baskalarinin cocuklari gozume batar oldu

P

paris68

ALLAHIM SANA SUKUR
Kayıtlı Üye
3 Nisan 2012
1.824
321
363
konuyu dogru yere actinmi bilemedim ama nereye acacagimida bilemedim yoneticiler kizmasin artik:1:kendi cocugum olduktan sonra baskalarinin coccugu gozume batar oldu eve bi cocuk gelince ne konusmalarini ne hareketlerini cekemez oldum neden bilmiyorum herseyleri gozume batiyor boyle olan varmi arkadaslar ben niye boyle hissediyorum:44::44:
 
Sanirim eskiden cocugunuz yokken kendi cocugunuz olmadigi icin seviyordunuz baskalarinin cocuklarini,
simdi kendi cocugunuz olunca onlari sevmeye ihtiyaciniz kalmadi:31:
 
paris68 .!.:
konuyu dogru yere actinmi bilemedim ama nereye acacagimida bilemedim yoneticiler kizmasin artik:1:kendi cocugum olduktan sonra baskalarinin coccugu gozume batar oldu eve bi cocuk gelince ne konusmalarini ne hareketlerini cekemez oldum neden bilmiyorum herseyleri gozume batiyor boyle olan varmi arkadaslar ben niye boyle hissediyorum:44::44:
Genişletmek için tıkla...

Ben anlamadım,kendi çocuguna zara verecek diye mi tahammül edemiyorsun? Yoksa kafan gürültü patırtı mı çekmiyor ?
 
sen neden böyle yaptığını bilmiyorsan biz nerden bilelim.kendin kendini daha iyi tanıyorsun ve biliyorsun.sen söyle bize acaba neden olabilir.mesela çocuğun küçükmü seslerinden uyanırlar diyemi yada diğer çocuklardan dayak yemesindenmi korkuyon.
 
küçücük sabilerle ne alıp veremediğiniz var Allah aşkına. Önce başkasının çocuğuna merhamet etmeyi bilmeli ki kalp, kendi çocuğuna çok daha iyi bakabilsin. Ayrımcılık yapmayın. Kendi kendinizi zor imtihanlara sokarsınız
 
Çocuktur, yaramazlık yapar...
Hepimiz yaramazlıklarımızın o güzel tadına vardık...
Ki şimdikiler bizim kadar eğlenemiyorlar bile...
Bırak onlar da bugünün tadını yaşasın..
 
Anne olununca diğer çocuklara karşıda daha merhamet ve hissiyat içinde olduğu düşünülürdü hep ,siz bu teoriyi çürüttünüz ,acaba neden böyle bir değişime uğradınız bende merak ettim ,ayrıca ama bir ihtimal çocuk bakımının yorucu temposuyla alakalı yıpranma ve bir şekilde yansıması mı acaba? Sevgiler.
 
Bilakis memnun oluyorum ,apartmanımda herkeste 1 veya 2 kızı olnalar var ,hele pazr günleri bizim ev curcuna,pazar yerine dönüyor,6-7 kız evde allahım benim kızın odasından tutun mutfağa kadar oyuncak ,onlar yetmez mutfaktan kaşık tabak kepçe ne varsa alırlar,bende onlara kek yapar süt hazırlarım ,otururlar yerler,onların o şen kahkaları evi çınlatırken ben keyiften 4 köşe olurum,en başta benim çocuğum mutlu oluyor,sonrasında da arkadaşları,
anneleri derki hep eylülcüm sana gelmek için deliriyolar ,napıyorsun bu çocuklara diye
annelik önce merhamet duygularını kabartır kadının ,ama sizde ters etki yaratmış
sizinki koruma içgüdüsü filanmı acaba ,yani çocuğunuz küçükmü ,eve gelen çocukların vurma kırma huyumu var neden yani,ben anlayamıyorum.
 
Sanırım kafanız karışmış ama ne biliyim tuhaf bir durum. Kendi çocuğunuza da aynılarını hissetmeyesiniz? Merhametinize bişeyler olmuş anlamadım bu işi :26:
 
esel .!.:
Anne olununca diğer çocuklara karşıda daha merhamet ve hissiyat içinde olduğu düşünülürdü hep ,siz bu teoriyi çürüttünüz ,acaba neden böyle bir değişime uğradınız bende merak ettim ,ayrıca ama bir ihtimal çocuk bakımının yorucu temposuyla alakalı yıpranma ve bir şekilde yansıması mı acaba? Sevgiler.
Genişletmek için tıkla...

bence de çocuksuz insanlara çocukların hareketleri batar.çünkü anlayamayabilirler çocuk psikolojisinden ama çocuklu bir kadının böyle düşünmesi bana mantıksız geliyor.ben çocuklarım olduktan sonra çok duygusallaştım.bekarken de çocuk severdim ama çocuklarımdan sonra daha naifleştim.çocuklara karşı daha hassaslaştım:50:
 
İlginç, tam tersi olmalıydı oysa!

