aslında denemedim değil daha ılımlı yaklaşmayı. ama kv hariç sülalesindeki kadınlar (ki eltim yok ama amcasının eşi ve kuzeninin karısı var mesela) sağolsunlar huzur kaçırmaktan başka bi işe yaramıyolar. ben de artık uzak durmayı tercih ediyorum. ben aslında cidden çok olumlu bi insanım. aman kimse kırılmasın aman herkesin gönlü olsun derim her tarafı idare etmeye çalışırım. ama cidden soğudum artık. inanın istemiyorum. kv ile hiçbi sorunum yok çok şükür. ama geri kalan şahıslar ettikleri hasetlikler sayesinde benim içimdeki sevgilerini tüketti :/Yeni evliyken ve hamileyken problem çok oluyor. Birazda duygusallaşıyoruz aslında. Erkeklerde malesef bizim gibi düşünemiyorlar. Neyseki düzeltmişsiniz ama sen senin ailenle görüş ben benim ailemle buda hoş değil bence keşke daha yumuşak bir tavır koysaydınız ortaya. Allah mutluluğunuzu daim etsin.
Lütfen biraz gercekci olun. Huylu huyundan vazgecmez.sizi bir kanepeyi acmadi diye kalbinizi kirabiliyorsa emin olun bu hic degismeyecek. Alti ay sonra belki bir yil sonra baska nedenlerden bu sekilde olacak. Benim bu hayatta ogrendigim en onemli sey insanlar degismiyor sadece degistiklerini saniyorlar. Burda belki evliliginizi kurtarmaniz icin size yorumlar vs yapilacak ama ben eminimki bir sure sonra bu olaylar veya benzeri olaylar tekrar edicek. Hayat sizin hayatiniz en dogru karari veren siz olucaksiniz tabiki. Umarim ben yanilirimda esinizin kisa sureli bi depresyonun belirtileri olarak bunlari yapmis olsun. Umarim bundan sonra istediginiz huzura mutluluga kavusursunuzmerhabalar. aslında nerden başlayacağmı bilemiyorum ama birileriyle konuşmazsam kafayı yemek üzereydim. haziran ayında evlendim ve şuan 7 haftalık hamileyim. eşim çok agresif sinirli herşeye bağırıp çağıran bi adam. bugün evet dediği bişeye ben yapınca yarın niye bunu böyle yaptın diye kükreyen bi tip. yani kötü konuşmak istemiyorum ama çok dengesiz. benim de dengemi bozuyo. evlenmeden önce de böyleydi stres altında şuan mutlaka düzelicektir o iyi bi adam beni çok seviyo dedim evlendikten sonra da devam etti hatta daha da artarak, birbirimizi daha tanımıyoruz o beni öğrenicek ,ben onu öğrenicem evlilikte kavga olur dedim sustum. bu süre içinde şiddet de oldu tabi hemde daha eylül ayının başında sonra tövbe etti elim kırılsın dilim kopsun bi daha yaparsam dedi. inandım affettim. benim annem ve erkek kardeşim bu olaya şahit oldu ve annem tavırlıydı ona buna rağmen yaklaşmaya çalışıyodu eşime. ama o hep itti annemlere gitmedi dayım vefat etti onun duasına bile gelmedi. neymiş benim ailem onu sevmiyomuş tavırlılarmış o da artık onları görmek istemiyomuş . yahu haklılar senin kızın ağzı burnu patlamış gecenin bi köründe kapına gelse sen ne yapardın ? yemin ederim tek bi yanlışları olmadı eşime