- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
bana bir el atsanız, delirmesem?
- Konu Sahibi chloris
- Başlangıç Tarihi
- 10 Ağustos 2009
- 91
- 172
Bir başka arkadaş da sormuş, "Neden kendinizi sevmiyorsunuz?" diye... Yazdıklarınızı okurken ben de aynı şeyi düşündüm. Üstü kapalı anlatımınızdan anladığım kadarıyla problemleri olan, yarayı tedavi etmek yerine üzerine yara bandı yapıştıran kişiliklerdensiniz. Kendi ruhunuzu törpülüyorsunuz. Hikayenizin en başında da söylediğiniz gibi, tanışma mesajını garsona da, bardaki başka birine de gönderebilirdiniz. Kendinize değer vermiyorsunuz, "herhangi biri" işinizi görürmüş zaten. Ve içten içe, sizin tarzınızda bir başka kızın (eski veya yeni) girişimiyle bitebilecek bir ilişki kurduğunuzu biliyorsunuz bence.
Size acımadım, gayet aklı fikri yerinde biriniz ama sizin için üzüldüm. Kendinizi neden sevmiyorsanız ya da kendinizce kimden intikam almaya çalışıyorsanız (aileniz vs.) asıl sorunu bulmanızı ve çözmek için harekete geçmenizi diliyorum. Siz, rüzgarın kafasına göre sağa sola savurduğu kuru bir yaprak değil, bir "insansınız". Çok daha zorlu yollardan geçmesine rağmen kendini bu durumlara düşürmeden ayakta kalan pek çok insan var bu hayatta.
Size acımadım, gayet aklı fikri yerinde biriniz ama sizin için üzüldüm. Kendinizi neden sevmiyorsanız ya da kendinizce kimden intikam almaya çalışıyorsanız (aileniz vs.) asıl sorunu bulmanızı ve çözmek için harekete geçmenizi diliyorum. Siz, rüzgarın kafasına göre sağa sola savurduğu kuru bir yaprak değil, bir "insansınız". Çok daha zorlu yollardan geçmesine rağmen kendini bu durumlara düşürmeden ayakta kalan pek çok insan var bu hayatta.
- 17 Eylül 2009
- 428
- 460
birincisi; alkol bağımlılığından bir an önce kurtulmalısın. bende severim alkolü, içerim de bağımlılık boyutunda olduğu zaman neler olabileceğini bizzat çok yakınlarımdan biliyorum
ikincisi; psikolojik tedavi görmen lazım, alkol bağımlılığı için değil, sosyalleşme ve en önemlisi kendini sevme için, tabi doğru düzgün bir psikoloğa gitmen lazım ama bütün olay kendinde bitiyor, neden sevmiyorsun ki kendini bak bakalım senden bir tane daha var mı? yada kimse seni incitmeye üzmeye değer mi? kendi canım sağolsun diyemiyor musun da tutmuş bir tane adama ya öyleyse ya eski sevgilisine dönerse ya sevmiyorsa diye takmışsın kafayı... evet seviyor olabilirsin ama insanlar evliliklerini bitriyor 10 20 yıllık birlikteliklerini bitiriyor bunlar hayatın gerçekleri çok normal yada insanlar sevdikleri insanı kaybediyorlar ve bunu kabulleniyorlar, o anlattığın adam seni başkasıyla terk etse nolur yani dünyanın sonu mu adam kıtlığı mı var? bu kadar değersiz misin sen? 7 milyar insan var illa o mu olmak zorunda?
bir an önce kendine değer vermeyi öğrenmen, sosyalleşmen, yeni arkadaşlar edinmen gerekiyor. evet yaşadığın hayat belki sana çok cazip geliyor ama inan bana onun büyüsü geçecek, bir bakıcaksın ki etrafında ne güvenebildiğin biri var ne kahve içip iki laf edebileceğin biri. toparla kendini
ikincisi; psikolojik tedavi görmen lazım, alkol bağımlılığı için değil, sosyalleşme ve en önemlisi kendini sevme için, tabi doğru düzgün bir psikoloğa gitmen lazım ama bütün olay kendinde bitiyor, neden sevmiyorsun ki kendini bak bakalım senden bir tane daha var mı? yada kimse seni incitmeye üzmeye değer mi? kendi canım sağolsun diyemiyor musun da tutmuş bir tane adama ya öyleyse ya eski sevgilisine dönerse ya sevmiyorsa diye takmışsın kafayı... evet seviyor olabilirsin ama insanlar evliliklerini bitriyor 10 20 yıllık birlikteliklerini bitiriyor bunlar hayatın gerçekleri çok normal yada insanlar sevdikleri insanı kaybediyorlar ve bunu kabulleniyorlar, o anlattığın adam seni başkasıyla terk etse nolur yani dünyanın sonu mu adam kıtlığı mı var? bu kadar değersiz misin sen? 7 milyar insan var illa o mu olmak zorunda?
