• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Babama karsi hislerim

arpa

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
6 Mart 2011
357
5
46
İstanbul
Merhaba kizlar.. Benim sorunum babam ile..
Yaptiklarini affedemiyorum. Cocuklugumda annemi cok uzdu, onu dovdu. Icki icerdi eve gelirdi kavga cikartirdi minicik seylerden. Her gece kabus gibi gecerdi. Sabah 4 lere kadar kavga gurultu eksik olmazdi. Bizi bi odaya koyup annemi doverdi. Ben universiteyi baska bir sehirde okuyarak kurtardim kendimi. Kardesim de yanima geldi. Senenin belirli gunlerinde gorusuyorum. Annem bosanamadi ondan. Babam simdi hasta, annemin de vicdani rahat etmiyor. Hala evliler. Suanda yaslandi tabii o kadar fazla kavgalar cikartamiyor. Ama biz 2 kiz kardes ve annem hala cok cekiniyoruz korkuyoruz ondan.
Ruh hali dengesiz. bi iyi bir kotu.

Ben onlardan uzak yasiyorum. Suanda annemle ikisi benim yanima geldiler. Ve ben her gun korku, huzursuzluk, endishe yasiyorum. Gunlerim cok kotu ve zor geciyor. Cok mutsuzum. Her an bisey olacak gibi geliyor (kavga gurultu). Mantikli dusunemiyorum. Korkunun disinda da cok stresliyim. 4 gun daha babam yanimda kalacak. Sinirlerim cok bozuk. Onu seviyorum bir taraftan ama diger taraftan da nefret ediyorum. Onun yaninda olmak hayatimin en kotu seyi gibi buna dayanamiyorum. Anneme yasattiklarindan dolayi onu hic affedemiyorum. Bana ve kardesime yasattiklari da var tabii ki..

Ona hizmet etmek icimden gelmiyor. Oturup sohbet etmek iskence gibi. Hele onun hayat hikayelerini ve ogutlerini dinlemek. Iskence cekiyor gibiyim. Neolur yardim edin. Bu 4 gun nasil gececek bu halde? Dayanamiyorum. Evim zaten soguk. Hepimiz tek bir odaya kapaniyoruz. Yuzunu gormegi birakin bazen sesini bile duyasim gelmiyor.

Gecmisi aklimdan cikartamiyorum. Hep aklima geliyor ve istem disi korkularim var. Korkuyorum, endiseli ve huzursuzum...
:(
 
canım yaşadığın şey gerçekten kötü baban size tam olarak babalık görevini yapamamış demek ki
Allah sabır versin,onu ıslah etsin,size hayırlı kapılar açsın gerçekten zor bir durum Allah kimsenin başına vermesin
dua etmekten başka bir şey elimden gelmiyor sen de sabırlı ol,bol bol dua et...eğer bir işin varsa ve evin, anneni yanına al boşansınlar çekmesin orda eziyet yazık gerçekten
ya da babanızı tedavi ettirin
Allah yARDIMCIN OLSUN
 
canım inan seni çok iyi anlıyorum
çünkü benim babam bizi içki içip dövmezdi ama evde en ufak bir şeye bağırır çağırırdı.
ban 22 yaşındayım hala babamden çekinirim bana bir yabancu gibidir.
yolda görsem uzaklaşırım hiç oralı olmam bir yandan bunun için üzülüyorum bir yandan da hak etti bunu diyorum.
benim bir suçum yok babamda küçükken çok ezilmiş şimdi bizi eziyor.
her dediğin onun olsun istiyor.Hep o haklı en doğruyu o bilir falan filan.
seni sadece dua etmen gerekiyor devamlı başka bir şey elden gelmiyor ne yazık ki.
daha neler yazsam içimi dökemem yaşayan bilir.
zaten yazınca aa öyle deme o senin baban derler.
neyse umarım duların kabul hayatın istediğin gibi en önemlisi ilerde eşin olucak insan seni çok mutlu eder
 
Babam cocuklarini da hic dovmedi ama anneme neler yapti :(:(:(
Cocukken hep onu oldurmesinden korktum..
Simdi istemiyorum onu, yanimda olmasini....
gorusmek istemiyorum onunla ama gorusuyorum. Sen gorusuyor musun kendisi ile peki?

