Zihin jimnastiği önemli. Mesela bol bol konuşturun. Eskileri anlatsın. Bulmaca seviyorsa cozdurun. TV izleyin güncel olayları konuşun. Yürüyüşe çıkın.Evet o günler gec gelsin istiyorum zamanne gösterecek bakalım
Benim babaannem 70 yaşında ilk belirtileri gösterdi, vefat ettiğinde neredeyse 100 yaşındaydı, son aylarını altı bezlenerek bilinci kapalı damar yoluyla beslenerek geçirdiBen 5 yıl tek başıma babaanneme baktım
bende hafif bir antidepresan kullanıyordum o dönem, daha sabırlı oluyordum böylece
bir dönem babaannem aşırı sinirliydi, beni boğmaya kalkmıştı, doktor bazen hastalık hızlı ilerler atak yapar şimdi bu dönem deyip çok hafif bir sakinleştirici verdi babaanneme, çok iyi gelmişti öfkesine, iştahına, uykusuna…..
gel sohbet edelim senle derdim çayı çok severdi birer bardak çay koyardım otururduk camın önüne başlardı anlatmaya taaa çocukluğundan, ezbere bildiğim şeylere aaa yaaaa öylemiiii eeesonra filan diye tepki verirdim, mest olurdu biri benle konuşuyor beni dinliyor diye……birşeyler uydururdu, falanca bana şunu etti filanca bana bunu dedi vaaaay haysiyetsiz vaaaay terbiyesiz bak ben ona neler edecem nasıl öyle dermiş sana filan diye bağırırdım oda bir iki bağırır sakinleşirdi……
yanlış söylediği yanlış hatırladığı yanlış yaptığı hiçbirşeyi düzeltmezdim, birkaç dk sonra unutulacak birşey için üzmezdim onu, zaten bu hastalar eğitilemiyor varsın yanlış olsun ne olacak…..
en zorlandığım yemek yedirmekti, hep sevdiklerini pişirirdim, sofraya davet ederdim ben yeni yedim bak bak midem taş gibi bir lokma bile yemem diye tuttururdu, hep yeni yedi tok zannederdi kendini. Onun lafıyla cevap verirdim aaaa bak Allah aşkına bi tabak ye bak and verdim ölümü gör yemezsen derdim birkaç lokma alırdı. Bazen de sofra hazırlamaya başlarken söylenirdim, ah şu ev işi bitmiyor sabahtan beri bayıldık açlıktan iş iş nereye kadar iki lokma birşey yiyelim de çay demleyeyim, ah bak görüyor musun yaşlı kadına da akıl edip bir tabak yemek vermedim taaaa sabahtan beri sofrayı kurayım da yiyelim, diye girizgah yapardım ona duyururdum, bende yemedim bütün gün iştahımda yok ama hadi yiyelim bari derdi……
şeker hastasıydı, oruç tutması yasaktı, Ramazan ayı gelir sahurda kalkardı, halam-amcam-babam kıyamet koparırdı doktor yasak dedi diye babaannemde saldırganlaşırdı Allah ın emrini kimse yasak edemez bana diye, benimle yaşarken ben hiç o hale getirmezdim kadıncağızı, sahura kendim kaldırırdım bir güzel yemeğini yerdi çayını içer ilacını içer niyetlenirdi oruca, nasıl mutlu olurdu anlatamam sonra sabah kalkar bir güzel kahvaltısını yapardı orucu unutup hiç uyarmazdım gün içinde kahvaltı ettiğini unutur oruçta hiç etkilemedi beni bugün derdi meyve filan yerdi sonra, iftar sofrası hazırlar hadi babaanne ezan vakti geldi derdim oturur oruç açardı……
ikindiyi 3 kere yatsıyı iki kere kılardı, namaza başlamışsa uyarmazdım, ben namazımı kılayım derse kılmıştın babaanne unuttun galiba derdim…..
altına yapma filan hastalık çok ilerleyince oluyor, zaten o raddede konuşma bilinç beslenme özellikleri de kayboluyor kısmen
her hasta aynı olmuyor, düzenli doktor kontrolünde ilaçlarını düzenli aldığında uzun yıllar o en zor döneme çok yavaş geliniyor
işin özü sabır, anlayış, merhamet, hastayla inatlaşmamak, tatlı dilli Güler yüzlü olmak….
belki yardımcı olur diye tecrübelerimi paylaştım uzun oldu ama kusura bakmayın
Ne güzel kalbiniz var, Allah bozmasınÇok icerledim okurken, gözlerim doldu
Allah'ım herkesin yardımcısı olsunallah yardımcınız olsun. bir akrabamız vardı köyde bakımsızlıktan çok ilerlemiş bir gün çekmiş ormana gitmiş kapıyı açık bulup, orda ölüsünü bulmuşlardı. ama bu kötü bir örnek, adamın bakanı edeni yoktu yemeği yoktu önünde.