bir an önce kendine değer vermeyi öğrenmen, sosyalleşmen, yeni arkadaşlar edinmen gerekiyor. evet yaşadığın hayat belki sana çok cazip geliyor ama inan bana onun büyüsü geçecek, bir bakıcaksın ki etrafında ne güvenebildiğin biri var ne kahve içip iki laf edebileceğin biri. toparla kendini
Bacım benzer dönemlerden ben de geçtim, mutsuzsan bas tekmeyi yahu. Basamıyorsan da yavaş yavaş soğut kendini, zaten çoktan takıntı haline getirmeye başlamışsın bile, senin onu boşverip bu davranışlarından kurtulman lazım önce. Yoksa ileride hiç bir şekilde sağlıklı bir ilişki yaşayamazsın.
Kaç yaşındasınız bilmiyorum ama bak buraya yazıyorum zaten 2-3 seneye daha tertipli daha az kafa ütüleyen bir hayat tarzının özlemini çekeceksiniz.
Kaç yaşındasınız bilmiyorum ama bak buraya yazıyorum zaten 2-3 seneye daha tertipli daha az kafa ütüleyen bir hayat tarzının özlemini çekeceksiniz.
- 6 Haziran 2008
- 7.376
- 6.260
hayatında sağlam bir temizliğe ihtiyacın var.
sen o adamı filan bırak bi kenara kendini düşün.
uçurumun kenarına gelmişsin.
çok gençsin henüz ve alkolik olmanın sınırında geziniyorsun.
bu hayattaki en önemli meselen.
anlattığın gibi bir ortamda sağlıklı bir ilişki filizlenmesini ve sağlam temeller üzerinde ilerlemesini beklemek fazlaca hayalperestlik.
önce kendini toplayacaksın sonra karşına çıkan düzgün bir insanla düzgün bir ilişki kurarsın elbet.
valla yazmadan geçemicem ama çok hızlı yaşamış ve hayatını epey harcamışsın.
yazıktır yapma.kendine sahip çık.
önce alkolden kurtul sonra o çevreden.
sen o adamı filan bırak bi kenara kendini düşün.
uçurumun kenarına gelmişsin.
çok gençsin henüz ve alkolik olmanın sınırında geziniyorsun.
bu hayattaki en önemli meselen.
anlattığın gibi bir ortamda sağlıklı bir ilişki filizlenmesini ve sağlam temeller üzerinde ilerlemesini beklemek fazlaca hayalperestlik.
önce kendini toplayacaksın sonra karşına çıkan düzgün bir insanla düzgün bir ilişki kurarsın elbet.
valla yazmadan geçemicem ama çok hızlı yaşamış ve hayatını epey harcamışsın.
yazıktır yapma.kendine sahip çık.
önce alkolden kurtul sonra o çevreden.
psikolojik tedaviyi ilkokul 5. sınıftan beri düzensiz aralıklarla görüyorum desem? :') o yaşta kullanmaya başladığım antidepresanların kalıcı hiçbir faydasını görmedim desem yeridir. psikoterapi belki, evet, ona da devam edemiyorum ki.
haklısınız kesinlikle. alkol konusunda geri dönüşü kesinlikle istemiyorum zaten, biraz da bu yüzden çekiniyorum, boşluğa düşünce yine o hallere gelirsem diye. hoş gerçi, biraz aklımı topladığımı düşünüyorum ama, dediğim gibi özgüvenim sıfıra yakın bu ara. belki bu yüzden yapamama ihtimalimin üzerinde duruyorum.
