Merhaba kızlar.. inanın çok psikolojim yıpranmış bir haldeyim. Yardımınıza fikirlerinize çok ihtiyacım var. Yaklaşık 4 yıldır düzenli bir ilişkim var. Ancak bizim problemimiz aile menşeiliydi. Sevgilimin ailesi Karadenizli benim ailem Doğulu. Beni doğulu olduğum için istemiyorlar başından beri. Ancak sevgilim bana hep “bu hayatı ben yaşicam, benim fikrime saygı duymak zorundalar karşı çıkıcam onlara” deyip durdu bu kadar süre. Gel gelelim 20 gün evvel babasını kaybetti. Ve resmen o tanıdığım adam gitti yerine kalpsiz vicdansız biri geldi. Yanında olmak istediğim bu süreçte beni hep itti. Bana gelme seni istemiyorum, bana babamı geri getiremezsin sonuçta gelme tarzı cümleler kurdu. Acısına verdim çok üstünde durmadım. Ancak bana bir süre evvel “annem ne derse o, onu üzmicem” “bir süre bana arkadaş gibi yaklaş” tarzı cümleler kurmaya başladı. Ve bana hiç sanki bir yabancıyım gibi davranıyor. Ama yanına gittiğimde aklında ne hikmetse cinselliğe ayıracak vakti ve enerjiyi buluyor. Yan yana her şey normal. Eve döndüğümde ise her şeyden tiksinen hiçbir şeye inanmayan hayattan umudu kesmiş bir adam görüyorum. Böyle bir durum yaşayan var mıdır? Dışarıdan nasıl görünüyor? Siz nasıl tepki verirdiniz? Kafayı yemek üzereyim..