Davranış Bozuklukları bana akl verir misiniz?

Çocuğumuzda karşılaştığımız huysuzluk, saldırı, şiddet, içe dönüklük, korkaklık, hiperaktiflik, pasiflik, dikkatsizlik, çevreye uyum, utangaçlık, hırçınlık vs birçok sorununuzun paylaşıldığı konular.
R

rory

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
21 Ağustos 2008
42
1
Selam
3 yaşında bir kızım var. Konuşması hareketleri çok güzel. Çok sevilen bir çocuk herkes tarafından. Onu özellikle sevgiyle büyütmeye kararlıyım aslında ama sınırlarımı da belirterek tabiki. Ancak ne varki artık dışarı çıkmak benim için bir kabusa döndü. Her uygun isteğini yerine getirip onu eğlendirmeme rağmen eve dönerken veya her hangi bir saçma sapan isteği yerine gelmediğinde kendini yerden yere atan avazı çıktığı kadar bağırarak ağlayan bana tekmeler atan bir çocuk haline geldi. Kontrol edemiyorum bir türlü ne kızarak nede tatlı dille. Bir de babası veya ananesi varsa yanımızda direk nefret ediyor benden. Eve geldiğimizde de bu sefer barışalım diye ağlıyor. Anne beni affet diye yalvariyor. Halbuki bir iki popo olayı dışında benden veya başka hiç kimseden dayak yemedi bu güne kadar. Bu şımarmamıdır bu nedir. Bana bir akıl verin. Kreşe vermeye karar verdim. Belki değişir. Oyun oynarsa arkadaşlıklar kurarsa farklı olabilir. :1no2:
 
bencede biraz şımarma var
sanırım her isteğini yerine getirip ''olmaz hayır'' kelimelerini lugatımıza pek sokamadığımızdan olabiliyor.
bende bu durumlardan çok korkuyorum. şımarık bir çocuk ileride toplumda yer edinirkende zorlanacağına inanıyorum. bence kreş çok mantıklı paylaşım arkadaşlık vs çeşitli aktiviteler kişilik oturtmasına çok yardımcı olcağına inanıyorum ama kesinlikle yeri gelince hayır demesini bilmeliyiz.
mesela görümceminde 3 yaşında kızı var geçenlerde toyiki mağazasına girdik 1 tane oyuncağa yapışıp al vs diye ağlamadı.. sadece bi bebek gördü onu ister gibi yaptı ondada annesi hayır kızım alamayız diyince ''o zaman 1 kere öpiyim ben onu'' dedi ve gitti 1 kere öptü ve yanımıza geldi..
ben hayran kaldım bu yetiştirme tarzına. ama ben olsaydım içim cızlardı alırdım görümcemde o zaman şımarır işte duygunu bastırmalısın demişti..
 
rory .!.:
Selam
3 yaşında bir kızım var. Konuşması hareketleri çok güzel. Çok sevilen bir çocuk herkes tarafından. Onu özellikle sevgiyle büyütmeye kararlıyım aslında ama sınırlarımı da belirterek tabiki. Ancak ne varki artık dışarı çıkmak benim için bir kabusa döndü. Her uygun isteğini yerine getirip onu eğlendirmeme rağmen eve dönerken veya her hangi bir saçma sapan isteği yerine gelmediğinde kendini yerden yere atan avazı çıktığı kadar bağırarak ağlayan bana tekmeler atan bir çocuk haline geldi. Kontrol edemiyorum bir türlü ne kızarak nede tatlı dille. Bir de babası veya ananesi varsa yanımızda direk nefret ediyor benden. Eve geldiğimizde de bu sefer barışalım diye ağlıyor. Anne beni affet diye yalvariyor. Halbuki bir iki popo olayı dışında benden veya başka hiç kimseden dayak yemedi bu güne kadar. Bu şımarmamıdır bu nedir. Bana bir akıl verin. Kreşe vermeye karar verdim. Belki değişir. Oyun oynarsa arkadaşlıklar kurarsa farklı olabilir. :1no2:
Genişletmek için tıkla...

