Her anımda yanımda olan, gece uyanıp 'Sürprizzzz, bana sürpriz yapın' dediğimde bi kere bile 'Of' demeyen, hatta bana özel abur cubur kutusu hazırlayan, her gece çok yorgun olduğu zamanlarda bile kollarına alıp masallar anlatan, hastalandığım zamanlarda başımdan ayrılmayan, benimle arkadaş gibi olan babam, doğum günlerimi bi kere bile unutmayıp, üstüne üstlük sürprizler yapan babam.. Babam da babam... Sana doyamadım ki.. Sadece 16,5 yıl...Bu kadar erken mi olacaktı...Seni o tabutun içinden çıkardıkları zaman, kefenden sadece yüzünü gördüğüm an, ahh o an yok mu..! O an gözümün önünden gitmiyor Babam... Bu aralar 1 saniye bile çıkmıyor ki...Dün annem yere düştüğü an gözleri kapandı. Yolun ortasında ağlamaya başladım, aklıma onca şey geldi ki... Yanımızda olsaydın, şu an sadece sana ihtiyacım var.. Senin yokluğunda kendimi sevgilime kaptırdım, onun senin gibi davranmasını bekledim ama hiç kimse senin gibi değil be Babam.. Ben üzüldüğümde sen kıyamazdın bana, gözümden bi yaş aktığında ne yapacağını şaşırırdın.. Hiç kimse senin gibi değil Babam... O kadar hassasım ki. İçime attıklarım şimdi çıkıyor ortaya ama hiç kimse bilmiyor, hiç kimse anlamıyor beni. Kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki. Keşke yanımda olsan, elimi tutsan, sıkı sıkı sarılsan bana, Kızım desen... Kızımmmm....