeye çalışacağım.
Çok güzel giden tüm çevremin desteklediği ilk defa bu kadar sevip sevildiğim bir ilişkim vardı uzun bir ilişkiydi. Bugüne kadar birbirimize saygısızlığımız vs olmadı. Sonrasında karşı tarafın kendince hayatında bazı problemler oluştu ve bunu aşamadı ( maddi, ailevi) bu konuda sorun yaşasakta yine bir şekilde devam ettirdik ilişkimize tutunduk. Krizli dönemli bir şekilde atlatmaya çalıştık.. ama ben üzülüyordum ilişkimize yansıdığı için.
Sonrasında erkek arkadaşım bu şekilde ilerlemenin zor olduğunu benide istemeden üzdüğünü söyledi ve ilişkiyi bitirmek istedi. Tamam dedim ne diyebilirim ki.. ama gelin görün ki 1 aydır yaşıyor muyum onu bile bilmiyorum. Berbat bir haldeyim, bazen iyi hissediyorum ama ardından hemen ağlama krizlerim başlıyor. Çok özlüyorum ellerini özlüyorum kokusunu özlüyorum sarılmak istiyorum hesap sormak istiyorum ama elim kolum bağlı birşey yapamıyorum. Resimleri numarası hala telefonumda. Odam aldığı hediyelerle dolu. İşime konsantre olamıyorum bütün çevremiz ortak olduğu için buradan uzaklaşamıyorum da. Ona ait birşeyleri silip atacak güce sahip değilim. Kendimi bi boşlukta hissediyorum çok çaresizim.. toparlanamıyorum. Allahım diyorum keşke bir kere arasa yazsa.. ama yok.. ağlamaktan yüzüm çöktü artık. Ben bunu nasıl aşacağım herkes zaman diyor ama zaman bana ilaç değil.. canım çok yanıyor