Allah rahmet eylesin,mekanı cennet olsunAynısını yazacaktım. Hepimiz bir gün gideceğiz. Herşey bi sebep Maalesef ki bende babamı erken yaşta kaybettim. Ne yaptıysak olmadı. Bu süreçte en büyük güç sabır ve iyi vakit geçirmek. Başka hiç bir şey kalmıyor ne yazık ki
Allah yardımcınız olsun.evet o eski hallerini hatırlamak cok zor geliyorBabam bir yıldır başladı aizaımer ve hızla ilerliyor bizi görünce karıştırsada tanıyor ama torunları tanımıyor şimdilik buna da şükür kaç kere kaybolduda ne şekillerde buldukbugün dışarı çıkmış altını ıslatarak gelmiş allahım diyorum iyiki onu o şekilde görmedim dayanamam yoksa
dağ gibi adamdı konuştuğu bi ortamda kimsenin sesi çıkmazdı yürüdüğü yeri titretirdi nasıl geldi bu hale hangi ara oldu allahım lanet bi hastalık
Bazen bana dalıyor tanımıyor gibi bakıyor allahım diyorum al canımı ama bu şekilde de şükür daha beter olacağını biliyorum çünkü bunun başlangıç olduğunu biliyorum
Keşke ilacı olsa da eski haline dönse keşkee
babamı kaybettikten sonra Türkiye’ye gelir bence bizdekide şans ya
Haklısınız sanırım sormak anlamsız herkeste farklı durumHer hastada farkli ilerliyor Alzheimer demansi. Doktor süreci yavaslatmak icin ilac verebilir.
Benim hastalarin 80% i Alzheimer demansi.
Yasam sürecleri,hastalik süreci hep farkli. Unutkanlik kismi nerdeyse ayni.
Bol bol vakit gecirin birlikte.
Ne kusuru cok duygulandımBen 5 yıl tek başıma babaanneme baktım
bende hafif bir antidepresan kullanıyordum o dönem, daha sabırlı oluyordum böylece
bir dönem babaannem aşırı sinirliydi, beni boğmaya kalkmıştı, doktor bazen hastalık hızlı ilerler atak yapar şimdi bu dönem deyip çok hafif bir sakinleştirici verdi babaanneme, çok iyi gelmişti öfkesine, iştahına, uykusuna…..
gel sohbet edelim senle derdim çayı çok severdi birer bardak çay koyardım otururduk camın önüne başlardı anlatmaya taaa çocukluğundan, ezbere bildiğim şeylere aaa yaaaa öylemiiii eeesonra filan diye tepki verirdim, mest olurdu biri benle konuşuyor beni dinliyor diye……birşeyler uydururdu, falanca bana şunu etti filanca bana bunu dedi vaaaay haysiyetsiz vaaaay terbiyesiz bak ben ona neler edecem nasıl öyle dermiş sana filan diye bağırırdım oda bir iki bağırır sakinleşirdi……
yanlış söylediği yanlış hatırladığı yanlış yaptığı hiçbirşeyi düzeltmezdim, birkaç dk sonra unutulacak birşey için üzmezdim onu, zaten bu hastalar eğitilemiyor varsın yanlış olsun ne olacak…..
en zorlandığım yemek yedirmekti, hep sevdiklerini pişirirdim, sofraya davet ederdim ben yeni yedim bak bak midem taş gibi bir lokma bile yemem diye tuttururdu, hep yeni yedi tok zannederdi kendini. Onun lafıyla cevap verirdim aaaa bak Allah aşkına bi tabak ye bak and verdim ölümü gör yemezsen derdim birkaç lokma alırdı. Bazen de sofra hazırlamaya başlarken söylenirdim, ah şu ev işi bitmiyor sabahtan beri bayıldık açlıktan iş iş nereye kadar iki lokma birşey yiyelim de çay demleyeyim, ah bak görüyor musun yaşlı kadına da akıl edip bir tabak yemek vermedim taaaa sabahtan beri sofrayı kurayım da yiyelim, diye girizgah yapardım ona duyururdum, bende yemedim bütün gün iştahımda yok ama hadi yiyelim bari derdi……
şeker hastasıydı, oruç tutması yasaktı, Ramazan ayı gelir sahurda kalkardı, halam-amcam-babam kıyamet koparırdı doktor yasak dedi diye babaannemde saldırganlaşırdı Allah ın emrini kimse yasak edemez bana diye, benimle yaşarken ben hiç o hale getirmezdim kadıncağızı, sahura kendim kaldırırdım bir güzel yemeğini yerdi çayını içer ilacını içer niyetlenirdi oruca, nasıl mutlu olurdu anlatamam sonra sabah kalkar bir güzel kahvaltısını yapardı orucu unutup hiç uyarmazdım gün içinde kahvaltı ettiğini unutur oruçta hiç etkilemedi beni bugün derdi meyve filan yerdi sonra, iftar sofrası hazırlar hadi babaanne ezan vakti geldi derdim oturur oruç açardı……
ikindiyi 3 kere yatsıyı iki kere kılardı, namaza başlamışsa uyarmazdım, ben namazımı kılayım derse kılmıştın babaanne unuttun galiba derdim…..
altına yapma filan hastalık çok ilerleyince oluyor, zaten o raddede konuşma bilinç beslenme özellikleri de kayboluyor kısmen
her hasta aynı olmuyor, düzenli doktor kontrolünde ilaçlarını düzenli aldığında uzun yıllar o en zor döneme çok yavaş geliniyor
işin özü sabır, anlayış, merhamet, hastayla inatlaşmamak, tatlı dilli Güler yüzlü olmak….
belki yardımcı olur diye tecrübelerimi paylaştım uzun oldu ama kusura bakmayın
Allah kolaylık versin inşallahBabannem tam 2 senedir alzheimer…
Şu an da altını bezliyorlar fakat kendisi gece açıp, pisliğini her yere sürüyormuş… çok çok çok zor bir durum.
Daha acısı da kimsenin bakmak istememesi. Yanına bir bakıcı tuttuk ama o da durmak istemiyor. İlaçları düzenli kullanmadığı için bu kadar kötüleşti dedi doktor.
Keske o kadar yasasa,hayırlısıyla tabi kiBenim babaannem 70 yaşında ilk belirtileri gösterdi, vefat ettiğinde neredeyse 100 yaşındaydı, son aylarını altı bezlenerek bilinci kapalı damar yoluyla beslenerek geçirdi
Sormak anlamsiz degil tabii. Ama genellemek zor.Allah'ım herkesin yardımcısı olsun
Allah rahmet eylesin,mekanı cennet olsun
Allah yardımcınız olsun.evet o eski hallerini hatırlamak cok zor geliyor
Haklısınız sanırım sormak anlamsız herkeste farklı durum
Ne kusuru cok duygulandım
Allah kolaylık versin inşallah
Keske o kadar yasasa,hayırlısıyla tabi ki
Ne güzel insansınız. Allah gönlünüze göre versin..Ben 5 yıl tek başıma babaanneme baktım
bende hafif bir antidepresan kullanıyordum o dönem, daha sabırlı oluyordum böylece
bir dönem babaannem aşırı sinirliydi, beni boğmaya kalkmıştı, doktor bazen hastalık hızlı ilerler atak yapar şimdi bu dönem deyip çok hafif bir sakinleştirici verdi babaanneme, çok iyi gelmişti öfkesine, iştahına, uykusuna…..
gel sohbet edelim senle derdim çayı çok severdi birer bardak çay koyardım otururduk camın önüne başlardı anlatmaya taaa çocukluğundan, ezbere bildiğim şeylere aaa yaaaa öylemiiii eeesonra filan diye tepki verirdim, mest olurdu biri benle konuşuyor beni dinliyor diye……birşeyler uydururdu, falanca bana şunu etti filanca bana bunu dedi vaaaay haysiyetsiz vaaaay terbiyesiz bak ben ona neler edecem nasıl öyle dermiş sana filan diye bağırırdım oda bir iki bağırır sakinleşirdi……
yanlış söylediği yanlış hatırladığı yanlış yaptığı hiçbirşeyi düzeltmezdim, birkaç dk sonra unutulacak birşey için üzmezdim onu, zaten bu hastalar eğitilemiyor varsın yanlış olsun ne olacak…..