merhaba arkadaşım 4 yaşındaki kızımdada senin kızına benzer sorunlar yaşıyorum ama diger arkadaşın söylediği gibi bu terbiyeyle yada terbiyesizlikle şımarık olmayla ilğili bir durum olduğuna inanmıyorum 12 yaşında bir kızım daha var bir şey istediği zaman bakışlarımdan evet yada hayır olduğunu anlardı ki bunu anlaması için bir baskı falan yapmamıştık evde ve halende öyle ne demek istediğimi bakışlarımdan anlar ısrracı olmaz ama malesef ufaklık deniz hanım biraz inatçı ve yönetici olmayı seviyor benimki keşke oyuncak şeker çikolata istese elektronik aletler özellikle cep telefonu mp3 çalar hastası aglıyor yalvarıyor almam için ama tabiki almadım ve bence kesinlikle karakter özeliklerinden bireyler doğuştan karakteristik özelikleriyle doğuyorlar e bizler bazılarını törpülüycez zaman alıcak çok yorulucaz ama olacak istediğini yapmadığım zaman çok aglıyor üç dört aydır kara verdim aldırmıyorum aglamasını gelip özür diliyor yeniden yapıyor ama alışacak ve bu şekilde öğrenecek eminim düzelir eger burcuda ikizlerse iki kat sabır diliyorum
 
merhabalar rory!çocuklarımızı sevgiyle büyütelim çok güzel düşünüyorsunuz ama sevginin yanında kurallar ve sınırlılıklarda olmalı çocukların sevgimizi kullanmalarına izin vermemeliyiz.olumsuz davranışla karşılaşmadan önce beklentilerimizi açıkca söylemeli mesela<< bu gün markete gidicez orda her istediğin şeyi alamam bir tane seçme hakkın var ağlaman yerlere yatman hiç bişeyi değiştirmez>>gibi
ailenin diğer üyelerinide kararlı olması için uyarın.eğer bu sözlerinizi dikkate almaz aynı davranışları tekrar ederse bırakın ağlasın siz alışverişinizi yapın tek seçenek sunun yine.eve geldiğinizdede bu davranışlarının sizi nasıl rahatsız ettiğini anlatın ve bir dahaki alışverişe onu götürmeyeceğinizi yani davranışının sonucunu yaşatın.ceza kelimesini kullanmamaya özen gösterin.
malesef günümüzde çocuğun mutlu olması tamamen maddeye bağlı olmuş.yani istediği oyuncakların hepsi alınıyo,beğendiği kıyafatler alınıyo,çocuk daha eliyle gösterdiğinde bile biz ebeveyn olarak bunu bir vazife bilip dileğini yerine getiriyoruz.böylelikle materyalist,doyumsuz ve mutsuz,tembel çocuklara sahip oluyoruz.(genelleme yapıyorum tabiki istisnalar kaideyi bozmaz)bu doğuştan gelen bi özellik değil tamamen ebeveynin tutumuyla oluşan bir davranış şekli.
sevgili protein bidüşün bakalım ilk çocuğunda nasıldın şimdi nasılsın?yani ilkinde belki biraz daha kuralcı,tecrübesiz ,ikincisinde ise daha rahat ve sevgisini fazla gösteren bi anne olmuş olabilirmisin.ben tabiki fareza konuşuyorum!biz aynıyız değişmiyoruz diyoruz ama çocuğumuz asiyse farklı oluyoruz sakinse farklı değilmi!yani herşey genlere bağlamak çokda doğru değil!
umarım bişeyler anlatabilmişimdir bu konuda söylicek okadar çok şey varki!!
sevglerimle...a.s.
 
ece73 merhaba arkadaşım söylediklerinle beni biraz gülümsettin söylediklerinde belkide hakılı yönler var ama ki bu konuda her zaman kendimi sorgularım kendime eleştiri yaparım ama ciddi anlamda büyük kızımın bebekliğide çoçuk dönemide her zaman sesiz mülayım di keza genç kız olma adımlarını atacak halen öyle inanın küçük kızımın bebekliğide çoçukluğuda hep süprizlerle dolu hatam aslında büyük kızımı yetiştirdiğim gibi küçüğüde yetiştirmeye çalışmak o çünkü çok daha cadı çıktı verdiğin bilğiler için teşekkür ederim bu konuda yazılarını bekliyorum sevgilerimle
 
bu saatte seni gülümsetebildiysem ne mutlu bana!tabiki çocuklarımız farklı kişilikler,olaylara verdikleri tepkilerde farklı hepimiz prototip olsaydık çokda sıkıcı olurdu herşey.önemli olan aslında çocuğun kişiliğine saygı duyduğumuzu hissettirmek onu bir birey olarak kabul etmek,tutarlı ve kararlı ebeveynler olabilmek,kuralları adil bi şekilde uygulayabilmek tabii bunların hepsini sevgi ve şefkatle yapılmalı.
hiç bir çocuk mükemmel anne baba istemez çünki zaten onun anne babası mükemmeldir.bizse mükemmel çocuk yetiştirmeye çalışırız,biz mükemmelmiyiz sence?
 