işte ben de hep öyle ortamlarda olduğumdan belki. bir de başlangıçta bu seviyeye geleceğini düşünmemiştim gerçekten.
yalnız bir yanlış anlaşılma var ama orda, onun sevgilisi varken biz görüşmedik ki bile. onun sarhoş olup attığı "görüşelim" ve sabahları gelen "ay yok yapmayalım" mesajlarından ibaret kaldı her şey.
okuyorum evet. üniversite 3. sınıftayım :) baba parası haliyle..
kesin olarak sebebini bilmiyorum tabii ama, kişiliğimden kaynaklı sanırım ciddi ilişkiden kaçış ve alkol problemim. kişilik değil de kişilik bozukluğu mu desem, geçmişteki 1-2 acı tecrübe, sinir stres, ağır depresyonlar mı desem.
aynen haklısınız, ama o kısmı tekrar düzeltiyorum, benimle kimseyi aldatmadı yahu :') ama sarhoş olduğunda istiyordu, evet. şimdiki güven problemimin temelinde de bu var sanırım.
çok güzel söylemişsiniz ki, teşekkür ederim :)) aktiviteler konusunda bireysel de olsa bir şeyler yapıyorum bu ara, ya da yapmaya çalışıyorum diyelim. resim yapardım eskiden, yeniden başladım, yazı yazardım, onu da deniyorum ara ara ama kafamı pek toplayamıyorum henüz. hayvanlarla ilgili etkinliklere katılıp sahipsiz olanları sahiplendiriyorum, bir de evime kedi aldım, onunla oyalanıyorum :)) saatlerce bisiklete binip dolaştığım ya da amaçsız amaçsız yürüdüğüm oluyor. okul açılsın, dediklerinizi de değerlendireceğim. dağcılık güzel fikir ki :)
haklısınız ama uzun zamandır forumu takip ediyorum, ara ara denk geliyor o tür tavırlar. baştan kabulleneyim istedim :)
finansörüm babam.
yine söylüyorum, ilişkisi varken görüşmedik bile.
çok teşekkür ederim ki :) içim açıldı yemin ediyorum. bir süredir o kadar saplanıp kaldım ki bu ilişkinin içine, başka güzelliklerin varlığını anca başkalarının hatırlatmasıyla fark ediyorum.
çok güzel yazmışsınız, çok teşekkür ederim size de :)) haklı olduğunuzu biliyorum, uygulamaya geçmek korkutuyor beni. ama yapacağım :) tekrar teşekkürler.
en kısa zamanda yapacağım dediklerinizi <3 hatta hiçbir açıklama yapmadan çıkacağım sanırım bu ortamdan. teşekkür ederim ki :))
çok teşekkürler :) keşke becerebilsem de yazsam.
yani aslında hem ikimizin kişiliğine, hem ilişkinin başlangıç ve gidişatına bakılınca evet, ciddi denecek bir ilişki değil, farkındayım. sanırım ilk defa birine bu kadar körü körüne bağlanınca pek ayırt edemedim ben.
işte aynen öyle bir hayat istiyorum ki ben de :') şu saatten sonra yapabileceksem çok da güzel olmaz mı, olur bence :)
şu işe bir nokta koyayım, söz, aynen öyle yapıyorum. :)
memnuniyetten ziyade kabulleniş diyelim :) dediğim gibi çok daha farklıydım ve durulmuş haldeyim aslında. ben bu ilişki bittiğinde de bu şekilde devam edebilmek, eski günlerime dönmemek istiyorum. yoksa o hallerimden memnun olmam gibi bir durum söz konusu değil kesinlikle, ama nasılsa geçmişe dair bir şeyi değiştiremeyeceğim için biraz ti'ye aldığım doğrudur. :)
hepinize çok çok teşekkür ediyorum yorumlarınız için. gerçekten iyi geldi ki. bilgisayar başına otururken hıçkıra hıçkıra ağlıyordum az önce, şimdi de mutluluktan bayılıyor olmasam da umutluyum. tekrar teşekkürler :))
- 14 Eylül 2012
- 10.762
- 12.400
- 14 Eylül 2012
- 10.762
- 12.400
Ailenizden bahsetmemişsiniz de..