karşı. hep biz iyi olalım istediler. tek kötülükleri bu oldu. dün gece çok fena bi tartışma yaşadık her zamanki gibi onun sülalesi yüzünden. iyi bi aile değiller. bizim düğünde alkol olmıycak denmesine rağmen düğün salonunda elden ele votka gezdirdiler o kadar saygısızlar yani. birbirlerinden kopuklar anca alkol masasında birleşirler. daha bi aylık evliydik abisi sosyal medyadaki her paylaştığımız fotonun altında kendine yer etmeye çalışıyodu evimize kendini davet ettirmeye çalışıyodu gittiğimiz yerler hakkında niye bizsiz gidiyosunuz tarzında muhabbet yapıyodu. ve ben bundan rahatsızdım. istemiyorum kardeşim ben sizi evimde.. mecbur muyum ? bu evlilik biterse sadece ve sadece onun sülalesi yüzünden bitecek.. haftada iki kere getirip abisini bizim evde kalması için davet ediyo. benim bi ablam iki kardeşim var yeni evliyim diye kocam rahatsız olur diye bi kere gelip de kalmadılar. dün gece de aynı şekilde sevgili abisi bizdeydi bi dizi açıktı kocam kanalı değiştirdi milli maçı açtı ben de yatak odasına geçip kitap okumaya başladım bi süre sonra gelip abimin yatağını yapmıycak mısın dedi. (bu arada yatak zaten açık duruyo oturma odasında zırt pırt geldiği için) açık bi tek kanepeyi indiriceksin dedim kalk yap dedi eline mi yapışır indiriver dedim. abisi de duymuşmuş sonra çekti gitti (ki umrumda değil.) bana bi ton bağırdı çağırdı ki ben el kaldırır diye de beklemiştim yapmadı kendi kendine vurdu ben ne biçim insanmışım ne hakla onun ailesine öyle davranıyomuşum hamilelik psikolojisine girmişim kendi kendime , daha bi aylıkken bu triplere girdiysem 7. 8. ayda sinirden öldürttürürmüşüm kendimi ona , çekemezmiş beni ilk ben mi doğuruyomuşum kendimi ne sanıyomuşum kimmişim ben.. ya her kavgamız senin ailen yüzünden çıkıyosa ben de senin sülalenden nefret ederim bu kadar basit" diyemedim korktum çünkü bebeğime zarar verir diye artık benim de psikolojimi bozdu.. neyse kavga büyüdü büyüdü bağrış çağrış sonra çıktı gitti evden gecenin bi yarısı. gitmeden önce de o bebeği de gidip aldırıcaksın dedi. merak etme ben de onu yapıcaktım zaten dedim yazıklar olsun dedi tükürdü gitti. ben de perşembe günü için randevu aldım. ama çok kötü durumdayım şuan. sabahtan beri ağlıyorum. boşanıcam kesin olarak kararlıyım. çünkü olmaz böyle ömür geçmez. sinir yap kendi kendine sonra bana bağır çağır say söv hatta el kaldır sonra gel köpek gibi pişmanım de özür dile. yok artık kanmıyorum ben yoruldum yemin ederim. evet seviyorum hala tabi ki ilk günkü gibi değil.. tüketiyo içimdekini çünkü beni mahfediyo o hareketleri.. yaklaşık 1,5 senedir tanışıyoruz ama ben demekki tanımıyorum onu.. boşanıcam buna karar verdim. ama bebeğim konusunda ne yapmam ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum.. lütfenn yardımcı olun...