bence bunda şımarıklığın etkisi vardır (genelde ananeler, babaneler yapar bunu) ama en büyük etki karakteristik özelliği bir çocuk mulayimken diğeri hırçın olabilir.
benim oğlum çok mulayim uysal bir çocuk ama bazen oda sapıtıyor :)) ozaman hiç tepki vermemeye çalışıyorum ama imkansız tabi bir keresinde istediğini yapmıyorum diye 'kardeşim ölsün senide onuda sevmiyorum' dedi şok oldum ne diyeceğimi bilemedim zaten hiç beklemezdim oğlumdan.( hamileyim)
sessiz kaldım!! ikimizide çok üzdün nasıl istersen öyle olsun peki ben seni çok seviyorum sen benim bitanemsin ama artık ben sana sarılıp öpemicem sen beni sevmediğine göre dedim. bir süre sonra gelip 'özüy dileyim annecim kazayen oldu ben senide kaydeşimide çok seviyorum' dedi sarıldık
bilmiyorum yanlışmı yaptım ama işe yaradı.
bende hırçınlaştığım zaman iyice inatlaşıyordu ama bu olaydan sonra hiç yaşamadık bida.
 
merhaba ece 73 hiç bir zaman mükemmel olduğumu asla düşünmedim keza böyle düşünsem kendimi bu kadar çok sorgulamazdım aslında yapmak istediğim tek şey iyi bir anne olmak ve gerçekten iyi birer birey olarak çoçuklarımı yetiştirmek yapmak istediklerimin düşündüklerimin ne kadarını hayata geçirebiliyorum yada yapabiliyorum bilemiyorum zaman gösterecek onları kişilikleriyle birey olarak kabul ediyorum saygı duyuyorum ki bu konuda oldukça fazla eleştiri alıyorum burdaki arkadaşların biride bu konuda bana oldukça yüklenmişti verdiğin bilgiler ve yol göstericiliğin için teşekkür ediyorum sana bir şey danışıcagım benim küçük kurabiyem durmadan bana gerçek dünyadamıyız yalan dünyadamıyız diye soruyor ve biz ölecekmiyiz ne zaman ölücez herkes neden ölecek diye durmadan soruyor aşa yukarı bir haftadır aynı soruya tabiyim aslında sorunun kaynagını arıyorum mutlaka bir şey gördü yada duydu bunu sorarken korku görüyorum yüzünde ne yapmalıyım nasıl cevap vermeliyim cevabını bekliyorum saygılarımla
 
protein burda yazdıklarım her nekadar direk sanaymış gibi görünsede okuyan herkese ,hepimize,kendimede söylüyorum bunları, yanlış algılaman en son istediğim şey olur.kurabiyene gelince böyle sorular sorması çok güzel hayatı anlamaya çalışıyor.aslında çocukların yaş özelliklerini bildiğimizde onları çözmek,beklentilerine cevap vermek daha kolay olabiliyo.çocuklar 3-3,5 yaşlarına kadar herkesin oyun oynadığını düşünüyor.bizim yaptıklarımızı tekrar ederek dünyayı tanımaya ve anlamaya ve kendilerini geliştirmeye çalışıyorlar.4yaşından sonra işle oyun arasındaki farkı kavrayabiliyorlar.eğer çevrenizdeki kişiler ahiretle,ölümle ilgili bişeyler konuştuysa bunu anlamaya çalışıyor olabilir,yada ramazandan dolayı dini proğramlar çok sen farkında değilken bu tarzda bişey seyretmiş de olabilir.boş kaset gibiler anında kayıt yaparlar.şu anda somut dönemde olduğu için ALLAH,sevap,günah,ahiret gibi kavramları tam anlamıyla algılayamaz.kafasında somutlaştırır. herkesinde çocukluğundan kalma bi Allah figürü vardır zaten.ölümü açıklamak çok zor üzülüyorlar ve kaybetme korkusu gelişebiliyor.çok ayrıntıya girmeden dini görüşümüze göre anlatmalıyız bunuda.bunun bi tarifi yok açıkcası bizim eğitimlerimizdede bu konulara girmiyoruz.ben deneyimlerimle kendi görüşümü aktarmaya çalıştım.umarım soru işaretlerinin hiç olmazsa bi kısmı gitmişdir???
 
