Merhabalar , ben öğretmenim . Lise yıllarından beri yoğun olarak sosyal fobi yaşıyordum . Üniversite çalişma hayatı derken aştım . Şu an sadece topluluk önünde konuşmada sorun yaşıyorum . Bir de takım elbiseli erkek olunca eşim dahil , çok tedirgin oluyorum( küçükken yaşadiğim bir travmadan dolayı , biliyorum)ancak bunu aşamıyorum...
Gel gelelim hayatımı nasıl etkilediğine, bu topluluk önünde konuşma fobisi yüzünden , sürekli okulda korku yaşiyorum, ya resmî yazı gelirde öğretmenler ile eğitim olurda konuşmam gerekirse vs vs..
Kafam o kadar doluyor ve içsel olarak bi huzursuzluk korku yaşiyorum ki bunlarla , günlük hayata zor adapte oluyorum zaman zaman . Bu nedenle de kendimi kapatıyorum diş dünyaya . Ben nasıl olsa diğer insanlardan geriyim . Bana değmez koyafet almaya, şuna değmez buna değmez . Ortaya çok sade , sıradan , bakımsız biri çıkıyor . Hep idare ediyorum kendime bşr şey almamaya çalişiyorum ama çocuklara ve kendim dişinda her şeyim önemli olduğunu düşünüyorum . Haliyle eşim de bakımsız değersiz birini görüyor . Ne bir hediye alır ne hatası içim özür diler . Ne teşekkğr eder yaptıklarım içim . Üstelik ailemle telefonla konuşmam dan rahatsız olur iş yapmamı bekler sürekli . Ne kitap okuyorum ne samimi bi arkadaşim var . Ne de komşum . Aileme uzak bir şehirdeyim .eşim durduk yere çocuğu bi tut dedim diye çok yorulmuş akşamı bana zehir etti . Bağriş çağris .... kendimden nefret ediyorum yetersiz görüyorum çok yetersiz , değersiz . Nasıl aşacağim ben nasıl düzeleceğim . Lütfen yol gösterin
