- Konu Sahibi kalemlisan
- #1
Babayı sevmek, ona güvenmek, ona sarılabilmek insana güven verici olsa gerek.
Böyle olan insanları bahtiyar addediyorum.
yanlış da olsa Kendisi nasıl yetiştirilmişse kendi ailesine karşı öyle devam ediyor olması kendisinden uzaklaştırır ancak. Kalben bir suğukluk hisseder İnsan kendi babasına karşı. Güvenemez kendisine.
Babamdir diye kendisiyle paylaştığınız bir sırrınızı orda burda ifşa edebilen, orda burda kendi ailesinin sıkıntılarını, özelini acmayı normal gören, bu tarz mevzuları bahsetmekten ve yalan yanlış bahsedilmesinden hiç rahatsızlık duymayan, kendi evlatlarını, hanımını orda burda insanların dilline düşürmekten hiç rahatsızlık duymayan, bu sebepten evladının evi terk ettiği ve senelerce evinden uzak yaşadığı, buna dahi içi sızlamayan kalbi taş kesilmiş bir 'Adam', 'Baba' olmayı hiç bir zaman hakketmemiştir aslında.
Aklımda hayal ettiğim Babalık, bir 'Dağ' gibi durur insanın arkasında. Para pul değil, ailesinin saadetidir onun için önemli olan. İdeal baba için dünyası ve ahiretine hayırlı evlat yetiştirebilmektir ona huzur verecek olan.
Baba dediğin evladının derdi ile yanar, evladının mutluluğu ile mutlu olur.
Hatası varsa bunun için içten üzülür, orda burda insanların diline düşürüp onlarla çekiştirmez, bunun halli için gece gündüz demez uğraşır.
Benmi? Ben, Baba sevgisini hiç yaşamadım...
Böyle olan insanları bahtiyar addediyorum.
yanlış da olsa Kendisi nasıl yetiştirilmişse kendi ailesine karşı öyle devam ediyor olması kendisinden uzaklaştırır ancak. Kalben bir suğukluk hisseder İnsan kendi babasına karşı. Güvenemez kendisine.
Babamdir diye kendisiyle paylaştığınız bir sırrınızı orda burda ifşa edebilen, orda burda kendi ailesinin sıkıntılarını, özelini acmayı normal gören, bu tarz mevzuları bahsetmekten ve yalan yanlış bahsedilmesinden hiç rahatsızlık duymayan, kendi evlatlarını, hanımını orda burda insanların dilline düşürmekten hiç rahatsızlık duymayan, bu sebepten evladının evi terk ettiği ve senelerce evinden uzak yaşadığı, buna dahi içi sızlamayan kalbi taş kesilmiş bir 'Adam', 'Baba' olmayı hiç bir zaman hakketmemiştir aslında.
Aklımda hayal ettiğim Babalık, bir 'Dağ' gibi durur insanın arkasında. Para pul değil, ailesinin saadetidir onun için önemli olan. İdeal baba için dünyası ve ahiretine hayırlı evlat yetiştirebilmektir ona huzur verecek olan.
Baba dediğin evladının derdi ile yanar, evladının mutluluğu ile mutlu olur.
Hatası varsa bunun için içten üzülür, orda burda insanların diline düşürüp onlarla çekiştirmez, bunun halli için gece gündüz demez uğraşır.
Benmi? Ben, Baba sevgisini hiç yaşamadım...
