Sabahtan beri aklımda kaldı bebek...
Allah aşkına lütfen, evlendiğiniz kişilerin insan olmasına özen gösterin.
Öz evladını, evladının annesini şu durumda bırakacak karakterdeki bir adam evlenmemeli.
Hiç kimse aşık oldum zart zurt demesin.
Şu an 3 yaşındaki oğlum hasta, bulantılarım var ve tatil günü diye bütün ihtiyaçlarını babası karşıladı.
Gece uykusu derin olduğu için uyanamaz, o küçükle uyuyor, ben de ateşini kontrol ederim diye oğlumla.
Bu adamdan yarın boşansam, kanının son damlasına kadar evlatları için baba olmaya devam eder.
Maddi manevi elinden geleni yapar.
Ne evde olur gözü ne malda mülkte.
Bir yerde var olma sebepleri biz olan çocuklara kendimizi söz vermiş hissediyoruz.
Bu kendini adamak falan degil.
Hayatta kalmalarını, koşulsuz sevilmelerini,
temel ihtiyaçlarını sağlamayı,
sağlıklı bir anneye ve babaya sahip olmalarını,
saygılı aile baglarını oluşturmayı,
oyun oynama ihtiyacını karşılamayı,
eğitiminin hakkını vermeyi ,
tatile götürmeyi, öğrenme aşkını arttırmayı, hobilerine teşvik etmeyi adanmışlık olarak görmüyorum.
Ebeveynliğin asgarisi budur. Hatta bundan fazladır, farkında degilizdir, Ufkumuz bu kadarına yetiyordur.
Ortada bir baba var ama adam mı iskele babası, siz mi adamdan saymıyorsunuz, adamdan sayılmayacak kadar kötü biri mi anlamıyorum...
Neden Yokmuş gibi davrandığınızı anlamıyorum.
Bugün ben hastaysam bu çocukların sorumluluğu babalarının.
Bu kadar basit mevzu gözümde.
Babayı çocuğun sorumluluklarına dahil edin.
Anneanne ve dede ile yürüyecek iş degil...