Ben evimde kaldigi zamani nasil gecirecegimi bilmiyorum. Nasil sabredicem gidene kadar? Bakalim. Is bulup kendimi sokaklara aticam.. Aksamdan aksama da sabretmeye calisicam artik.
 
beni anlayan birilerine cok ihtiyacim var gercekten.
Kendimi cok kotu hissediyorum.

hissetme kendini canım kötü
ben görüşüyorum canım hemden her gün bekarım çalışıyorum ama şu an tatildeyim
15 tatil bitmek üzere.
ya bilmiyorum şu an bana dünyayı verse bana yinede hayır derim
küçükken ben neler çektim anlatamam içime kapanıktım çok sessizdim
korkudan kekelerdim gıgım çıkmazdı.
hatta babam bir keresinde sana kızmamak istiyorum kekeliyorsun diye ama yine kızardı
görsen var ya kafayı yerdin bağırdığı şeylerde en ufak şeyler ama unutmıcam kesinlikle
bazen ölmesini o kadar çok istedim ki sonra sustum boşver dedim raabim görüyor diye
 
ben de isterdim olmesini... ancak o zaman annem ve biz mutlu olabilirmisiz gibi gelirdi..
Ben de hatirliyorum ne sacma ve anlamsiz seylere kizdigini. Konusmama, oturup kalkmama, yemek yememe..
Annemin ufacik seylerinden olay yaratirdi.

ben de utangac ve cok cekingen bir cocuktum. Simdilerde kendime geldim. Ama o yanimda oldugu her an aştigim bu yollar basa saracakmis gibi geliyor. icim daraliyor katlanamiyorum..
:(

Cok tesekkur ederim destegin icin.
Dunyam karanlik suanda.
aah...
 
rica ederim canım benim ne demek
aynı dili değilde aynı duyguları yaşayan insanlar anlaşabilirmiş derler:1:
bende kak be kat yok katettim nerden nereye geldim beni tanıyanlar bilirler ne çektğimi ya neyse işte
dünyanını kararatma 4 gün berabersin ya ben ne yapıyım her gün beraberim.
 
ben 28 yasima yaklastim canim. Bu zamana kadar ben de epey yol katettim.. Fazlasiyla sıkıntılar yasadim. Ozguvenim nasil gitti zaman zaman yerinden. Sonra toparlamaya calistim. Sana da sabirlar diliyorum. Hala oyle mi baban? Annenle arasi nasil? Sen okuyor musun? Her aksam gorusuyor musunuz?

Suanda ben en ufak problemi bile kaldiramiyorum. Cocukken yasadigim olaylardan sonra.

Hep huzur, sakinlik, mutluluk, sakalasmali ve eglenceli bir ortam olsun istiyorum. Bunun disindaki seyleri cekemiyorum. Hele ki stres, samimiyetsiz ortam, bunlari kaldiramiyorum. Hemen bunaliyorum depresif oluyorum ..

Sen de kendine bir yol bul. sıkma canini..
 
ben 28 yasima yaklastim canim. Bu zamana kadar ben de epey yol katettim.. Fazlasiyla sıkıntılar yasadim. Ozguvenim nasil gitti zaman zaman yerinden. Sonra toparlamaya calistim. Sana da sabirlar diliyorum. Hala oyle mi baban? Annenle arasi nasil? Sen okuyor musun? Her aksam gorusuyor musunuz?

Suanda ben en ufak problemi bile kaldiramiyorum. Cocukken yasadigim olaylardan sonra.

Hep huzur, sakinlik, mutluluk, sakalasmali ve eglenceli bir ortam olsun istiyorum. Bunun disindaki seyleri cekemiyorum. Hele ki stres, samimiyetsiz ortam, bunlari kaldiramiyorum. Hemen bunaliyorum depresif oluyorum ..

