Nerden baslasam bilmiyorum suan o kadar kotuyum ki esim olacak o varlik yine bosanma laflari yine seni istemiyorum ve cocuk icin sabrediyorumlar. Akliniza gelebilecek turlu hakaretler. Artik bu gelgitlerden o kadar yoruldum ki daha 3 yasindaki ogluma bile belli etmemekte zorlaniyorum artik. Beni uzgun gormek agladigimi gormek onu da etkilemeye basladi. Suan ne yapacagimi bilmiyorum cekip gitmek istiyorum ama bi anda bunu yapamiyorum eger gidersem donusu asla olmaz. Oglumu uzmek ailemi uzmek istemiyorum ama herkesten saklamaktan artik biktim. Pisman olmaktan da korkuyorum kendimi de sorguluyorum ben mi bu kadar uzerine gittigim icin bu laflari duyuyorum diye. Kafam karmakarisik ve agliyorum sadece. Ogluma da belli etmeyeyim derken daha da kotu oluyorum ve bana bunu yasattigi icin nefret ediyorum ondan