- 17 Şubat 2017
- 126
- 224
- 103
- Konu Sahibi papatyagil
-
- #1
Arkadaşlar merhaba.
Bu yıl kpss'ye hazırlanmaya karar verdim. Öğretmenim ve özelde iş aramaktan bulup çıkarılmaktan, bulamamaktan, maaş ve çalışma saatleri arasındaki orantisizliktan bir hayli yoruldum. Sınava çok iyi hazırlanmam gerekiyor çünkü bizde atamalar yok denecek kadar az. Ben çalışırım çalışmasına da korkularıma engel olamıyorum. Korktuğum şey atanamamak da değil. Bu sene olmazsa seneye olur kafasındayim. Benim korkum başarısızlık. Ya yapamazsam, yine olmazsa bunu da başaramazsam, yaşım da geldi 30`a diye düşünmekten kendimi yiyip bitiriyorum. Kendime hiç güvenim kalmadı. Sürekli yine mi basaramayacagim, insanlar yine hakkımda saçma sapan düşünecek diye düşünüyorum. İnsan kafasına neyi takarsa onun sınavını veriyor. Hayatımdaki her şey yolunda ama ben bu yaşıma kadar başarısız olmanın ağırlığını bir türlü kaldıramıyorum. Kaygı ve stres seviyem beni mahvediyor. Keşke hayal ettiğim gibi iyi bir kariyerim olsaydı. Potansiyelimi ve hayatımı evde oturarak harcamak durumunda kalmasaydım. Bu durum yalnızca iş hayatımı etkilemedi. Hayatımın tümüne yansıdı. Neye elimi atsam başaramaz oldum. Ama artık buna bir son vermek istiyorum. Sizce mümkün müdür?
Bu yıl kpss'ye hazırlanmaya karar verdim. Öğretmenim ve özelde iş aramaktan bulup çıkarılmaktan, bulamamaktan, maaş ve çalışma saatleri arasındaki orantisizliktan bir hayli yoruldum. Sınava çok iyi hazırlanmam gerekiyor çünkü bizde atamalar yok denecek kadar az. Ben çalışırım çalışmasına da korkularıma engel olamıyorum. Korktuğum şey atanamamak da değil. Bu sene olmazsa seneye olur kafasındayim. Benim korkum başarısızlık. Ya yapamazsam, yine olmazsa bunu da başaramazsam, yaşım da geldi 30`a diye düşünmekten kendimi yiyip bitiriyorum. Kendime hiç güvenim kalmadı. Sürekli yine mi basaramayacagim, insanlar yine hakkımda saçma sapan düşünecek diye düşünüyorum. İnsan kafasına neyi takarsa onun sınavını veriyor. Hayatımdaki her şey yolunda ama ben bu yaşıma kadar başarısız olmanın ağırlığını bir türlü kaldıramıyorum. Kaygı ve stres seviyem beni mahvediyor. Keşke hayal ettiğim gibi iyi bir kariyerim olsaydı. Potansiyelimi ve hayatımı evde oturarak harcamak durumunda kalmasaydım. Bu durum yalnızca iş hayatımı etkilemedi. Hayatımın tümüne yansıdı. Neye elimi atsam başaramaz oldum. Ama artık buna bir son vermek istiyorum. Sizce mümkün müdür?