merhabalar. aslında nerden başlayacağmı bilemiyorum ama birileriyle konuşmazsam kafayı yemek üzereydim. haziran ayında evlendim ve şuan 7 haftalık hamileyim. eşim çok agresif sinirli herşeye bağırıp çağıran bi adam. bugün evet dediği bişeye ben yapınca yarın niye bunu böyle yaptın diye kükreyen bi tip. yani kötü konuşmak istemiyorum ama çok dengesiz. benim de dengemi bozuyo. evlenmeden önce de böyleydi stres altında şuan mutlaka düzelicektir o iyi bi adam beni çok seviyo dedim evlendikten sonra da devam etti hatta daha da artarak, birbirimizi daha tanımıyoruz o beni öğrenicek ,ben onu öğrenicem evlilikte kavga olur dedim sustum. bu süre içinde şiddet de oldu tabi hemde daha eylül ayının başında sonra tövbe etti elim kırılsın dilim kopsun bi daha yaparsam dedi. inandım affettim. benim annem ve erkek kardeşim bu olaya şahit oldu ve annem tavırlıydı ona buna rağmen yaklaşmaya çalışıyodu eşime. ama o hep itti annemlere gitmedi dayım vefat etti onun duasına bile gelmedi. neymiş benim ailem onu sevmiyomuş tavırlılarmış o da artık onları görmek istemiyomuş . yahu haklılar senin kızın ağzı burnu patlamış gecenin bi köründe kapına gelse sen ne yapardın ? yemin ederim tek bi yanlışları olmadı eşime karşı. hep biz iyi olalım istediler. tek kötülükleri bu oldu. dün gece çok fena bi tartışma yaşadık her zamanki gibi onun sülalesi yüzünden. iyi bi aile değiller. bizim düğünde alkol olmıycak denmesine rağmen düğün salonunda elden ele votka gezdirdiler o kadar saygısızlar yani. birbirlerinden kopuklar anca alkol masasında birleşirler. daha bi aylık evliydik abisi sosyal medyadaki her paylaştığımız fotonun altında kendine yer etmeye çalışıyodu evimize kendini davet ettirmeye çalışıyodu gittiğimiz yerler hakkında niye bizsiz gidiyosunuz tarzında muhabbet yapıyodu. ve ben bundan rahatsızdım. istemiyorum kardeşim ben sizi evimde.. mecbur muyum ? bu evlilik biterse sadece ve sadece onun sülalesi yüzünden bitecek.. haftada iki kere getirip abisini bizim evde kalması için davet ediyo. benim bi ablam iki kardeşim var yeni evliyim diye kocam rahatsız olur diye bi kere gelip de kalmadılar. dün gece de aynı şekilde sevgili abisi bizdeydi bi dizi açıktı kocam kanalı değiştirdi milli maçı açtı ben de yatak odasına geçip kitap okumaya başladım bi süre sonra gelip abimin yatağını yapmıycak mısın dedi. (bu arada yatak zaten açık duruyo oturma odasında zırt pırt geldiği için) açık bi tek kanepeyi indiriceksin dedim kalk yap dedi eline mi yapışır indiriver dedim. abisi de duymuşmuş sonra çekti gitti (ki umrumda değil.) bana bi ton bağırdı çağırdı ki ben el kaldırır diye de beklemiştim yapmadı kendi kendine vurdu ben ne biçim insanmışım ne hakla onun ailesine öyle davranıyomuşum hamilelik psikolojisine girmişim kendi kendime , daha bi aylıkken bu triplere girdiysem 7. 8. ayda sinirden öldürttürürmüşüm kendimi ona , çekemezmiş beni ilk ben mi doğuruyomuşum kendimi ne sanıyomuşum kimmişim ben.. ya her kavgamız senin ailen yüzünden çıkıyosa ben de senin sülalenden nefret ederim bu kadar basit" diyemedim korktum çünkü bebeğime zarar verir diye artık benim de psikolojimi bozdu.. neyse kavga büyüdü büyüdü bağrış çağrış sonra çıktı gitti evden gecenin bi yarısı. gitmeden önce de o bebeği de gidip aldırıcaksın dedi. merak etme ben de onu yapıcaktım zaten dedim yazıklar olsun dedi tükürdü gitti. ben de perşembe günü için randevu aldım. ama çok kötü durumdayım şuan. sabahtan beri ağlıyorum. boşanıcam kesin olarak kararlıyım. çünkü olmaz böyle ömür geçmez. sinir yap kendi kendine sonra bana bağır çağır say söv hatta el kaldır sonra gel köpek gibi pişmanım de özür dile. yok artık kanmıyorum ben yoruldum yemin ederim. evet seviyorum hala tabi ki ilk günkü gibi değil.. tüketiyo içimdekini çünkü beni mahfediyo o hareketleri.. yaklaşık 1,5 senedir tanışıyoruz ama ben demekki tanımıyorum onu.. boşanıcam buna karar verdim. ama bebeğim konusunda ne yapmam ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum.. lütfenn yardımcı olun...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?