en zorlandığım yemek yedirmekti, hep sevdiklerini pişirirdim, sofraya davet ederdim ben yeni yedim bak bak midem taş gibi bir lokma bile yemem diye tuttururdu, hep yeni yedi tok zannederdi kendini. Onun lafıyla cevap verirdim aaaa bak Allah aşkına bi tabak ye bak and verdim ölümü gör yemezsen derdim birkaç lokma alırdı. Bazen de sofra hazırlamaya başlarken söylenirdim, ah şu ev işi bitmiyor sabahtan beri bayıldık açlıktan iş iş nereye kadar iki lokma birşey yiyelim de çay demleyeyim, ah bak görüyor musun yaşlı kadına da akıl edip bir tabak yemek vermedim taaaa sabahtan beri sofrayı kurayım da yiyelim, diye girizgah yapardım ona duyururdum, bende yemedim bütün gün iştahımda yok ama hadi yiyelim bari derdi……
şeker hastasıydı, oruç tutması yasaktı, Ramazan ayı gelir sahurda kalkardı, halam-amcam-babam kıyamet koparırdı doktor yasak dedi diye babaannemde saldırganlaşırdı Allah ın emrini kimse yasak edemez bana diye, benimle yaşarken ben hiç o hale getirmezdim kadıncağızı, sahura kendim kaldırırdım bir güzel yemeğini yerdi çayını içer ilacını içer niyetlenirdi oruca, nasıl mutlu olurdu anlatamam sonra sabah kalkar bir güzel kahvaltısını yapardı orucu unutup hiç uyarmazdım gün içinde kahvaltı ettiğini unutur oruçta hiç etkilemedi beni bugün derdi meyve filan yerdi sonra, iftar sofrası hazırlar hadi babaanne ezan vakti geldi derdim oturur oruç açardı……
ikindiyi 3 kere yatsıyı iki kere kılardı, namaza başlamışsa uyarmazdım, ben namazımı kılayım derse kılmıştın babaanne unuttun galiba derdim…..
altına yapma filan hastalık çok ilerleyince oluyor, zaten o raddede konuşma bilinç beslenme özellikleri de kayboluyor kısmen
her hasta aynı olmuyor, düzenli doktor kontrolünde ilaçlarını düzenli aldığında uzun yıllar o en zor döneme çok yavaş geliniyor
işin özü sabır, anlayış, merhamet, hastayla inatlaşmamak, tatlı dilli Güler yüzlü olmak….
belki yardımcı olur diye tecrübelerimi paylaştım uzun oldu ama kusura bakmayın
Geçmiş olsun, Dr. Mary Newport'in uyguladigi ketojenik beslenme ile eşi iyileşme göstermiş. Bende çok kısa zaman önce denk geldim , internette de arattiginizda alzhemier ve ketojenik beslenme arasindki baglantiyi görürsünüz. Bu protokolü uygulayan doktorlardan bilgi alsaniz ? Tam çözüm olur mu bilmem ama hastalığın ilerleyişini durdurması/yavaşlatması bile mucize olur.Daha önce bir konu açmıştım burda .malesef 1 senedir babamın alzheimerı ilerledi.su an bizi unutma falan yok ama zamanı şaşırıyor.süpheci,takıntılı durumları var .Konuşurken karıştırıyor,bizi anlamakta zorlanıyor .sinirli.Annem cok kötü durumda.Biliyorum caresi yok bu hastalığın.Ama cıkar bir yol arıyorum( bu hastalığı yasayanlar böyle durumdayken ne kadar daha yasadı hastanız?o cok kötü günler ne zman gelecek.çinde bir ilaç varmış bunu kullanabilen o ilaca ulaşabilen var mı,ya da başka bir çare bulabilen?
Evet cok doğruAllah yardımcınız olsun. Herkes bir şeylerle imtihan oluyor şu hayatta..
