annemi çok küçük yaşta kaybettim babam sonra başka biriyle evlendi. eşiyle de aramız iyi değil, açıkçası konuşmuyoruz. aynı evin içinde küs hayatı yani, çok tartıştık çok kavga ettik en sonunda bu yolu buldum. ben onu o şekilde kabullendim kızmıyorum kınamıyorum en nihayetinde babamın eşi kardeşlerimin annesi sağolsun evde olduğum zaman çamaşırımı bulaşımı yıkar önüme yemek koyar ben de ev işlerinde olabildiğince yardımcı oluyorum geçinip gidiyoruz. bunları anlatmamın nedeni aslında bu sorunun anneye sorulacak olması ama benim hayatımda böyle biri yok. o nedenle size soruyorum.
babam beni büyük emeklerle büyüttü, ben de her şekilde onu gururlandırmak için elimden geleni yaptım. önce fen lisesini sonrada eczacılığı kazandım. iyi bir evlat olmaya çalıştım. üniversiteyi şehir dışında okuyorum. bir senedir bir erkek arkadaşım var. çok da iyi biri. bir yerlere gideceğim zaman babama arkadaşlarmla gidiyorum diyorum ama erkek arkadaşımla gittiğim oluyor. arkadaşlarımı tanımadığı için onun da bende aklı kalıyor hissediyorum ve artık babama yalan söylemek istemiyorum. her seferinde ufak da olsa bu yalanı söyledikten sonra üzülüyorum. tanısa aklı kalmayacak biliyorum.
fakat erkek arkadaşım edebiyat okuyor ve içten içe biliyorum ki babam beni doktorlara avukatlara layık görüyor. hatta bu konuda da bir parça takıntılı diyebilirim. kendisi aslında tutucu biri değildir ama eğitime gerçekten önem veriyor. hatta emekli olduktansonra ikinci üniversite olarak hukuğu kazandı. bitirdi bu sene. çevreden evlilik haberleri geldiğinde daha iyi bir mesleği olan birini bulamamış mı dediği oluyor. erkek arkadaşımın ailesi avukat, büyükçe de bir hukuk büroları var o da bu sene tekrar girecek sınava hukuk kazanmak için.
bu sene okula giderken babam da gelecek yurdumu değiştiryorum, o işlere yardımcı olcak. tanıştırsam tepkisi ne olur bilemiyorum. o bir saatlik, iki saatlik tanışmada belki de erkek arkadaşım babama o güveni veremeyecek, ben de daha fazla aklı kalacak diye de korkuyorum. bir korkum da işte bölümünü beğenmemesi.bir başka mesele de ya işler yolunda gitmez de erkek arkadaşımla ayrılırsak korkusu, babam karşı mahçup olur muyum acaba tanıştırdıktan sonra. işlerin daha ciddiye binmesini, onun hukuğu kazanmasını mı beklemeliyim?
babam beni büyük emeklerle büyüttü, ben de her şekilde onu gururlandırmak için elimden geleni yaptım. önce fen lisesini sonrada eczacılığı kazandım. iyi bir evlat olmaya çalıştım. üniversiteyi şehir dışında okuyorum. bir senedir bir erkek arkadaşım var. çok da iyi biri. bir yerlere gideceğim zaman babama arkadaşlarmla gidiyorum diyorum ama erkek arkadaşımla gittiğim oluyor. arkadaşlarımı tanımadığı için onun da bende aklı kalıyor hissediyorum ve artık babama yalan söylemek istemiyorum. her seferinde ufak da olsa bu yalanı söyledikten sonra üzülüyorum. tanısa aklı kalmayacak biliyorum.
fakat erkek arkadaşım edebiyat okuyor ve içten içe biliyorum ki babam beni doktorlara avukatlara layık görüyor. hatta bu konuda da bir parça takıntılı diyebilirim. kendisi aslında tutucu biri değildir ama eğitime gerçekten önem veriyor. hatta emekli olduktansonra ikinci üniversite olarak hukuğu kazandı. bitirdi bu sene. çevreden evlilik haberleri geldiğinde daha iyi bir mesleği olan birini bulamamış mı dediği oluyor. erkek arkadaşımın ailesi avukat, büyükçe de bir hukuk büroları var o da bu sene tekrar girecek sınava hukuk kazanmak için.
bu sene okula giderken babam da gelecek yurdumu değiştiryorum, o işlere yardımcı olcak. tanıştırsam tepkisi ne olur bilemiyorum. o bir saatlik, iki saatlik tanışmada belki de erkek arkadaşım babama o güveni veremeyecek, ben de daha fazla aklı kalacak diye de korkuyorum. bir korkum da işte bölümünü beğenmemesi.bir başka mesele de ya işler yolunda gitmez de erkek arkadaşımla ayrılırsak korkusu, babam karşı mahçup olur muyum acaba tanıştırdıktan sonra. işlerin daha ciddiye binmesini, onun hukuğu kazanmasını mı beklemeliyim?
Son düzenleme:
