Babamı affedemiyorum

Biz küçükken babam hep kardeşlerini tutardı, çocukken gitti bizim evin tabusunu kardesine verdi gizlice. Neymiş kardeşinin evi yokmuş. Babam şimdi çok iyi ama hala affedemiyorum. Çok kötü evlere kiraya düştük, neyse yıllar geçti. Ben evlenecekken tabuyu alıp evimizden kovan amcanin kızı bize istek attı reddettim. Ortak cenazeler oldu , düğünler oldu bir şekilde karşılaştık sakın durdum. Neyse dün köy meydanında her yer boş sandalye bu amca kızı olcak şahıs yanima sandalyesini çekti. Sinirlerim bozuldu, babamı affedemiyorum bunları hiç affedemiyorum. Neyse sesimi çıkarmadım. Ayağa kalktı düğünün videosunu çekiyor, ama bana kolları degmeye başladı, kalkayim dedim, ama ilk ben oturdum. Hirsta yaptım herhalde.Neyse oturuyorum sakince, aramıza sandalye koydu, bende dedim mesafe koydu herhalde. Sonra biri oturmak istedi, benim kötü amcam olacak babasına tutmuş dibine o oturacakmis, kavga ettik sonra. Sonra ben çektim geldim, siz olsanız kus birinin yanına gidermisiniz? Ama her şeyin suçlusu babam. İç dökmek istedim.

Belkide aranızdaki bu gerginliği cözmwk icin bi fırsat olarak görmüslerdir bu durumu evet bazen çok yıpranıyoruz ama