Başıma gelen her şeyi hak ediyorum

Merhaba. 2 seneye yakındır devam eden bir ilişkim var. Ben 27 erkek arkadaşım 31 yaşında. Memuruz ikimizde. Farklı şehirlerde yaşıyoruz. Her ay birimiz birimizin yanına geliyoruz. Gerçekten çok ama çok iyi anlaşıyoruz. Ciddi kavgalar ettiğimiz zamanlarda oldu. Hemen hemen her haline şahit oldum. Bunu neden açıklıyorum. Çünkü artık evlenmek istiyorum. Sinirlendirdiğim zamanlar oldu ne yaptığını görmek için. Ciddi kavgalarımız oldu bana nasıl davrandığını biliyorum. İyi günler kötü günlerde geçirdik. Artık eminim hayatımı geçirmek istediğim adamın bu adam olduğundan. Başkasıyla da yapamam artık. Aslında evlenmek istiyorum değil de artık hep bir arada olmak istiyorum çünkü çok zorlanmaya başladım. Uzak mesafe ilişkisi yaşayanlar beni anlar belki aşırı zor bir durum. Her an yanında olamıyorsunuz. Özlüyorsunuz. Dokunamıyırsunuz sarılamıyorsunuz. Saçma şeylerden kavga ediyorsunuz. Yanlış anlaşılmalar desen cabası. Aynı şehirde yaşasak evlenmek de istemem belki ama tek çözüm şu an evlilik gibi. Evlilik muhabbeti aramızda geçti tabi ki ve acele etmememiz gerektiğini önümüzdeki yıl artık ciddileştirebileceğimizi söyledi. Tabi ki o an darlamak istemedim. Ama günlerdir düşünüyorum. Bir yıl o kadar uzun bir zaman ki gözümde büyüyor bir yıl ondan ayrı kalmak. İnanın iş hayatımı günlük hayatımı etkiliyor bu durum artık. Ayrı ilişki yürütmekte çok zorlanıyorum. Bu sebeple ayrılmak tabi ki istemiyorum ama inanılmaz mutsuzum. Düşündüm taşındım acaba blöf mü yapsam dedim bu onu daha mı çok iter yoksa? Ben bu şekilde ilişki yürütemiyorum ya artık bir araya gelelim adım atalım ya da yollarımıza bakalım mı desem? Blöf diyorum ama aslında gerçekten canıma tak etti yazık geçen zamanımıza. Çok üzülüyorum ayrı geçirdiğimiz her gün için. Bu şekilde devam etmek sanki bana zarar veriyor gibi hep mutsuzum. Sizden akıl almak istedim ne olur mantıklı bir cevap verin yol gösterin bana. Bunaldığım bir dönemdeyim dertleşmeye ihtiyacım var.

Herkese merhaba. Bu konuda birilerine danışıp devam edilecek bir konu değil biliyorum ama o kadar kafam karışık ki. Sevgilimle farklı şehirlerdeyiz 1,5 senedir beraberiz evlilik düşünüyoruz ama ona göre buunun için 1-2 senemiz var bana göre de ben beklemek istemiyorum. Bana kalsa hemen nikah kıyalım bitsin gitsin. Her konuştuğumda acele etme diye beni bir şekilde savuşturuyor. Onu çok ama çok seviyorum. Fakat bu ara bu şekilde devam ederken mutsuz olduğumu hissetmeye başladım. İşin içinden çıkamıyorum. Ayrılmak istemiyorum ama bu şekilde devam etmek de istemiyorum. Beraber vakit geçiremiyoruz yanımda olmasını istediğimde olamıyor. Baskı yapmak zaten istemiyorum evlilik baskıyla olmaz. Kendimi bir karar vermek zorundaymışım gibi hissetmeye başladım. evlilik de değil olayım aynı şehirde olalım vakit geçirelim bir arada olalım istiyorum. Ona söylediğimde ben istemiyor muyum ama şartlar böyle sabret diyor. Siz olsanız ne yapardınız?

Kesinlikle yargılamıyorum ama destek alın kendiniz için.
 
Kadınlar kulübü forumda, kendine zerre saygısı olmayan üyelerde ilk beşe girer konu sahibi. Bi hışımla yine konuyu açtı, dün gece on gibi siteye girmesine rağmen bu konuya bişey yazmadı. Keşke azıcık kendini sevse bu kızcağız.
 
Konudan ses çıkmaması bana da bunu düşündürdü
yoğun çalıştığım için giremedim ama değişmedi fikrim karşı tarafta şansını bir kere daha denedi özür de diledi ama dönüşü yok artık tekrar istemediğimi belirttim ve bitti vedalaştık. süreci atlatmaya çalışıyorum sadece
 
Kadınlar kulübü forumda, kendine zerre saygısı olmayan üyelerde ilk beşe girer konu sahibi. Bi hışımla yine konuyu açtı, dün gece on gibi siteye girmesine rağmen bu konuya bişey yazmadı. Keşke azıcık kendini sevse bu kızcağız.
siz keşke benim konularıma yorum yapmasanız hiç ya. yani böyle bir hakkım varsa kullanabilsem keşke yoksa da sizden rica etsem benden uzak dursanız. ben zaten yazarkende pişmanlığımı dile getirdim yani bu sürekli küçümseme ezikleme haliniz neden? iyi değilim diyorum zaten ve pişmanım keşke sizi dinleseydim diyorum bu sefer dinleyeceğim diyorum ve dinledim de ama sizin gibiler beni hayattan soğutuyor rica ediyorum benim konularıma yorum yapmayın.
 
siz keşke benim konularıma yorum yapmasanız hiç ya. yani böyle bir hakkım varsa kullanabilsem keşke yoksa da sizden rica etsem benden uzak dursanız. ben zaten yazarkende pişmanlığımı dile getirdim yani bu sürekli küçümseme ezikleme haliniz neden? iyi değilim diyorum zaten ve pişmanım keşke sizi dinleseydim diyorum bu sefer dinleyeceğim diyorum ve dinledim de ama sizin gibiler beni hayattan soğutuyor rica ediyorum benim konularıma yorum yapmayın.
Böyle bir özellik var zaten, bilmiyorsan senin sorunun 😂😂😂😂
Biri bişey yazdı diye hayattan soğuyacak kadar zayıf olma bence.
 
Biri bir şey yazdı diye hayattan soğumuyorum senin gibi insanların varlığı beni hayattan soğutuyor.
bi kenar mahalle delikanlısı karşısında bu kadar ezilip büzülmen de hemcinslerini hayattan soğutuyor emin ol.
seni kk'da herkes biliyor, konuna diğer üyelerin yaptığı yorumlardan bunu anlamak mümkün. kimse güvenmemiş sana.
 
bi kenar mahalle delikanlısı karşısında bu kadar ezilip büzülmen de hemcinslerini hayattan soğutuyor emin ol.
seni kk'da herkes biliyor, konuna diğer üyelerin yaptığı yorumlardan bunu anlamak mümkün. kimse güvenmemiş sana.
Neyse ki hayatımı senin gibi kim ne düşünür diye yaşamıyorum hata da yaptıysam kabul ediyorum ve sonunda doğrusunu yapıyorum. Dilerim böyle yargıladığın ve insanları açıklarından vurduğun gibi aynı durumu yaşadığında belki biraz olsun anlarsın.
 
Back
X