Olumsuz bir yorumda bulunmak istemiyorum çünkü bunun farkına varıp kendinizi sorgulamanız da güzel..
Çok yoruluyor olabilir misiniz acaba belki ondandır.
 
Ben de böyle anne olunca başkalarının çocuğunu öteleyip,
her şeyi kendi çocuğuna mübah görenleri anlamıyorum.
Nasıl bir ruh halidir bağlantı kuramıyorum.
Oysa ki annelik sadece kendi çocuklarımıza değil,
tüm çocuklara kucak açmayı gerektirir.
 
banada tam tersi oldu eskıdende severdım ama şimdi butun çocuklar benımmiş gibi geliyor yaramazlıkları falan sevımli geliyor
 
Konuyu ben de pek anlamadım..:26:

Sanki kendi çocuğunun sesinden gürültüsünden bıkmış da, başka çocuk sesine gürültüsüne tahammülü yok gibi algıladım..:26:

Böyle bakınca, pek de mantıksız değil..Bir yerden sonra insanın kafası çocuk gürültüsü kaldıramıyabiliyor...

Ama konu bu değilse yorumum da farklı olur tabii..
 
Bir dövmediğiniz kaldı kadını enteresan :1: Olabilir benim de çocuğum yok ve ağlayan bağıran çocuk gördüğümde tahammül edemiyorum kafam kaldırmıyor. Bana kalırsa tamamen psikolojik durumunuzla alakalı bir konu fiziksel ya da ruhsal açıdan bir yorgunluk varsa üzerinizde böyle hissedebiliyor insan kendini
 
arkadaşlara katiliyorum genelde insanin çocuğu olduktan sonra diger çocuklara daha çok değer veriyor ama seninki tam tersi olmuş :1:
yinede kendi çocuğuna nasil davranilmasini istiyorsan gelen misafirin çocuğunada öyle davran
 
Konu sahibi tekrar yazmamış ama yorumlar enteresan..

Kadın ve anne figürünü metalaştırıp,tek tip yapmakta hiç üstümüze yok.

Sen benim gibi veya annem gibi veya üst komşum gibi veya hatçe teyzemin eltisi gibi değilsin o zaman bizden değilsin yaklaşımı nedir arkadaş...

Bi durun,kadın anlatacak belki sıkıntısını..

Kaldı ki anlattı;yine sen gibi değil.. ama yardıma ihtiyacı var ki burada belki senin kadar melek,senin kadar merhametli,senin kadar anne değil ama o da bir kadın :34: ve bunu yaşıyor bunu hissediyor olamaz mı?
Yok olmaz,o bizden değil mi...


Konu sahibi;
Yakın arkadaşımının sıkıntısına benzettim sizinkini de..
Eşiyle yaşantıları hem spontane hem de işlerinden dolayı yoğundu,
Uzun süre sonra bebek sahibi oldular,
isteyerek ve 9 ayı heyecanla bekleyerek geçirdi sonrasında da sorunu olmadı,
ama hem bebeğine hem de işin koşturmaları,uykusuzlukları ve uzunca yıllar alışmış olduğu düzenin dışında yaşamı onu afallattı..
yani hiç bir şeye zerre tahammül edemiyordu..
bir süre sonra insan rutinine alışıyor belki de,
şu an gayet tahammüllü..

belki de zamana ihtiyacınız vardır..
 
Bir sinif arkadasim da cocuklari sevmedigini, ve yaramazliklarina katlanamadigini soylemisti. Sadece kendi cocuklari oldugu zaman kendininkilere katlandigini, onun disinda yine katlanmadigini soylemisti.
Sizinki de buna benzer bir durum olabilir.
Her insan cocuk sevecek diye birsey yok, bunun annelikle de ilgisi yok. Kendininkinden baska cocuk sevmeyebilir insan, bu niye tuhaf olsun... Kendi dogurdugunu herkes sever zaten, bu butun cocuklara karsi duygularini degistirecek diye bir kural yok annelikte.
 
İlginç genelde tam tersi olur. Çocuğu yokken kısmetini bilemez, herşey batar, çekemez.

Olduktan sonra sokaktaki sümüklü çocuk bile prenstir, prensestir.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

L
Kızlar bir yakınımla birlikte yazıyorum
Yorumlar
0
Görüntüleme
629
leylosvemecnun
L
kizilcik_serbeti
mutlu evliliğim var diyorum peki ben neden üzgünüm?
Yorumlar
7
Görüntüleme
1K
Revna
Revna
E
Bebek olduktan sonra Kayinvalide….
3 4 5
Yorumlar
90
Görüntüleme
8K
Elif3211
E
L
Hamileyim aldatıldığımı ögrendim..!
5 6 7
Yorumlar
126
Görüntüleme
21K
Siyah Palto
S
N
Kayinvalidem
2
Yorumlar
37
Görüntüleme
2K
Marjolein
M
Back
X