Sen de kendine bir yol bul. sıkma canini..

ben 22 yaşındayım canım.sağol canım.ama hala babam öyle ne yazık ki.Annemle arası iyi ama yine annem bir şey yapsa olur olmadık hemen kızar küfür eder
bağırır çağırır.dövme yok artık çok şükür.ben çalışıyorum anaokul öğretmeniyim.dgsye hazırlanıyorum.
her akşam görüşüyoruz.
ben kendime yolu evlenerak bulucam ancak canım
tek umudum eşimin iyi olması
 
esinin iyi olacagina inaniyorum canim.. Cunku baban gibi bir adami hemen anlarsin gibi geliyor. Ben isyerinde ya da baska biryerlerde erkeklerin bu tarz olup olmadiklarini hemen anliyorum..
Ne kadar da tatli bir meslegin varmis.

Ayni küfürler vs. benimkinde de var :( ne sacma ne ayip seyler. Nefret ediyorum bunlardan.. Ne hoş ki gunduzleri minik bıcır bıcir cocuklarin arasindasin.. var mi eş adayin?

Umarim evlenir de kendi yuvani kurarsin mutlu huzurlu olursun.
 
Baba ile ilgili içimdeki yarım kalmışlığı ne şekilde tamamlayabilirim fikirsizim. Gün geçtikçe baba kız samimiyeti duydukça özlem duygum dürtülüyor sanki.
Önceleri yazmaktan da çekinirdim. Duygumu hatırlamadan teğet geçmesini isterdim belki de.
Yazdıkça, birbirine yakın duyguları yaşayan ile halleştikçe, içinden dışarı çıkardıkça sanırım ilgi hissettiği için iyi hissediyor insan kendini.
Baba ile annem de ergen yaşlarımdayken ayrılmışlardı. Baba kişisi bizleri çok acıttı. Evleninceye kadar psikolojik şiddet fiziksel şiddet, dayak, taciz, hakaret,
öz güvensizliğini sürekli bizleri suçlayarak içinden çıkartmaya çalışırdı.
Genç adamlara ilgi hissetmememin, yaşımdan çok çok büyük adamlardan ilgi beklememin
aşk hissi değil, şevkat hissine öncelik vermemin, nedenlerini sonra sonra farkettim.
Diğer kardeşim ise ruhsal dengesizlikler ile boğuşuyor. Ebeveyn yönünden şanssız yetişen taraftayız. Babadan kaçmak, görmek istemediğim zamanlarda
odama çekilip hiç çıkmazdım. Ama sürekli tekrar çağıracak, birşey olucak endişesi ile anksiyeteye yenildim. Ve daha başka denge sizlikler ..
Görmemeye çalışmak. Kaçmak. Söylediğin gibi dışarı da olmak. Belki arkadaşın varsa yanına gitmek. Akşamdan akşama, üç dört akşam. Erkenden de uyursan. ..
 
esinin iyi olacagina inaniyorum canim.. Cunku baban gibi bir adami hemen anlarsin gibi geliyor. Ben isyerinde ya da baska biryerlerde erkeklerin bu tarz olup olmadiklarini hemen anliyorum..
Ne kadar da tatli bir meslegin varmis.

Ayni küfürler vs. benimkinde de var :( ne sacma ne ayip seyler. Nefret ediyorum bunlardan.. Ne hoş ki gunduzleri minik bıcır bıcir cocuklarin arasindasin.. var mi eş adayin?

Umarim evlenir de kendi yuvani kurarsin mutlu huzurlu olursun.

var canım benim ama karışık durum ama sağolsun her ne kadar karışık olsada benim üzülmeme kıyamıyor.babamı biliyor anlattım ona daha doğrusu anlatmak zorunda kaldım.ne kadar üzüldüğümü görünce babamden nefret etti.
çocuklara çok düşkünüm ama onların aillerinde en ufak bir sorun olduğunda hassas olduğum için ilgilenirim
mutlu olması için elimden geleni yaparım.:34:
 
