ayrılık sürecinde nasıl ve kaç günde toparlandınız?

Bilemiyorum, benim küçüklükten beri en büyük korkum yalnız kalmaktı şimdi neredeyse yapayalnız kaldım. Hayatımda kime yakın hissettiysem hep beni aşağıladılar, küçük gördüler, ezik gördüler. Babam da küçüklüğümden beri aşağılar. Karşıma da beni sevecek kimse çıkmadı bilirsiniz işte hep başka şeyler amaçlayan kendi zevklerini düşünen, 5 gr değer vermeyen insanlar çıktı ve ben sevilmemekten yoruldum. Elele tutuşan sevgilileri, parmağında tek taşıyla gezen kızları, sosyal medyada düğün fotoğraflarını ve yaşıtım kızların evlilik haberlerini alıp bebekli fotoğraflarını görünce bilemediğim bir sebepten sevilmeyi hak etmediğimi düşünüyorum, üzülüyorum.Hayatta hep yalnızbaşıma kalacağımı düşünüyorum.Bunu diğer konulara da yazdım aslında. Hayatta da çok beceriksiz bir insanım sorunlar karşısında elim ayağıma tutuşur, güçlü değilim.Sert görünürüm kimse kolay yaklaşamaz ama kimse bilmez en ufak şeyde ağlayıveririm.Bunların üzerine geleceğimin belirsizliği, ne yapacağımı bilemeyişim, yalnızlığım ve beceriksizliğim gelince haliyle korkuyorum ve hayattan bir umudum kalmıyor.

İlginiz için teşekkür ederim. Uzun zamandır kimseye anlatamadığım şeyleri paylaşmama vesile oldunuz. :)
Şuan nerede ve ne yapıyorsun acaba 🙂
 
Şuan nerede ve ne yapıyorsun acaba 🙂
Evlendim dermişim.:KK70:

Erkek arkadaşımı terk ettim. Kendimi olduğum gibi kabul etmeye çalışıyorum. Geleceğimle ilgili karar aldım başka bir bölüm okuyorum üniversitede 26 yaşimda 3. bölümüme başladım. Biraz özgüven kazandım kazanmaya devam edeceğim inşallah. O kadar da beceriksiz olmadığımı, düşüncelerimin çoğunlukla uyuşmasa bile doğru olduğunu, artık insanların etkisinden, popüler olan ve değer görenden farklı olarak, insanların hayat standartları ve yaşama biçimlerinden çok kendimle ilgilenmem gerektiğini, karşı cinsin çoğunun adam olmadığını, insanları kullanmaya çalıştıklarını (bdv de sağ olsun), kimseden beklenti içinde olmamayı ve en önemlisi kendime değer vermeyi öğrendim. Ne kadar farklı olsam da. Hala gelecek kaygım var ama bulunduğumuz ülkede şu şartlarda normal bence. Umarım bir gün fiziki yaşam koşullarımı da değiştireceğim.
 
Bilemiyorum, benim küçüklükten beri en büyük korkum yalnız kalmaktı şimdi neredeyse yapayalnız kaldım. Hayatımda kime yakın hissettiysem hep beni aşağıladılar, küçük gördüler, ezik gördüler. Babam da küçüklüğümden beri aşağılar. Karşıma da beni sevecek kimse çıkmadı bilirsiniz işte hep başka şeyler amaçlayan kendi zevklerini düşünen, 5 gr değer vermeyen insanlar çıktı ve ben sevilmemekten yoruldum. Elele tutuşan sevgilileri, parmağında tek taşıyla gezen kızları, sosyal medyada düğün fotoğraflarını ve yaşıtım kızların evlilik haberlerini alıp bebekli fotoğraflarını görünce bilemediğim bir sebepten sevilmeyi hak etmediğimi düşünüyorum, üzülüyorum.Hayatta hep yalnızbaşıma kalacağımı düşünüyorum.Bunu diğer konulara da yazdım aslında. Hayatta da çok beceriksiz bir insanım sorunlar karşısında elim ayağıma tutuşur, güçlü değilim.Sert görünürüm kimse kolay yaklaşamaz ama kimse bilmez en ufak şeyde ağlayıveririm.Bunların üzerine geleceğimin belirsizliği, ne yapacağımı bilemeyişim, yalnızlığım ve beceriksizliğim gelince haliyle korkuyorum ve hayattan bir umudum kalmıyor.

İlginiz için teşekkür ederim. Uzun zamandır kimseye anlatamadığım şeyleri paylaşmama vesile oldunuz. :)
Şu an hissettiklerim tam olarak böyle. Eski sevgilimden ayrıldığımdan beri olur olmadık yerlerde ağlıyorum, mal gibiyim her dk gözlerim doluyor ve diğer arkadaşlarımın sevileceği gibi asla sevilmeyeceğimi düşünüyorum. Yalnız kalacak insan olur mu hiç falan diyorlar da ben varım galiba.
 
Şu an hissettiklerim tam olarak böyle. Eski sevgilimden ayrıldığımdan beri olur olmadık yerlerde ağlıyorum, mal gibiyim her dk gözlerim doluyor ve diğer arkadaşlarımın sevileceği gibi asla sevilmeyeceğimi düşünüyorum. Yalnız kalacak insan olur mu hiç falan diyorlar da ben varım galiba.
Ben hala yalnız kalacağımı düşünüyorum ancak şimdi duruma başka yerden bakıyorum. Kendi kendime nasıl yeterim bunu düşünüyorum. Artık biri beni sevmiş veya sevmemiş bir önemi yok.
 
Ben hala yalnız kalacağımı düşünüyorum ancak şimdi duruma başka yerden bakıyorum. Kendi kendime nasıl yeterim bunu düşünüyorum. Artık biri beni sevmiş veya sevmemiş bir önemi yok.
Ben de sizin gibi mantıklı düşünmek istiyorum ama o aşamaya ulaşamıyorum. Sevmesin kimse diyorum ama yolda mutlu sevgili görene kadar sürüyor kararım.
 
Back
X