1 yıl oldu babamı kaybedeli...babama öyle bir düşkündüm ki kelimelerle anlatamam..şimdi yanımda biri babasıyla ilgilenirken çok kötü hissediyorum kendimi.çünkü işten eve gelince yorgunluğumu babamın omzunda atardım.okul dönüşlerimde,her karne alışımda yanımdaydı..3000mt koştuğumda 1500mtreden sonra yanımda koşarken bulurdum babamı...ilk seviçlerimiilk hüzünlerimi o kadar mesafeli olmamıza rağmen hep babamla paylaşmışımdır..onun o kadar sessiz sakin ve otoriter tavrına rağmen onu en çok güldüren ona en çok sırnaşan evladı bendim...ablam ve abim benim kadar şanslı olamadılar maalesef
ben babamla arkadaştım...işten geldiğimde omzunda dinlenirdim...bebek diye seslenirdi bana..saçımı okşamasına bayılırdım..annemi dedemlere kalmaya gönderdiğimizde evde babamla ziyafetimiz başlardı:) babam alırdı bir kızarmış tavuk:) spor programlarını,veya varsa komedi showları veya dizileri hem yer hem izlerdik..sabah uyandırırdı beni bebek kahvaltıyı hazırladım hadi kalk diye:))) sonra hergün omzuna yatar günün raporunu verirdim:) o gün işte yaşadıklarımın dedikodusunu yapardım:)
derken hastanede 3 hafta arkadaşlık ettim babama...gündüz iş akşam hastaneydi...herkes çok zor diyodu ama öyle kolay geçiyorduki zaman:)ben babamın yanında çok huzurluydum:) nele yaşadık o 3 haftaya kocaman bikaç yılı sığdırdık sanki..son zamanlarda bir ağırlaşma sezmiştim babamda ama iyileşecekti umudum vardı..hatta hiç unutamıyorum son gecesinde yanından ayırmak istemedi beni
maalesefki sigara içmem gerekiyordu ve babam bilmiyordu
aşağıya inmek istedim çok açım bi poğaça alayım babacım dedim...kızım gitme burda var bak dedi hazırladı verdi...ama bu bayatlamış ben eniyisi bi tost alıp geleyim dedim...tost da var kızım gitme dedi
az yedim ve bu çok soğuk babacım yenmezki dedim...ne yapsam gideceksin kızım dedi..git tamam ama bari geç kalma dedi
gitmez olaydım
((
ertesi gün bizim için çok önemliydi...iş görüşmem vardı ve sözleşmeli çalıştığım şirkette kadroya girecektim.babamla gece 12de bir hevesle uyuduk...sabah 6da bebek hadi kalk işe gideceksin dedi gülerek:))) hazırlandım makyajımı yaptım..babacım nasıl olmuşum dedim...çok güzel olmuşsun dedi...ve hep erken çıktığım için kahvaltısına yetişemezdim babacığımın..kahvaltısında ıhlamurunu koymayı unutmuşlar
çay yasakmış babama
kahvaltısını yaptı mı halen bilemiyorum
akşam gelirken bisürü ıhlamur getireceğime de söz vermiştim...hep gündüz babamı arar bilgi alırdım..amao gün arayamamıştım.iş görülmesine gitmiştim telefon sessizde ve masamda kalmıştı
toplantıdan dönüp masama baktığımda bisürü cevapsız aramalar..hepsi abim ve ablamdan...aradım hemen gelmemi söylediler
gittiğimde babam çoktan ölmüştü..onu orda öyle görünce dondum kaldım..ben görüşmemin nasıl geçtiğini soracak heyecanla bekleyen babamı görebilirim sanıyordum
o an biraz ağladım ama onu morga koyup da ertesi gün gömene kadar ve ondan sonrasında bir damla yaş gelmedi
içinden ağlamanın ne demek olduğunu 27 ekim 2008de anladım..ona getirdiğim ıhlamurları çantamda saklıyorum şimdi...son aldığı serum bile odamda...baba kelimesi benim için artık kutsallıktan da öte birşey...Allahım bu acıyı kimseye yaşatmasın diyemem elbet yaşanacak bu durum ama Allahım olabildiğince geç yaşatsın...
ve arkadaşım ben babamla 22 sene geçirdim..ona o kadar aşık olmam onu o kadar sevmem ona doyamayacağımdanmış...çok isterdim babamla çok daha uzun yıllar paylaşabilmeyi...22 yıla sığdıramadım daha yaşanacak çok anım olmalıydı
benki 22 yılı gözümde az görürken sen küçük yaşından beri babandan ayrısın...ben 1 yıl oldu dayanamıyorum Allahım sana ve seninle aynı durumu paylaşanlara büyük sabırlar versin...yazını okuyunca öyle kötü oldumki tarif edemem...Allahım sabırlar versin...