Peki finansörünüz babanız size para dışındai destek olmuyor mu?
Mesela alkol sorununuz ve bu boşvermiş yaşam stilinizin nedenleri gibi?
Çok mutsuzsunuz bence..
Önce sorunlarınıza çare bulmalısınız..
üniversiteye başladım başlayalı 2 defa kayıt dondurdum alkol tedavisi için, buna rağmen sene kaybım olmadı, ortalamadan, ucu ucuna kurtarıp hallettim hep bir şekilde. son sınıfa geçtim şimdi, ama alttan epey dersim var evet, ister istemez uzayacak yani. :/
ailemle pek iyi değildim açıkçası bu tip bir insana dönüşene kadar. son birkaç yıldır sorunluyum diye belki, destek olmaya çalışıyorlar genelde. biraz da kendi halime bıraktılar gibi baş edemeyip. tam olarak açıklayamadım şimdi ama, hani gerektiğinde destek oluyorlar, ama karışmıyorlar da gibi.
yakın arkadaşım yok bu arada, evet. :/
ne diyeceğimi bilemedim çünkü aklımdan geçen ihtimalleri, hem de çok güzel şekilde ifade etmişsiniz sanki :) psikolojiyle bir alakanız olabilir mi ki?
ama o son paragrafta bahsettiklerin bende zaten yok ki
o aşamaya çoktan gelmişim sanırım.büyü de bozulalı epey oluyor, gerçekten şöyle sakin, huzurlu, "normal" bir hayat yaşamak istiyorum.
tedavi işine ne zaman kalkışsam her seferinde farklı bir tanıyla başka şekillerde tedavi edilmeye çalışılıyorum, bir işe yaramadığı gibi her şey birbirine giriyor haliyle. :/ ilaç kullanıyorum çok uzun zamandır, asıl ihtiyacım daha önce de dediğim gibi psikoterapi sanırım, ama onu da ben beceremiyorum. nedense bugüne dek gittiğim hiçbir psikologa ısınamadım, 3 defadan fazla görüştüğüm de olmamıştır sanıyorum.
ne ironiktir ki psikoloji öğrencisiyim. :)
haklısınız kesinlikle, ne diyeyim :/ o bahsettiğiniz hayatın özlemini bir süredir çekiyorum aslında ama, beceremedim bir türlü. hadi bi düzgün, ciddi ilişkim olsun da durulurum diyordum, duruldum da, ama bu sefer başka başka bi' ton problem çıktı. ben durulsam karşımdaki durmadıkça neyime zaten. :')
çok teşekkür ederim :)) alkol problemini büyük ölçüde atlattığımı düşünüyorum, yani 5 haziran'dan bu yana tek damla içmedim ki, eskiden bir haftanın 4-5 gününü hiç ayılmadan geçirirdim. o günlere dönmek istemiyorum, en büyük korkum zaten bu. ayrılık fikri belki bu yüzden bu kadar büyüyor gözümde, hayatımdaki bütün boşluklara ve hatta merkeze onu koydum çünkü. çünkü adeta bir aptal aşığım galiba. :'(
o konuda forumca anlaştık sanırım, tedaviye ihtiyacım var ve oluyorum, evet. :) ilaç tedavisini tedavi için yeterli görüyorsak tabii.
umarım :)) çok iç açıcı bir yorum oldu ki bu, çok teşekkürler :öpücüklüsmiley: (ifade panelini şey yapamadım bi türlü
)ya şöyle diyeyim, ben bu kadar problem çıkarmaya başladıktan sonra sanırım, üstüme düşmeye başladılar. acaba ilgi çekmek için mi bu kadar sapıttım diye düşünmüyor değilim bazen.
destek oluyorlar ellerinden geldiğince, ama fazla yalnız ve sorunlu bir çocukluk dönemi geçirmiş olmanın etkilerini hala atamamış olabilirim.
bilmiyorum
genel anlamda bir boşluk hissi, hiç değişmeyen bi' bu var sanırım temelde.o konuda forumca anlaştık sanırım, tedaviye ihtiyacım var ve oluyorum, evet. :) ilaç tedavisini tedavi için yeterli görüyorsak tabii.
umarım :)) çok iç açıcı bir yorum oldu ki bu, çok teşekkürler :öpücüklüsmiley: (ifade panelini şey yapamadım bi türlü
ya şöyle diyeyim, ben bu kadar problem çıkarmaya başladıktan sonra sanırım, üstüme düşmeye başladılar. acaba ilgi çekmek için mi bu kadar sapıttım diye düşünmüyor değilim bazen.
destek oluyorlar ellerinden geldiğince, ama fazla yalnız ve sorunlu bir çocukluk dönemi geçirmiş olmanın etkilerini hala atamamış olabilirim.