Baba ile ilgili içimdeki yarım kalmışlığı ne şekilde tamamlayabilirim fikirsizim. Gün geçtikçe baba kız samimiyeti duydukça özlem duygum dürtülüyor sanki.
Önceleri yazmaktan da çekinirdim. Duygumu hatırlamadan teğet geçmesini isterdim belki de.
Yazdıkça, birbirine yakın duyguları yaşayan ile halleştikçe, içinden dışarı çıkardıkça sanırım ilgi hissettiği için iyi hissediyor insan kendini.
Baba ile annem de ergen yaşlarımdayken ayrılmışlardı. Baba kişisi bizleri çok acıttı. Evleninceye kadar psikolojik şiddet fiziksel şiddet, dayak, taciz, hakaret,
öz güvensizliğini sürekli bizleri suçlayarak içinden çıkartmaya çalışırdı.
Genç adamlara ilgi hissetmememin, yaşımdan çok çok büyük adamlardan ilgi beklememin
aşk hissi değil, şevkat hissine öncelik vermemin, nedenlerini sonra sonra farkettim.
Diğer kardeşim ise ruhsal dengesizlikler ile boğuşuyor. Ebeveyn yönünden şanssız yetişen taraftayız. Babadan kaçmak, görmek istemediğim zamanlarda
odama çekilip hiç çıkmazdım. Ama sürekli tekrar çağıracak, birşey olucak endişesi ile anksiyeteye yenildim. Ve daha başka denge sizlikler ..
Görmemeye çalışmak. Kaçmak. Söylediğin gibi dışarı da olmak. Belki arkadaşın varsa yanına gitmek. Akşamdan akşama, üç dört akşam. Erkenden de uyursan. ..

ilk cümlelerinle hislerime tercuman olmussun.. Cok iyi anliyorum "duygumu hatirlamadan teget gecmesini isterdim belki de"
Şevkat hissine öncelik vermek..

aynen iste evde ondan uzak kaldigim zaman da. Surekli cagiracak, bir sey olacak endishesi icerisindeyim. hic birsey olmasa Sen bana deger vermiyorsun, onem vermiyorsun diye tartisma cikartmaya basliyor. Sabahlara kadar psikolojik baski goruyorum. Annem de oyle.. Hele ki o neler yasadi. Gozumun onunden gitmiyor :( hakaretlerin zaten haddi hesabi yok.

En guzel en mutlu gunlerimi bile zehir etmeyi basardi. Cocukken insan daha guclu direncli sabirli oluyor heralde. Simdi kocaman kiz oldum tasiyamiyorum.
 
of of tam benlik konu baban en azından sizi dövmemiş ben ve kardeşlerim hem sözlü hemde fiziki şiddete maruz kaldık hemde o kadar saçma sebeblerden evlendim 30 yaşındayım annemlere her gittiğimde görmek bile istemiyorum ölse hayat bizim için daha iyi olacak gibi geliyor eşim çok iyi sağolsun birde kızım var baba kız ilişkileri çoook güzel onları öyle görünce ondan daha çok nefret ediyorum:14::14::14:
 
of of tam benlik konu baban en azından sizi dövmemiş ben ve kardeşlerim hem sözlü hemde fiziki şiddete maruz kaldık hemde o kadar saçma sebeblerden evlendim 30 yaşındayım annemlere her gittiğimde görmek bile istemiyorum ölse hayat bizim için daha iyi olacak gibi geliyor eşim çok iyi sağolsun birde kızım var baba kız ilişkileri çoook güzel onları öyle görünce ondan daha çok nefret ediyorum:14::14::14:

ah canim benim. Ne tatli allah bagislasin. Mutlu bir yuvan olmus bak..

Inan bunlari bir baskasina anlatabilmek oyle zor ki. Ben icimdekilerin cok azini anlatabildim.
Artik evde psikolojim bozulacakti. Sabredemiyorum. Dayanamiyorum yan yana olmaya :(
 
çok zor canım bilmezmiyim her an kavgamı çıkacak psikolojisi benim babam hiç unutmam bi arkadaşımın ablası evlenmişti düğünden sonra arkadaşımın evine gitmiştik beni aradı eve çağırdı habersiz gitmişim diye dövdü sonrada istersen şimdi artık git dedi bilmezmiyim daha neler neler Allahtan eşim çok anlayışlı ve iyi bir insan ama ben sorma eşim bazen kızıma kızar 11 yaşında bazen kızdırıyo ben okadar kötü oluyorumki eşimde kızsada asla kızına kıyamaz ama benim psikolojim yerlerde kardeşlerimde öyle aynı evde konuşmadan geçen günler :14::14::14:
 
ilk cümlelerinle hislerime tercuman olmussun.. Cok iyi anliyorum "duygumu hatirlamadan teget gecmesini isterdim belki de"
Şevkat hissine öncelik vermek..

