Bakımsız olmak , sosyal fobi, eş tarafından beğenilmemek

blackmoda .!.:

Üzerimde gerçekten negatif bi enerji olumsuzluk var . Tam kontrolü eşime aldım diyorum, bir şey oluyor ... dağiliyorum .. mesela birine mesaj atıyorum gitmek için komşu arkadaş whataupp a giriyorlar ama okumuyorlar bilerek ... ne zaman birine değer versem uzaklaşıyor benden eşim dahil ... sadece bilmişlik yapmıyorum fazla alçak gönüllüyüm sanırım ...
Yani onlara verdiğim değerimarşidan görmüyorum . Hep ben davet ediyorum komşuları gel diyorlar gitmek isteyince böyle ... arayınca ( yaşça büyük olanlar , bira aradın der gibi komşular )...
Bi dost aradım kendime yok ...
Kitap okumak spor yapmak istiyorum
Ev işleri ve küçük bebek var ... çocuk sanki üzerine zimmetli . Eşim sağ olsun sorun çıkarıyor dediğim gibi ...
Biliyorum farkındayım kendim için bşr şeyler yapma zamanı ...
Bu arada okulda iyi bir eğitimciyim onda sorun yok . Ama kişisel gelişimime jet vuruyor bu durum .
Ayrıca noktalama işaretleri konusunda , gece geç saatte yazmak zorladı beni...
Psikiyatr psikolog emdr vs bu konularda her şeyi denedim . İlaç işe yarıyordu ama uyku evi okul işini ihmalime neden oldu ve bırakmak zorunda kaldım unutkanlık ve uyku nedeni ile ...
Beni yönlendirecek sözlere , insanlara ihtiyacım var ...
her düştüğümde güç alacağim birilerine
Bir de teşekkür ederim cevaplarınız için ...
Yapamayacağim bir iş yok tek başima çok şey başardım . Sadece bu fobim ve kişisel gelişimimde tıkanmam kaldı dediğim gibi ...
ayrıca eşimin ailesi çok sorunlu imiş hala öyle devam ediyorlar . Babası şiddeteğilimli vs.. onun da etkisi var tabi ..
Travmama gelince ilkokulda sınıf başkanı ilken idareci tarafında haksız yere sınıf önünde tokatlandım ...

Genişletmek için tıkla...

blackmoda .!.:

Merhabalar , ben öğretmenim . Lise yıllarından beri yoğun olarak sosyal fobi yaşıyordum . Üniversite çalişma hayatı derken aştım . Şu an sadece topluluk önünde konuşmada sorun yaşıyorum . Bir de takım elbiseli erkek olunca eşim dahil , çok tedirgin oluyorum( küçükken yaşadiğim bir travmadan dolayı , biliyorum)ancak bunu aşamıyorum...
Gel gelelim hayatımı nasıl etkilediğine, bu topluluk önünde konuşma fobisi yüzünden , sürekli okulda korku yaşiyorum, ya resmî yazı gelirde öğretmenler ile eğitim olurda konuşmam gerekirse vs vs..
Kafam o kadar doluyor ve içsel olarak bi huzursuzluk korku yaşiyorum ki bunlarla , günlük hayata zor adapte oluyorum zaman zaman . Bu nedenle de kendimi kapatıyorum diş dünyaya . Ben nasıl olsa diğer insanlardan geriyim . Bana değmez koyafet almaya, şuna değmez buna değmez . Ortaya çok sade , sıradan , bakımsız biri çıkıyor . Hep idare ediyorum kendime bşr şey almamaya çalişiyorum ama çocuklara ve kendim dişinda her şeyim önemli olduğunu düşünüyorum . Haliyle eşim de bakımsız değersiz birini görüyor . Ne bir hediye alır ne hatası içim özür diler . Ne teşekkğr eder yaptıklarım içim . Üstelik ailemle telefonla konuşmam dan rahatsız olur iş yapmamı bekler sürekli . Ne kitap okuyorum ne samimi bi arkadaşim var . Ne de komşum . Aileme uzak bir şehirdeyim .eşim durduk yere çocuğu bi tut dedim diye çok yorulmuş akşamı bana zehir etti . Bağriş çağris .... kendimden nefret ediyorum yetersiz görüyorum çok yetersiz , değersiz . Nasıl aşacağim ben nasıl düzeleceğim . Lütfen yol gösterin

Genişletmek için tıkla...

blackmoda .!.:

Merhabalar , ben öğretmenim . Lise yıllarından beri yoğun olarak sosyal fobi yaşıyordum . Üniversite çalişma hayatı derken aştım . Şu an sadece topluluk önünde konuşmada sorun yaşıyorum . Bir de takım elbiseli erkek olunca eşim dahil , çok tedirgin oluyorum( küçükken yaşadiğim bir travmadan dolayı , biliyorum)ancak bunu aşamıyorum...
Gel gelelim hayatımı nasıl etkilediğine, bu topluluk önünde konuşma fobisi yüzünden , sürekli okulda korku yaşiyorum, ya resmî yazı gelirde öğretmenler ile eğitim olurda konuşmam gerekirse vs vs..
Kafam o kadar doluyor ve içsel olarak bi huzursuzluk korku yaşiyorum ki bunlarla , günlük hayata zor adapte oluyorum zaman zaman . Bu nedenle de kendimi kapatıyorum diş dünyaya . Ben nasıl olsa diğer insanlardan geriyim . Bana değmez koyafet almaya, şuna değmez buna değmez . Ortaya çok sade , sıradan , bakımsız biri çıkıyor . Hep idare ediyorum kendime bşr şey almamaya çalişiyorum ama çocuklara ve kendim dişinda her şeyim önemli olduğunu düşünüyorum . Haliyle eşim de bakımsız değersiz birini görüyor . Ne bir hediye alır ne hatası içim özür diler . Ne teşekkğr eder yaptıklarım içim . Üstelik ailemle telefonla konuşmam dan rahatsız olur iş yapmamı bekler sürekli . Ne kitap okuyorum ne samimi bi arkadaşim var . Ne de komşum . Aileme uzak bir şehirdeyim .eşim durduk yere çocuğu bi tut dedim diye çok yorulmuş akşamı bana zehir etti . Bağriş çağris .... kendimden nefret ediyorum yetersiz görüyorum çok yetersiz , değersiz . Nasıl aşacağim ben nasıl düzeleceğim . Lütfen yol gösterin

Genişletmek için tıkla...

Buyuk_umutlar .!.:

Oncelikle kendine bir saat ayir sadece dusunmek için. Bu kadar degersiz edersen kendini karşindaki de sana deger vermez. Senin kisisel gelisim vidyolati izlemen lazim. Biliyorum psikologa da gitmiyceksin. Bak şimdi bir kagit al ve olumsuzluklarini yaz. Karşisina da olumlu şeyleri bir kaçini yaziyorum ornek olarak
1. Bakimsiz -> bakimli
2. Kitap okumuyorum -> kitap okuyorum
3. Sosyal fobi -> sosyal ozgurluk ve saire. Sen çok daha kucuk detaylari da yaz. Ve onlari degistir. Mesela gunu bu gun. Guzel banyo yap. Makyaj yal. En guzel elbiseni giy. Saçini başini ozenle duzelt. Yarin ilk işin kendine guzel bir kitap almak. Yatmadan once zaman ayir ve oku. Ama hepsini yaz ve değiştirmek için çaba harca. Hergun ben oyleyim diyerek bu zayifliginin ardinda gizlenme. Çocuğun buyuyunce en çok seni ezen o olacak. Çocuğun için guçlu ve ozguvenli olmaya çaliş. Daha gençsin birazdan kole yerine kullanirlar seni. Kendine saygin degerin olsun. Ezdirme kimseye kendini. Ailene de, eşine de..

Genişletmek için tıkla...

blackmoda .!.:

Merhabalar , ben öğretmenim . Lise yıllarından beri yoğun olarak sosyal fobi yaşıyordum . Üniversite çalişma hayatı derken aştım . Şu an sadece topluluk önünde konuşmada sorun yaşıyorum . Bir de takım elbiseli erkek olunca eşim dahil , çok tedirgin oluyorum( küçükken yaşadiğim bir travmadan dolayı , biliyorum)ancak bunu aşamıyorum...
Gel gelelim hayatımı nasıl etkilediğine, bu topluluk önünde konuşma fobisi yüzünden , sürekli okulda korku yaşiyorum, ya resmî yazı gelirde öğretmenler ile eğitim olurda konuşmam gerekirse vs vs..
Kafam o kadar doluyor ve içsel olarak bi huzursuzluk korku yaşiyorum ki bunlarla , günlük hayata zor adapte oluyorum zaman zaman . Bu nedenle de kendimi kapatıyorum diş dünyaya . Ben nasıl olsa diğer insanlardan geriyim . Bana değmez koyafet almaya, şuna değmez buna değmez . Ortaya çok sade , sıradan , bakımsız biri çıkıyor . Hep idare ediyorum kendime bşr şey almamaya çalişiyorum ama çocuklara ve kendim dişinda her şeyim önemli olduğunu düşünüyorum . Haliyle eşim de bakımsız değersiz birini görüyor . Ne bir hediye alır ne hatası içim özür diler . Ne teşekkğr eder yaptıklarım içim . Üstelik ailemle telefonla konuşmam dan rahatsız olur iş yapmamı bekler sürekli . Ne kitap okuyorum ne samimi bi arkadaşim var . Ne de komşum . Aileme uzak bir şehirdeyim .eşim durduk yere çocuğu bi tut dedim diye çok yorulmuş akşamı bana zehir etti . Bağriş çağris .... kendimden nefret ediyorum yetersiz görüyorum çok yetersiz , değersiz . Nasıl aşacağim ben nasıl düzeleceğim . Lütfen yol gösterin

Genişletmek için tıkla...