Geç kalmışlar.
Çocuklar ailede güven ve sevgiyi bulamadıklarında başka bir plan devreye sokuyorlar.
Sizinki de alkol olmuş.
Yanlış çevreler ilişkiler olmuş.
İnşallah en kısa zamanda toparlanırsınız.
- 14 Eylül 2012
- 10.762
- 12.400
bilmiyorum
Her hafta sonunu sarhos geciriyorum tek basima. Ama hayatim duzenli haftaici icmeme kuralim var mesela. Ogrenciyken de icecek param yoktu. O bosluk bende de var. Ne istedigimi 26 yasinda ben de bilmiyorum. Bazi psikiyatrik rahatsizliklarim da var tedavi goruyorum. Alkolik olmak hamurumda var ama otokontrolum var su an :))) kendine bir takim hedefler koy. Istedigin bir seyler vardir elbet. Ille cok buyuk olmasi gerekmiyor. Para kazanip fotograf makinesi almak bile olabilir bu.
- 6 Haziran 2008
- 7.376
- 6.260
hayatının merkezine koyma işte.tarif ettiğin gibi bir yaşantı içinde sağlam bir dayanak değil gibi duruyor ilişkin.
aşk diyorsun tamam bilemem orasını ama aşk meşk ten önce kendine sahip çık derim ben bir ablan olarak.
alkol ile ilgili belirli bir sorunun olduğu ortada ve sen de biliyorsun ki geri dönüşler de çok oluyor ne yazık ki.
o sebeple ki kendi hayatını dandik ilişkilere,dandik adamlara filan bağlama,endeksleme.
ne yani bu adamdan ayrılırsan alkolün dibine mi vuracaksın yine.
yapma canım ya hayatta kimse için kendini harcamaya değmez.
sana da kimse acımaz kendinden ve ailenden başka.
ailenle ilişkilerini düzeltmeye çalış.bu hayatta aslolan ailedir unutma.
arkadaşmış ,sevgiliymiş filan bi yere kadar.
çok duygusuz gelebilir fikirlerim ama açık ve net böyle düşünüyorum.
bana değer vermeyen üzen bir adam için saniyemi harcamam bırak kahrolucam.
böyle gevşek durmayın hayata karşı.sonra teselliyi yanlış yerlerde arıyor ve hayatlarınızı bozuk para gibi harcıyorsunuz.
kendine de sahip çık bedenine de.
- 15 Aralık 2009
- 9.221
- 14.629
çok teşekkür ediyorum güzel dilekleriniz ve yorumlarınız için. elimden geleni yapacağım :)
otokontrolünüzün olması çok güzel ki. keşke ben de bir şeylerin dozunu ayarlayıp bu yollara girmeseydim, ama benim de hamurumda iki ayrı uçta gidip gelmek var sanırım.
sorunun asıl kökenine inip o boşluğu çözebilmek, sonra da onu doldurmak mümkün müdür ki? :')
gerçekten de bir abla tavsiyesi olmuş ki bu :) ablacım -yaşınızı bilmiyorum gerçi ama- fikirleriniz bana duygusuzluktan öte mantıklı ve hatta samimi geldi. yapmak istediklerim bunlar olduğu için de olabilir. bu ara dibe vuran özgüvenimden ötürü yine aynı hatalara düşmekten korkuyorum, yapmayacağımı düşünüyorum evet ama, geri dönüşler sizin de dediğiniz gibi sık görüldüğü için alkol meselesinde, acaba diyorum. kendimi geçtim, ailemi de mutsuz-huzursuz görmek istemiyorum, zira son birkaç aydır düzenli bi hayatım olduğu için, alkolden uzak durduğum için baya mutlular. temeldeki korkularım bu ve benzeri şeyler işte. :/ ama insanlar kaç yıllık evliliklerini bitiriyor da ayakta durabiliyor sonuçta, ben gözümde fazla büyütüyorum sanırım.
deniyorum, kesinlikle istiyorum da. son zamanlarda ilişkim dışındaki yaşamım ve kişiliğim epey durulmuş durumda aslında, işte tam da şimdi bitirmekten biraz bu yüzden korkuyorum. ama devam ettirmenin de bir faydası olmayacak işte, o acı gerçek suratıma pat diye çarpınca bi' sersemledim ben.
