- 26 Mayıs 2015
- 2.599
- 1.547
- 83
4 ay birlikteydik. ne kadar kısa bir süre aslında.120 gün.. ve bu 4 ayda sadece 1 günü sabahtan akşama kadar beraber geçirebildik. bunun dışında kalan buluşmalarımız haftada bir akşam 1 saat vs. şeklindeydi. acı tatlı şeyler yaşadık. aradığımı bulamadım cünkü bana yetemiyordu. ailesi için deli gibi çalışıp bana 1 mesaj atacak zamanı bile olmuyordu. onun gözünde ben anlayışsızdım. aslında anlayışsız değildim kızlar. açtım..onun ilgisine açtım.
en sonunda cesaretimi topladım ve 3 gün önce sıradan bir buluşma sandığı buluşmamızda önce geçip hislerimi anlattım sonra ağlaya ağlaya ben devam etmiyorum artık, burda bitti bu iş dedim. sadece yüzüme baktı ve elleriyle yüzünü kapatıp dakikalarca ağladı.. o ağladıkca benim içim ezildi.. sarılarak ayrıldık. Çünkü ikimizde aşıktık. Ama olmuyordu, anneci-babacıydı, eğitim farkı vardı, etnik köken farkı vardı, ben fazla bireyseldim o fazla gelenekçiydi..Bunların bilincinde olarak bitirdim.
3 gündür uyuyamıyorum. ancak hayatıma devam ediyorum. onlarca kişilik metroda ağlama krizlerine giriyorum, onu ilk gördüğümde ''ALLAHIM ya bu yüzü bir daha göremezsem? nolur bana nasip et'' diye dua etmiştim içimden. ayrıldığımız akşamsa suratına bakarken ''Ben bu yüzü bir daha göremeyeceğim,Allahım yardım et'' dedim.
Zor geliyor kızlar. Hiçbir şey yapmayan bir adamla olmuyor. size bir şeyler katamayan sadece sevdiğini söyleyebilen bir adamla olmuyor..
Nasıl unutacağım? acım o kadar taze ki, sabahın 7sinde bile ağlayabilecek enerjiyi buluyorum.
Seni çok özledim diye mesaj atmamak için kendimi zor tutuyorum. Ancak onun yapamadıkları için ayrıldık, ben ona özledğimi söylesem ne değişecek ki?
Unutamıyorum o akşamı. Unutamıyorum yüzünü.
en sonunda cesaretimi topladım ve 3 gün önce sıradan bir buluşma sandığı buluşmamızda önce geçip hislerimi anlattım sonra ağlaya ağlaya ben devam etmiyorum artık, burda bitti bu iş dedim. sadece yüzüme baktı ve elleriyle yüzünü kapatıp dakikalarca ağladı.. o ağladıkca benim içim ezildi.. sarılarak ayrıldık. Çünkü ikimizde aşıktık. Ama olmuyordu, anneci-babacıydı, eğitim farkı vardı, etnik köken farkı vardı, ben fazla bireyseldim o fazla gelenekçiydi..Bunların bilincinde olarak bitirdim.
3 gündür uyuyamıyorum. ancak hayatıma devam ediyorum. onlarca kişilik metroda ağlama krizlerine giriyorum, onu ilk gördüğümde ''ALLAHIM ya bu yüzü bir daha göremezsem? nolur bana nasip et'' diye dua etmiştim içimden. ayrıldığımız akşamsa suratına bakarken ''Ben bu yüzü bir daha göremeyeceğim,Allahım yardım et'' dedim.
Zor geliyor kızlar. Hiçbir şey yapmayan bir adamla olmuyor. size bir şeyler katamayan sadece sevdiğini söyleyebilen bir adamla olmuyor..
Nasıl unutacağım? acım o kadar taze ki, sabahın 7sinde bile ağlayabilecek enerjiyi buluyorum.
Seni çok özledim diye mesaj atmamak için kendimi zor tutuyorum. Ancak onun yapamadıkları için ayrıldık, ben ona özledğimi söylesem ne değişecek ki?
Unutamıyorum o akşamı. Unutamıyorum yüzünü.
duygularına kapılıp bir adamın her eksiğine her yanlışına katlanmıyorlar size helal diyorum başka da birşey demiyorum birçok kızın yapamadığını yapmışsınız
acınız taze Allah ölüm ayrılığı vermesin sevdiklerinize daha sıkı sarılın yalnız kalmamaya çalışın bu süreçte..kimler unutulmadı ki bu adam unutulmasın