Arastırayım.gerçi su an babama yemek konusunda müdahala etmek de cok zor .Geçmiş olsun, Dr. Mary Newport'in uyguladigi ketojenik beslenme ile eşi iyileşme göstermiş. Bende çok kısa zaman önce denk geldim , internette de arattiginizda alzhemier ve ketojenik beslenme arasindki baglantiyi görürsünüz. Bu protokolü uygulayan doktorlardan bilgi alsaniz ? Tam çözüm olur mu bilmem ama hastalığın ilerleyişini durdurması/yavaşlatması bile mucize olur.
Siz doktor musunuz?ben bu Çin'de üretilen ilaca ulaşabilir miyim bilginiz var mıZihin jimnastiği önemli. Mesela bol bol konuşturun. Eskileri anlatsın. Bulmaca seviyorsa cozdurun. TV izleyin güncel olayları konuşun. Yürüyüşe çıkın.
Bu hastalar unutkanlıkla birlikte tembelliğe de geçiş yapıyor. Eskiden sevdiği ne varsa yaptırmaya çalışın.
Bu beyin hastalığı sadece. diğer fiziki organlarını unutmasina fırsat vermeyin. Çünkü hastalık ilerleyince oturduğu, yattığı yerden kalkmak istemicek
Hayır ama sağlık calisaniyim ve10 yıl alzheimer hastamız oldu .Siz doktor musunuz?ben bu Çin'de üretilen ilaca ulaşabilir miyim bilginiz var mı
Rabbim şifa versinDaha önce bir konu açmıştım burda .malesef 1 senedir babamın alzheimerı ilerledi.su an bizi unutma falan yok ama zamanı şaşırıyor.süpheci,takıntılı durumları var .Konuşurken karıştırıyor,bizi anlamakta zorlanıyor .sinirli.Annem cok kötü durumda.Biliyorum caresi yok bu hastalığın.Ama cıkar bir yol arıyorum( bu hastalığı yasayanlar böyle durumdayken ne kadar daha yasadı hastanız?o cok kötü günler ne zman gelecek.çinde bir ilaç varmış bunu kullanabilen o ilaca ulaşabilen var mı,ya da başka bir çare bulabilen?
Amin, Allah razı olsun güzel arkadaşımNe güzel insansınız. Allah gönlünüze göre versin..
Başlıkta yazan olumsuz şeylere anlam veremedim siz çare ararken bir sürü kişi maalesef şöyle olacak böyle olacak diye içinizi karartacak şeyler yazmışlar . En güzel yorumuSiz doktor musunuz?ben bu Çin'de üretilen ilaca ulaşabilir miyim bilginiz var mı
Gercekci olalım derken umutsuzluğa suruklememek lazım. Hasta yakınının da ekstradan moral motivasyona ihtiyacı var.Başlıkta yazan olumsuz şeylere anlam veremedim siz çare ararken bir sürü kişi maalesef şöyle olacak böyle olacak diye içinizi karartacak şeyler yazmışlar . En güzel yorumuAstor yapmış
Bizim bir komşumuza seneler önce koyuldu bu teşhis, yaşı da var teyzemizin ve evde yalnız yaşıyor 70 yaş üstü. Doktor televizyonu hiç kapatmayacaksin demiş, sabah kalktığı gibi açıp, yatana kadar açık durmasını söylemiş. Her gün bir bahaneyle dışarı çıkmasını söylemiş. Evin önünde iki tur atmak bile olsa iyi fiziki bir durum olmadıkça çıkacaksın demiş. Insanlarla iletişim halinde kalmasını her gün telefonla konuşmasını ödev vermiş. Her gün bunları yapıyordu teyzemiz.
Dün bizi aramış beni istedi telefona kızımın sesini duymadım ne zamandır dedi ki biz oradan taşınalı yıllar oldu beni bile unutmamışo kadar zihni yerindeydi ki ben ona alzheimer teşhisi koyuldugunu bile unutmuştum sizin Konunuza yazarken geldi aklıma. Hatta telefonda maşallah fatma teyze gündeme benden daha çok hakim bu yaşta diye düşündüm :) ama hatırlıyorum ilk teşhis kondugunda unutmalari vardi depresyonda gibiydi ama şu an maşallah hiçbir sorunu yoktu.
