Bana neler oluyor...

cocuklarimcanlarim

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
16 Mayıs 2014
3.315
3.913
248
Merhaba arkadaşlar, hemen konuya giriyorum. 16 yıllık evliyim, 14 ve 8 yaşında iki çocuğum var. Son zamanlarda eşimle aramız hiç değil. Daha doğrusu benden kaynaklı bir durum bu, aramızda ufak bir münakaşa geçmişti yaklaşık 10 gün önce ne olduysa benim içimde o ufak münakaşa sanki bir şeylere dolup taşarsınız ya o taşma noktası oldu sanki. Çocukların yanında konuşuyorum, onlar uyuduktan sonra da bir şey sorarsa cevap veriyorum ya da söylemem gereken bir şey varsa söylüyorum onun dışında muhabbetimiz yok, yakınlaşma yok. Tamamen çektim kendimi o şaka yapmaya güldürmeye çalışıyor ama bende tık yok. Hiç böyle olmamıştım küs kalamazdım ya da en geç 2 gün sonra sarılırdım. Şimdilerde hiç içimden gelmiyor, dün gece ondan önce yattım 10-15 dakika sonra geldi o da arkam dönük yatıyordum ama henüz uyumamıştım. Geldi saçımı ve yanağımı okşadı ve yattı, uyuyormuşum gibi hiç tepki vermedim. 16 yıldır sorunlar yaşadık evet beni çok yıprattı ama yaklaşık 5 yıldır sakin, sabırlı, sevecen bir adam oldu ama ben galiba yoruldum. Ya da depresyonda mıyım bilmiyorum. Böyle bir dönem geçiren var mı? Bu geçici bir durum mu? Şimdiden herkese teşekkür ediyorum.
 
Ufak bir münakaşa için tepkiniz çok fazla,dolmuşsunuz anlaşılan..
Geçicidir bu durum bence tabi başka sorunlarınız yok ise.
 
Aslında yılların birikimi bu maalesef. Kavga her evde oluyor olurda. Mühim olsan saygı çerçevesi dışına taşmaması. Sahsınıza yönelik bir saygısızlık yoksa kopmayı gerektirecek bir durum da yok diye düşünüyorum. Bir değişiklik yapıp kaçabiliyorsaniz hafta sonu tek başınıza arkadaşınıza,ailenize gidebilirseniz kısa süreli uzaklaşmak iyi gelecektir. Bazen rutin hayat sıkar insanı .Ev,iş,çocuk hatta eş. Eğer değişme yoksa bir yardım almak en iyisi. Bir yuva kolay kurulmuyor.Kalın huzurla.
 

16 yıllık evliliğimizde saygıyı hiç kaybetmedik en güzel yanı da bu sanırım. Ama beni çok yıprattı bu da bir gerek. İşin en ilginç yanı eşim hiç bu tavrımın sebebini sormuyor.
 
Dolmuşsunuzdur muhtemelen, bence geçici bir durum.
Ama geçmişte takılı kalmayın. Yaşananlar yaşanmış, olan olmuş, geçmiş, bitmiş. Yıllar sürmüş bir evlilik iki tane güzel çocuk var. Geçmişe değil geleceğe odaklanırsanız sizin için de aileniz için de daha iyi olur, daha mutlu olursunuz.
 

Haklısınız ama bu durumum elimde değil hatta bende memnun değilim bu durumdan. Fakat istesemde yakın olamıyorum en basiti artık yanında gülümseyemiyorum bile.
 
Haklısınız ama bu durumum elimde değil hatta bende memnun değilim bu durumdan. Fakat istesemde yakın olamıyorum en basiti artık yanında gülümseyemiyorum bile.

Bu konu üzerine düşündükçe, neden böyleyim dedikçe devam eder bence durum. Kendi kendiniz dolduruyorsunuz şu an sanki.
 
Adam yillardan sonra kivama gelmişken , huzurunuzu bozmayin

Şeytan fırsat kollar karı koca arası açılsın diye , şimdi de mutludur zaten ,mutlu etmeyin yaklaşın adım atın nedir yani ölüm mu var büyük bir sorun yok dediğiniz için böyle yazıyorum bırakın nefsi.sogukluk büyüdükçe büyür değer mi?

İşler toparlanabilirken toparlayın,ara açılırsa sizde pişman olursunuz
 
bir okadar yıl da biz evliyiz emin olun aynı durumdayım monoton bir hayatım var iş- ev arasında geçen belki bunlardan da sıkıldım ,muhabbet ederiz ama ben eski ben değilim bunun farkındayım
 

Sanırım destek almam gerekiyor bu durumun yanı sıra boşlukta gibiyim ve her şeye ağlayarak tepki vermeye başladım. Seviniyorum ağlıyorum, üzülüyorum ağlıyorum bir garip oldum.
 
16 yıllık evliliğimizde saygıyı hiç kaybetmedik en güzel yanı da bu sanırım. Ama beni çok yıprattı bu da bir gerek. İşin en ilginç yanı eşim hiç bu tavrımın sebebini sormuyor.

evet yıpranmış olduğun ve içinde yılların birikimini atamadığın için ufak bir tartışma her şeyi su yüzüne çıkarmış.
böyle durumlar için genellikle tavsiyem şu oluyor eğer saygı varsa ve devam ettirmek niyetinde iseniz kendinizi çekmek yerine birlikte çözüm yolları bulmaya çabalayın.
birlikte başbaşa bir kaçamak olur, hiç aşamıyorsanız terapi olur gibi gibi..
 
15 yıllık evliyim aşağı yukarı aynı durumdayım.yılardır verdiğim mücadelelerin yorgunluğu diyorum ben.çok uzun süredir beklediğim huzur ve rayına girmiş bir evlilik ama ben çoktan bırakmışım meğer ipleri.
 

Aynı durumdayız bu durum nasıl toparlanır bilmiyorum sanki bu sefer hiç toparlayamayacakmışım gibi geliyor.
 
çok da toparlanma beklemiyorum açıkçası zamanında yaşasaydım heycan ve mutluluk verecek şeylerin bir anlamı yok şimdi benim için.çocuklarım büyüdü(biri 14 diğeri 10 yaşında)şimdi daha çok kendime zaman ayırıyorum kurslara gidip geziyorum bu da bana kendimi iyi hissetiriyor.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…