Kızlar nerden başlasam bilemiyorum, uzun olacak ama kısaltmaya çalışayım. Kasım ayında arkadaşımın nişanlısının arkadaşıyla tanıştım, görünce çok hoşlandım, tanıdıkça karakteri, huyu, suyu tam da istediğim insandı. Herşey çok güzel gidiyordu, farklı şehirlerdeydik, hatta baya uzaktı da ama onunla olayım nerde olursam olayım diyordum. Aralık sonunda kanser olduğumu öğrendim. Ona söyleyemeden bitirdim ilişkiyi. Ameliyat oldum. Ameliyattan sonra kanserin sıfırıncı evresinde olduğunu,çok erken yakaladığımızı söyledi Dr. Atlattım yani, bende bi sevinç, yeniden doğmuş gibi bi umut... Herşeyi anlattım, başta kızdı bana ama anladı, unutamamış beni, yine görüşmeye başladık. Sonra babam yüksek tansiyondan beyin kanaması geçirdi, hala hastanede. Şimdi babam çıkınca onu bırakıp evlenemem, uzağa gidemem diye düşünüyorum, Allah korusun babama bişey olsa, annemi yalnız bırakamam. Kanserin tekrarlama riski var, o bütün riske rağmen, benimle evlenmek istiyor ama karnım ağrıyo desem aklı çıkıyor, çok korkuyor. Onu hep böyle korkularla yaşamaya mahkum etmeli miyim? Siz olsaydınız ne yapardınız? Ilerde çocuğumuz olduktan sonra tekrarlarsa ne yaparız, o ne yapar? Bana bişey olsa çok üzülür. Aklım hep onda, sürekli onu düşünüyorum. Onunla evlenmezsem, kimseyle de evlenmem, evlenemem. Sizce ne yapayım bana bi akıl verin, Allah rızası için...