ece73 .!.:
protein burda yazdıklarım her nekadar direk sanaymış gibi görünsede okuyan herkese ,hepimize,kendimede söylüyorum bunları, yanlış algılaman en son istediğim şey olur.kurabiyene gelince böyle sorular sorması çok güzel hayatı anlamaya çalışıyor.aslında çocukların yaş özelliklerini bildiğimizde onları çözmek,beklentilerine cevap vermek daha kolay olabiliyo.çocuklar 3-3,5 yaşlarına kadar herkesin oyun oynadığını düşünüyor.bizim yaptıklarımızı tekrar ederek dünyayı tanımaya ve anlamaya ve kendilerini geliştirmeye çalışıyorlar.4yaşından sonra işle oyun arasındaki farkı kavrayabiliyorlar.eğer çevrenizdeki kişiler ahiretle,ölümle ilgili bişeyler konuştuysa bunu anlamaya çalışıyor olabilir,yada ramazandan dolayı dini proğramlar çok sen farkında değilken bu tarzda bişey seyretmiş de olabilir.boş kaset gibiler anında kayıt yaparlar.şu anda somut dönemde olduğu için ALLAH,sevap,günah,ahiret gibi kavramları tam anlamıyla algılayamaz.kafasında somutlaştırır. herkesinde çocukluğundan kalma bi Allah figürü vardır zaten.ölümü açıklamak çok zor üzülüyorlar ve kaybetme korkusu gelişebiliyor.çok ayrıntıya girmeden dini görüşümüze göre anlatmalıyız bunuda.bunun bi tarifi yok açıkcası bizim eğitimlerimizdede bu konulara girmiyoruz.ben deneyimlerimle kendi görüşümü aktarmaya çalıştım.umarım soru işaretlerinin hiç olmazsa bi kısmı gitmişdir???[/











ece 73 sakın böyle düşünme lütfen kesinlikle alınganlık manasında bunları yazmadım sevgili arkadaşım sadece düşüncelerimi yazdım bir alınganlık art niyet duygusu taşımadan böyle düşünürsen üzülürüm sevgilerimle
Genişletmek için tıkla...
 
yok yok öyle düşünmedim ben canım sanal alemde alınganlık biraz fazla oluyoda onu engellemek istedim sadece.tamam ozaman ikimizde doğru anlaşmışız çok sevindim kucak dolusu öpücükler.
 
Bence bu simarma degil canim arkadasim senin sevgini kimseyle paylasamiyor kiskanclik var ilk aklima gelen sey bu oldu veya anne karnindayken cok fazla üzülmüssündür bu tepkiler senin duygularin cocugada yansimis olabilir ! benim ablamin kizida 3 yasinda inanilmaz bir cocuk ben bu yasima kadar böyle bisey görmedim :S ablam resmen agliyor care ariyor ne yapsam diye cocuk banamisin demiyor senin anlattigin gibi iyilikle konusuyor olmuyor her türlü denesede olmuyor iste simdi terapi görmesi uygun gözüküyor cocuk kreje gidiyor önüne gelene vuruyor isiriyor koparacak dereceye getiriyor sikayet aliyor bunlar cok üzücü Allah yardimcin olsun canim

Saygilarimla aleyna....
 
ece73 .!.:
yok yok öyle düşünmedim ben canım sanal alemde alınganlık biraz fazla oluyoda onu engellemek istedim sadece.tamam ozaman ikimizde doğru anlaşmışız çok sevindim kucak dolusu öpücükler.
Genişletmek için tıkla...

sevgili arkadaşım benden de sana kucak dolusu öpücükler senide yoruyorum bunun için şimdiden özrümü kabul et deniz hanıma anlattım yüzeysel olarak sorduğu soruların cevabını tatmin olmuştur diye düşünüyordum ki dün bana anne allah bizi dua ederken ğörüyormudur dedi bende evet tabiki dedim biz neden onu göremiyoruz nerde hani tövbe tövbe dedim büyük diyorsun ne kadar büyük neden göremiyoruz diye soruyor bu ğün aynı şeyleri annemede sormuş işin içinden çıkamıyorum zaten çokta geveze ve bir okadar meraklıdır ne yapıcamı şaşırdım ben ona allah kalbimizde ve hep bizimle bizi duyar görür ama biz onu göremeyiz dedimya bunu taktı kafaya neden göremiyoruz ne yapayım bir profosyonelden mi yardım alsam ama bu kim olmalı ne olur bir akıl ver bana kendine çok iyi bak sevgilerimle
 
proteincim daha önceki yazıdada söylediğim gibi bu yaşlar somut dönemdir.yani çocuk elle tutmadığı ,gözle göremediği şeyi algılayamaz anlayamaz.Bu durumda kaygılanıcak bişey yok yani uzmandan yardım alman konusunda bi yorum yapamam.bu konu ile paylaştıklarımda tamamem benim kişisel görüşlerimdir.bizim eğitimimizde bu tarzda konuları işlemiyoruz.Nacizhane fikrim;Allah bizi görüyo nerede olursak olalım.bizde onu cennette göreceğiz şu anda göremiyoruz diyebilirsiniz.bu yaşlarda verdiğimiz Allah sevgisi (korkusu demiyorum dikkat)bence ileride ahlaki değerlerindede etkili olur.ben sorularınızı cevaplamaktan memnuniyet duyuyorum.sağlıklı bir gelicek avcumuzun içinde bi damla su olabiliyorsam ne mutlu bana!
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
X