Bi adam için kendinden vazgeçmişsin be yavrum. Hem de sana saygısı olmayan, seni olduğun gibi kabullenmeyen bir adam için. Yaşın kaç merak ettim. Normal şartlarda hiç bir alevi, alevi değilim demez. Sen mensubu olduğun topluluğu, mezhebi ya da dini (nasıl adlandırıyorsan artık) inkar ediyorsun. Bu oturmamışlık, olgunlaşmamışlık göstergesi bence. İçinde bulunduğun durumdan utanıyorsun çünkü. Bunu oruç tutarım, namaz kılarım aslında sünni bir müslüman gibiyim hatta daha iyisiyim diyerek taçlandırıyorsun. O adamda suç bulmam, bulamam. Saygısızlığını bir tarafa bırakırsan kendi görüşlerini savunuyor sonuçta. Ama sen ben buyum diyemiyorsun.
Hadi diyelim ki sen "ben alevi değilim, alevilik diye bir şey yok" dedin. Yarın öbür gün bu adamı ailenin karşısına nasıl çıkaracaksın. Babana "alevilik yok, sen dinsizsin" dese ki bu zihniyette bi adam bunu der, o zaman ne yapacaksın?
Not: alevi değilim.
