Bundan 1,5 yil once Almanyaya tasindik. Benim 15 yillik iyi bir kariyerim vardi. Ancak esimin is bulmasi ile ortaklasa kararla, kizimizinda gelecegini dusunerek geldik. Ben calisabilecegimi dusunmustum ancak, pekte umdugum gibi olmadi. Ben yillarca ayaklarimin üzerinde durdugum icin suanda esime maddi olarak bagli kalmaktan cok rahatsizim ve icim icimi yiyor ancak bir yandan kendi kendime dil'de ögrendim ögrenmeye de devam ediyorum cok yakin zamanda da dil kursuna gitmeye baslayacagim. Ama kendim rahatsiz degilmisim gibi bir yandan da Babam inanilmaz üstüme geliyor. Zaten gittigimiz günden beri sürekli kizgin ama bugünde isimi gücümü birakip, ev kadini oldum diye gerizekali dedi. Artik dayanamiyorum gercekten. Nerdeyse 40 yasina geldim. Tamam haksiz degil ancak bu kadarda pisman edilmez ki bir insan. Birseyde söyleyemiyorum cünkü hasta. Anneme söyledim birkac kez ancak onuda sürekli arada birakmak istemiyorum. Ama gercekten cok üzülüyorum ne yapicam bilmiyorum gercekten