- 6 Ekim 2016
- 660
- 959
- 103
- Konu Sahibi derin_elvinnn
-
- #1
Aylık nafaka göndermek ve 2 ayda bir 1 saatliğine görmeye gelmek dışındaki ilgilenmiyor. Kızı okula başlayacak umurunda değil. Olmaz da zaten. Ondan beklenen bu.Sanirim bosandiniz eski konulariniza baktimda. Ilgilenmiyor mu baba hic ?
Insan bilemiyor iste. Biraz da acele etmisiniz evlenmekte. Hayırlisi olsun dik durun. Her zaman yanindayim diyin surekli. Muhtemelen bir daha evlenmezsiniz zaten ama babası haricin de kimseye baba dedirtmeyin cocuklara.Baba olacak kişi beni aldattı, yaktı, yıktı, mahvetti herşeyi. 2 yıl oldu ayrılalı. 2 ayda bir görmeye geliyor birkaç saatliğine.
Ben bir evlilik daha yaptım sonrasında çocuklarım o kişiye de baba diyordu, bir anlamda mutluydular o kişiyle ancak o da şiddet yanlısı bir ruh hastası çıktı 9. Ayda dava açtım. Çocuklarla arası iyiydi ama bana şiddet uyguluyordu.
Akılları da karışık aslında çocuklarımın. Ama olmayınca olmuyor işte.
Ah canım benim çok üzüldüm sana da çocuklarına da.inşallah artık yüzünüz güler.çocuklar illaki eksikliğini hissedecek.bunu onlarla açık bir şekilde konuşun.onlarda belki akıllarına takılan birşey varsa sorarlar.siz Emin'im ki elinizden geleni yapıyorsunuzdur.allah yardımcınız olsun.Baba olacak kişi beni aldattı, yaktı, yıktı, mahvetti herşeyi. 2 yıl oldu ayrılalı. 2 ayda bir görmeye geliyor birkaç saatliğine.
Ben bir evlilik daha yaptım sonrasında çocuklarım o kişiye de baba diyordu, bir anlamda mutluydular o kişiyle ancak o da şiddet yanlısı bir ruh hastası çıktı 9. Ayda dava açtım. Çocuklarla arası iyiydi ama bana şiddet uyguluyordu.
Akılları da karışık aslında çocuklarımın. Ama olmayınca olmuyor işte.
herzaman söylüyorum, fakat tepki alıyorum...boşanmak çare ve çözüm değildir...ön teker nereye, arka teker oraya demişler...evliliklerde sorun ne olursa olsun, çözüm yoluna gitmeli..yeni nesil ilk seçenek boşanmayı seçiyor...boşanınca erkeğin ekmeğine yağ sürmüş oluyorsunuz...çocuklar genelde annede kalıyor, hayatın tüm yükünü tek başına omuzluyor..Güçlüyüm birçok şey yaşadım ama arada öyle zamanlar oluyor ki hüznüm içimden taşıyor.
Yeni bir çevreye geldim 1 ay oluyor. Yeni bir işyeri yeni bir başlangıç.2 küçük çocuk. Kendim halletmeye çalışıyorum herşeyi. Annem babam yanımda ama onlar da bir yere kadar destek.
Gelelim bugüne. Büyük çocuğum okullu oldu bugün . Uyum haftasına başladık. İşyerimden kısa süre izin aldım, kızımı dedesiyle okulda bırakıp işe döndüm . Tabi arkamı döner dönmez içimde bir hüzün bir ağırlık. Gittim ağladım biraz işyerinde.
Şimdiye kadar anaokullarında bir sorun yaşamadık ama bundan sonra babasızlık kızımın canını yakacak. Arkadaşları soracak yada babasıyla okula gelenleri görecek. Üzülecek. Bir de tabi bütün yükün benim üzerimde oluşu. Dedesi bekledi okuldan getirdi bugün, o da yaşlı rahatsızlandı şimdi.
Açmazlar, hüzün, hayatın acımasızlığı....
ne kadar güçlüyüm desem de, altından kalksam da zorlukların, arada gelip çöküyor işte hüzün.