Miniminiminicik .!.:

Öncelikle 2 bebeyle böyle hissetmenizi çok çok normal görün
Hem çalışıyorsunuz hem eş öküz destek sıfır
Başka bir şehirde tanımadığınız bir ortamdasınız
Hem çalışıp hemde 2 çocukla ev işi yetiştirip kitap okuyabilen varmı acaba
Eve yardımcı gelmiyorsa dışarıdan yenmiyorsa ara sıra çocukları bırakacak biryer yoksa bunu yapabilen varmı yazsın nolur
Önceden travmanız varmış evet ama sizi körükleyen eşiniz var bence oda farklı yerlerden vurup korkularınızı tetiklemiş gibi
Seni düşünmeyeni düşünmene gerek yok bence
Çocukların babasızda büyür zaten herşeyi yapıyormuş gibisin

Genişletmek için tıkla...

Miniminiminicik .!.:

Öncelikle 2 bebeyle böyle hissetmenizi çok çok normal görün
Hem çalışıyorsunuz hem eş öküz destek sıfır
Başka bir şehirde tanımadığınız bir ortamdasınız
Hem çalışıp hemde 2 çocukla ev işi yetiştirip kitap okuyabilen varmı acaba
Eve yardımcı gelmiyorsa dışarıdan yenmiyorsa ara sıra çocukları bırakacak biryer yoksa bunu yapabilen varmı yazsın nolur
Önceden travmanız varmış evet ama sizi körükleyen eşiniz var bence oda farklı yerlerden vurup korkularınızı tetiklemiş gibi
Seni düşünmeyeni düşünmene gerek yok bence
Çocukların babasızda büyür zaten herşeyi yapıyormuş gibisin

Genişletmek için tıkla...

blackmoda .!.:

1 yıl ücretsiz izin aldım . Eşim tamamen yardım etmiyor değil . Ağırlıklı ev işi bende ama , yardım ettiği ve çocuklarla ilgilendiği oluyor . Ama bi bıkkınlık var ben de normal mi bu durum bilmiyorum ama ne işleri bitirebiliyorum , ne kendime vaktim var . Yardım almıyorum dişardan iş konusunda . Böyle de başarabileceğime inandırdım galiba kendimi ama olmuyor nedense . Bşr şeyler eksik içimde . Çocuklar yokken ne gayretliydim . Nasıl düzeleceğim bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

blackmoda .!.:

Merhabalar , ben öğretmenim . Lise yıllarından beri yoğun olarak sosyal fobi yaşıyordum . Üniversite çalişma hayatı derken aştım . Şu an sadece topluluk önünde konuşmada sorun yaşıyorum . Bir de takım elbiseli erkek olunca eşim dahil , çok tedirgin oluyorum( küçükken yaşadiğim bir travmadan dolayı , biliyorum)ancak bunu aşamıyorum...
Gel gelelim hayatımı nasıl etkilediğine, bu topluluk önünde konuşma fobisi yüzünden , sürekli okulda korku yaşiyorum, ya resmî yazı gelirde öğretmenler ile eğitim olurda konuşmam gerekirse vs vs..
Kafam o kadar doluyor ve içsel olarak bi huzursuzluk korku yaşiyorum ki bunlarla , günlük hayata zor adapte oluyorum zaman zaman . Bu nedenle de kendimi kapatıyorum diş dünyaya . Ben nasıl olsa diğer insanlardan geriyim . Bana değmez koyafet almaya, şuna değmez buna değmez . Ortaya çok sade , sıradan , bakımsız biri çıkıyor . Hep idare ediyorum kendime bşr şey almamaya çalişiyorum ama çocuklara ve kendim dişinda her şeyim önemli olduğunu düşünüyorum . Haliyle eşim de bakımsız değersiz birini görüyor . Ne bir hediye alır ne hatası içim özür diler . Ne teşekkğr eder yaptıklarım içim . Üstelik ailemle telefonla konuşmam dan rahatsız olur iş yapmamı bekler sürekli . Ne kitap okuyorum ne samimi bi arkadaşim var . Ne de komşum . Aileme uzak bir şehirdeyim .eşim durduk yere çocuğu bi tut dedim diye çok yorulmuş akşamı bana zehir etti . Bağriş çağris .... kendimden nefret ediyorum yetersiz görüyorum çok yetersiz , değersiz . Nasıl aşacağim ben nasıl düzeleceğim . Lütfen yol gösterin

Genişletmek için tıkla...