Ben sanırım sessizliği kavgasız gürültüsüz yaşamayı seviyorum,yani yerinizde olsam çoktan evi ayırmıştımO neymiş öyle. Giyilir miymiş. Renginden herhalde. Çünkü etek uzun zaten. Ablam da ortalığı kızıştırdı. Yazın açık giydiriyordu dedi. Ben de sen mi yetiştiriyorsun çocuğu ben mi dedim. Babam bu laf üzerine üzerime yürüdü. Kaçarken ayağım kaydı yere yapıştım. Kızım annem düştü diye krize girdi. Annem fırsat bu fırsat kızımın babasına laf soktu. Daha da büyüdü. Ablam girdi.
Sen haftada bir kavga olan evde hangi samimiyetsiz iyi niyete inandın ? Çocuğun küçük değil , tahammülsüz olması normal ..hakkını savunması da saygısızlık değil ..Evi ayıramayacak kadar çaresiz olmak çok kötü. Bir kez bunu denedim. Kiralık ev tutma girişiminde bulundum. Kapora bıraktım. Babam ve annem öyle iyi davrandılar ki beni vazgeçirdiler. Kapora da gitti.
11 yaşındaki çocuk ağır lafları kaldırmak zorunda değil.Sinirlenecek durumlara kızım aşırı tepki veriyor. Kendini kaybediyor adeta. Boğuyor boğazını, hıçkırıklara boğuluyor, eline geçeni atıyor. Kendimi yuvaya koydurucam diyor. İki yasında annemler çok büyük kavga çıkarmışlardı. Karakola doluşmuş geceyi karakolda geçirmiştik. Adli tıpa gitmiştik. Eşimi ise gece terketmiştim, çocuğumu omzuna vurup. Karakola sığınmıştım. Sığınma evine yerleştireceklerdi. Anneme olmazsa teyzeme gideceğim dedim. Anneme geldiğim günden beri bir gün huzurum olmadı. Kızımdaki tahammülsüz yapıda bu ortamın etkisi olabilir mi ne yapmalıyım. Bir kötü lafı kaldıramıyor. Ağlıyor boğuluyor bir türlü sakinleşmiyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?