Babasız çocuk büyüten anneler sizler neler yaşadınız, nasıl atlattınız????
herzaman söylüyorum, fakat tepki alıyorum...boşanmak çare ve çözüm değildir...ön teker nereye, arka teker oraya demişler...evliliklerde sorun ne olursa olsun, çözüm yoluna gitmeli..yeni nesil ilk seçenek boşanmayı seçiyor...boşanınca erkeğin ekmeğine yağ sürmüş oluyorsunuz...çocuklar genelde annede kalıyor, hayatın tüm yükünü tek başına omuzluyor..
diyeceksinizki, e adam aldatmışş...tamam aldatmışta, ikinci eşte şiddet uygulamış, şimdi ne olacak peki...üzmek için değil, genel yazdım konu sahibine...Allah yardımcısı olsun, artık olanlar olmuş, duygusal değil, mantığıyla baksın olaylara...en azından ailesi var arkasında olan...
herzaman söylüyorum, fakat tepki alıyorum...boşanmak çare ve çözüm değildir...ön teker nereye, arka teker oraya demişler...evliliklerde sorun ne olursa olsun, çözüm yoluna gitmeli..yeni nesil ilk seçenek boşanmayı seçiyor...boşanınca erkeğin ekmeğine yağ sürmüş oluyorsunuz...çocuklar genelde annede kalıyor, hayatın tüm yükünü tek başına omuzluyor..
diyeceksinizki, e adam aldatmışş...tamam aldatmışta, ikinci eşte şiddet uygulamış, şimdi ne olacak peki...üzmek için değil, genel yazdım konu sahibine...Allah yardımcısı olsun, artık olanlar olmuş, duygusal değil, mantığıyla baksın olaylara...en azından ailesi var arkasında olan...
Siz gece ağlıyorsunuz ya emin olun Çocuğunuz hissediyor. Bir çocuk için en acı olan şey annesini mutsuz ve Güçsüz görmesi.Ben de hamileyken ayrıldım. Çocuğum doğdu ne kendisi ailesi bi kere bile aramadı gerçekten her duyan şok oluyor nasıl merak etmesler diye. Nafakasını da odemiyor başkasıyla evlendi yok saydı çocuğu tamamen. Çocuk babayı merak etneye başladı tabi babalı çocuklara çok dikkatli bakıyor benim çok canın acıyor. İnsan anne olunca kendine yapılanları unutuyor ama çocuğuna yapılanı asla. Okula başlayınca işim daha zor olacak biliyorum henuz 4 yaşında. Destek aldığım bir psikolog sen bu duurma nasıl bakarsan çocukta oyle bakar. Sen dramatikleştirirsen o da oyle bakar dedi. Çocuğuma belli etmiyorum ama her gece ağlıyorum. İnsanlar gece nasıl rahat uyuyor anlamıyorum. Ayrılmak çozum değil diyen arkadaş ne çeşit insanlar var haberiniz yok bence. Allah herkesin yardımcısı olsun.
Ben bosanali 1 bucuk yil olmadi bile. Oglum var dort bucuk yasinda. Once babasi ve cocuk bocaladi. Babasi aylarca aramadi. Sizin hesap okula basladi yavrum gelip bi elinden tutmadi. Sonra tayini cikti dogunun en ucra kosesine gitti akli basina geldi galiba ama benim evladim yasayacagini gorecegini yasadi. Okula anne babasiyla geleni gorunce anne gordun mu su cocuk bbasina el salladi dedi. Ben heo baban sebi seviyor ama vakti hic yok dedim gelecek gorecek tutavak elini. Aradan aylar gecti babasinin aklina dustu simdi ariyor soruyor ama ben unutmuyorum yaptiklarini evladim ins unutur. Bende ilk okula gittiginde agladim icim kan agladi. Ama vir sure sonra geciyor bu durum siz dik durun bende calisna bir anneyim. Sizinle durumlarimiz nerdryse cok benzer. Benim de annem hasta getirip gotururken sikinti oluyir. Rabbin saglik versin hepsi gecer de hallolur da insGüçlüyüm birçok şey yaşadım ama arada öyle zamanlar oluyor ki hüznüm içimden taşıyor.
Yeni bir çevreye geldim 1 ay oluyor. Yeni bir işyeri yeni bir başlangıç.2 küçük çocuk. Kendim halletmeye çalışıyorum herşeyi. Annem babam yanımda ama onlar da bir yere kadar destek.
Gelelim bugüne. Büyük çocuğum okullu oldu bugün . Uyum haftasına başladık. İşyerimden kısa süre izin aldım, kızımı dedesiyle okulda bırakıp işe döndüm . Tabi arkamı döner dönmez içimde bir hüzün bir ağırlık. Gittim ağladım biraz işyerinde.
Şimdiye kadar anaokullarında bir sorun yaşamadık ama bundan sonra babasızlık kızımın canını yakacak. Arkadaşları soracak yada babasıyla okula gelenleri görecek. Üzülecek. Bir de tabi bütün yükün benim üzerimde oluşu. Dedesi bekledi okuldan getirdi bugün, o da yaşlı rahatsızlandı şimdi.
Açmazlar, hüzün, hayatın acımasızlığı....
ne kadar güçlüyüm desem de, altından kalksam da zorlukların, arada gelip çöküyor işte hüzün.
Babasız çocuk büyüten anneler sizler neler yaşadınız, nasıl atlattınız????
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?