Normalde uyumayı severim ama son dört yıldır üniversite için yurtta kalıyorum ve inanır mısınız, dört senedir adam gibi bi uyku düzenim yok. Zor uykuya dalan, kolay uyanan biriyim. İlk iki yıl benim için ölüm gibiydi, hiç uykumu alamazdım ve sersem gibi gezdiğim gün sayısı çok fazlaydı. Gün içinde fırsat bulunca uyuyordum. Sonra 3. sınıfta oda arkadaşlarım sessizliğe takıntılılardı, kendilerini sevmezdim ama onların sayesinde daha iyi uyumaya başladım. Pek gürültü yapmazlardı. Ben yaklaşık 6-7 saat falan uyuyordum en iyi ihtimalle ama ilk iki yıla göre daha iyiydi bu. Bu dönemde gün içinde uyuma olayını tamamen bitirdim zira 6-7 saat deliksiz uyuyabiliyorsam bu bana yetiyordu. Bu sene son senem, şimdiki oda arkadaşlarım yüzünden yine az uyuyabiliyorum özellikle sabahtan dersimin olduğu günler 4-5 saat anca. Alıştım sayılır artık, sersem gibi gezmiyorum, gün içinde de uyumuyorum, idare etmeye çalışıyorum. Yurt ne alaka derseniz, bi odada 4 kişi kalıyoruz. Biri sabahın altısında uyanıp odada ışığı açsa yeter benim uyanmam için. Ya da gürültü yapsa. Yani birileri uyurken birileri uyanık olunca sıkıntı olabiliyor. Ben artık yoruldum yurtta bi derdim varsa karşımdakine söylemekten. Sabır diyorum, az kaldı diyorum idare etmeye çalışıyorum. Az uykuya da alıştık sayesinde ama sorun şu ki evime gittiğim zamanlarda bebek gibi uyuyorum, sekiz saatten bile fazla. Eve gitmeyi tatil gibi düşünün, o yüzden.