- 10 Ağustos 2009
- 91
- 172
Psikolojiyle alakam yok, sadece okumayı ve düşünmeyi seven biriyim.
Hepimizin hayatında bir türlü halledemediği çocukluktan gelen travmalar, baş edemediğimiz bitmek bilmez sorunlar var elbette. Karşıdan bakıp "Vaaay ne akıllı, ne dengeli, herkesin sevdiği biri..." vs gibi sebeplerle özendiğim insanların iç dünyalarında bir sürü gerçek dertle veya şahsen üretip inandıkları kuruntularla boğuştuklarını gördükten sonra kendimle daha fazla ilgilenmeye başladım. Bir hata yaptığımda kendimi yerden yere vurmak yerine "Bunu bir arkadaşım yapsa ona nasıl davranırdım, nasıl teselli ederdim?", kötü ve değersiz hissettirildiğimde "Napalım, herkes beni sevmek zorunda değil", biri beni üzdüğünde "son gülenin kim olacağını Allah bilir" gibi sözlerle yaklaşıyorum içimdeki kompleksli, kırılgan insana.
Ve biliyormusunuz, aileniz dahil, hayatınızda sizi üzen, ihmal eden, terk edilmiş, sevilmemiş, önemsenmemiş hissettiren pek çok kişi, başka nasıl davranacağını bilemediği için hata yapmış olan, her şeyi eline yüzüne bulaştırmış alelade insanlar. Kapasiteleri dahilinde kendilerince doğru olanı yapmışlar ama becerememişler işte. Siz niye onları referans alıp kendinizi onların çizdiği sınırlarla tanımlıyorsunuz ki? Tedaviye değil, yeni sınırlar çizmeye ihtiyacınız var. Açıkça belli ki çok akıllısınız. Bir hayatı yıkıp, yenisini kuracak kadar akıllısınız ama birazcık korkaksınız sanırım.
Hepimizin hayatında bir türlü halledemediği çocukluktan gelen travmalar, baş edemediğimiz bitmek bilmez sorunlar var elbette. Karşıdan bakıp "Vaaay ne akıllı, ne dengeli, herkesin sevdiği biri..." vs gibi sebeplerle özendiğim insanların iç dünyalarında bir sürü gerçek dertle veya şahsen üretip inandıkları kuruntularla boğuştuklarını gördükten sonra kendimle daha fazla ilgilenmeye başladım. Bir hata yaptığımda kendimi yerden yere vurmak yerine "Bunu bir arkadaşım yapsa ona nasıl davranırdım, nasıl teselli ederdim?", kötü ve değersiz hissettirildiğimde "Napalım, herkes beni sevmek zorunda değil", biri beni üzdüğünde "son gülenin kim olacağını Allah bilir" gibi sözlerle yaklaşıyorum içimdeki kompleksli, kırılgan insana.
Ve biliyormusunuz, aileniz dahil, hayatınızda sizi üzen, ihmal eden, terk edilmiş, sevilmemiş, önemsenmemiş hissettiren pek çok kişi, başka nasıl davranacağını bilemediği için hata yapmış olan, her şeyi eline yüzüne bulaştırmış alelade insanlar. Kapasiteleri dahilinde kendilerince doğru olanı yapmışlar ama becerememişler işte. Siz niye onları referans alıp kendinizi onların çizdiği sınırlarla tanımlıyorsunuz ki? Tedaviye değil, yeni sınırlar çizmeye ihtiyacınız var. Açıkça belli ki çok akıllısınız. Bir hayatı yıkıp, yenisini kuracak kadar akıllısınız ama birazcık korkaksınız sanırım.