aynen iste evde ondan uzak kaldigim zaman da. Surekli cagiracak, bir sey olacak endishesi icerisindeyim. hic birsey olmasa Sen bana deger vermiyorsun, onem vermiyorsun diye tartisma cikartmaya basliyor. Sabahlara kadar psikolojik baski goruyorum. Annem de oyle.. Hele ki o neler yasadi. Gozumun onunden gitmiyor :( hakaretlerin zaten haddi hesabi yok.

En guzel en mutlu gunlerimi bile zehir etmeyi basardi. Cocukken insan daha guclu direncli sabirli oluyor heralde. Simdi kocaman kiz oldum tasiyamiyorum.

Kişisel terapi alıyordum uzun zaman önce. İl değiştirdiğimiz sebebiyle yarım kaldı. Etkisini gördüğüme şaşırdığım, içimde bitirebildiğim, işlenen konu ile ilgili artık eskisi gibi duygu yoğunluğu yaşamıyorum diyordum o dönemde. Yarım kaldı işte.

Küçükken galiba idrak yeteneğinden aciziz sevgili Arpa. Şimdi şimdi neler diyorum kendime düşündükçe. Ne pişmanlıklarım oluyor. Kavrama yeteneğine sahip olmayınca pişmanlıklar gayet de yerinde aslında.
Senin gibi düşünüyorum ben de. Baba kişisinin ruhu göğe ermedikçe kaygı endişe telâş hali devam edicek. Sürecek.
Kişisel terapi almak, duyguları onarmaya çalışmak, ilerisi için içsel eğitim görmek, üzüntü halini bilinçli olarak yaşamak için çok gerekli. Başka türlü azalmıyor, artıyor.
 
Kişisel terapi alıyordum uzun zaman önce. İl değiştirdiğimiz sebebiyle yarım kaldı. Etkisini gördüğüme şaşırdığım, içimde bitirebildiğim, işlenen konu ile ilgili artık eskisi gibi duygu yoğunluğu yaşamıyorum diyordum o dönemde. Yarım kaldı işte.

Küçükken galiba idrak yeteneğinden aciziz sevgili Arpa. Şimdi şimdi neler diyorum kendime düşündükçe. Ne pişmanlıklarım oluyor. Kavrama yeteneğine sahip olmayınca pişmanlıklar gayet de yerinde aslında.
Senin gibi düşünüyorum ben de. Baba kişisinin ruhu göğe ermedikçe kaygı endişe telâş hali devam edicek. Sürecek.
Kişisel terapi almak, duyguları onarmaya çalışmak, ilerisi için içsel eğitim görmek, üzüntü halini bilinçli olarak yaşamak için çok gerekli. Başka türlü azalmıyor, artıyor.

bende terapi almayı düşünüyorum aslında bize bunları yaşatanlar gitmeli ama :14::14::14:
 
çok zor canım bilmezmiyim her an kavgamı çıkacak psikolojisi benim babam hiç unutmam bi arkadaşımın ablası evlenmişti düğünden sonra arkadaşımın evine gitmiştik beni aradı eve çağırdı habersiz gitmişim diye dövdü sonrada istersen şimdi artık git dedi bilmezmiyim daha neler neler Allahtan eşim çok anlayışlı ve iyi bir insan ama ben sorma eşim bazen kızıma kızar 11 yaşında bazen kızdırıyo ben okadar kötü oluyorumki eşimde kızsada asla kızına kıyamaz ama benim psikolojim yerlerde kardeşlerimde öyle aynı evde konuşmadan geçen günler :14::14::14:

Arkadaşım evlendi yakın zaman önce. Düğünün hissiyatına kapılmadım. Duygulanmadım ama. Babası kızın kuşağını bağlamaya geldiğinde, Öyle işte.

Kızına karşı, babasının kızmasına etkilenmen okuyunca şaşırttı beni. Birikimlerin hala taze demek ki.

Allah eşinle mutluluğunuzu artarak devam ettirsin inşallah.
 
Back
X