İçinizi ferah tutun bu dediklerimi aksatmazsa büyük ölçüde ilerlemesinin önüne geçersiniz. İlaçlar da verilmiştir muhtemelen aksatmasin. Ben yarın anneme sorucam fatma teyze ekstra bir şey yapıyor mu diye. Bir şeyler öğrenirsem özel mesajla yazarım size.
Babacığıniza acil şifalar diliyorum, siz de içinizi ferah tutun
Allah yardımcınız olsun demeye geldim.Amcam bu hastalıgı yaşıyor .Daha önce bir konu açmıştım burda .malesef 1 senedir babamın alzheimerı ilerledi.su an bizi unutma falan yok ama zamanı şaşırıyor.süpheci,takıntılı durumları var .Konuşurken karıştırıyor,bizi anlamakta zorlanıyor .sinirli.Annem cok kötü durumda.Biliyorum caresi yok bu hastalığın.Ama cıkar bir yol arıyorum( bu hastalığı yasayanlar böyle durumdayken ne kadar daha yasadı hastanız?o cok kötü günler ne zman gelecek.çinde bir ilaç varmış bunu kullanabilen o ilaca ulaşabilen var mı,ya da başka bir çare bulabilen?
Sevinirim sorarsanız cok teşekkür ederimHayır ama sağlık calisaniyim ve10 yıl alzheimer hastamız oldu .
Halam biraz tecrubesizliginden olsa gerek doktora sadece unutkanligindan bahsetmiş hep, sinirliliginen, saatlerce bağırıp çağırmasini anlatsaydi o süreç iki taraf içinde daha rahat geçecekti.
Uykularıda az olur gece dolanır dururlar. İlaçlarını muhakkak icirin, istemicektir yemeğine vs katıp saatinde alsın.
unutmazsam inşallah, işyerinde ki arkadaşlarıma sorayım sizin için çin de ki ilaç
Cok cok sagolunBaşlıkta yazan olumsuz şeylere anlam veremedim siz çare ararken bir sürü kişi maalesef şöyle olacak böyle olacak diye içinizi karartacak şeyler yazmışlar . En güzel yorumuAstor yapmış
Bizim bir komşumuza seneler önce koyuldu bu teşhis, yaşı da var teyzemizin ve evde yalnız yaşıyor 70 yaş üstü. Doktor televizyonu hiç kapatmayacaksin demiş, sabah kalktığı gibi açıp, yatana kadar açık durmasını söylemiş. Her gün bir bahaneyle dışarı çıkmasını söylemiş. Evin önünde iki tur atmak bile olsa iyi fiziki bir durum olmadıkça çıkacaksın demiş. Insanlarla iletişim halinde kalmasını her gün telefonla konuşmasını ödev vermiş. Her gün bunları yapıyordu teyzemiz.
Dün bizi aramış beni istedi telefona kızımın sesini duymadım ne zamandır dedi ki biz oradan taşınalı yıllar oldu beni bile unutmamışo kadar zihni yerindeydi ki ben ona alzheimer teşhisi koyuldugunu bile unutmuştum sizin Konunuza yazarken geldi aklıma. Hatta telefonda maşallah fatma teyze gündeme benden daha çok hakim bu yaşta diye düşündüm :) ama hatırlıyorum ilk teşhis kondugunda unutmalari vardi depresyonda gibiydi ama şu an maşallah hiçbir sorunu yoktu.
İçinizi ferah tutun bu dediklerimi aksatmazsa büyük ölçüde ilerlemesinin önüne geçersiniz. İlaçlar da verilmiştir muhtemelen aksatmasin. Ben yarın anneme sorucam fatma teyze ekstra bir şey yapıyor mu diye. Bir şeyler öğrenirsem özel mesajla yazarım size.
Babacığıniza acil şifalar diliyorum, siz de içinizi ferah tutun
Allah onun da yardımcısı olsunAllah yardımcınız olsun demeye geldim.Amcam bu hastalıgı yaşıyor .
Evet bunu biliyorum ve babam mesela dondurmayı cok seviyor hergün yiyor .sonra bala cok düşkün.dogal şeker de dense bal da bir şeker sonuçta .sonra arada başka tatlılar da yemiş oluyor .malesef şekeri seviyorBildiğim kadarıyla bu hastaların en büyük düşmanı şeker
vücut şeker aldıkça hastalık hızla ilerliyor
buna dikkat etmenizi öneririm
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?