Arkadaşlar hayırlı bayramlar sizlere..Konuma gelince eşimin ailesine dayanamıyorum artık neden mecburuz onlara neden zorlanıyoruz bu kadar onlarla muhatap dahi olmak istemiyorum.Sabah bayramlaşmak için kardeşi aradı sonra telefonu diğer kardeşi aldı bayramlaştılar sonra anne babası sıra ile hepsi tek tek eşimle bayramlaştı zoruma giden aslında takmamak lazımda eşim evin en büyüğü ben yengeleriyim beni isteyip bayramlaşmaya tenezül dahi etmediler bu böyle olur durur kandillerdede aynı şekil,eşime kızdım senin eşine değer verilmiyor sen nasıl bu kadar candan konuşuyosun her defasında aynı cevap sen ara onları onlar seni aramak zorunda değillerki dedi.Saat 9,00 dan beri ağlıyorum zoruma çok gitti.Zoruma giden onların beni araması aramaması değil ama eşim abi olarak onlara beni saydırmadı ve kardeşlerini pohpohlamasından bıktım beni eziyor her daim onları yüceltiyor.Bugün hakikaten anladımki eşim beni sevmiyor seven insan şu güzel günde sevdiğini üzermi birde suçlu ben oldum anlamış değilim keşkeler hayatımızda hep varlar bende keşke ilk tanıştığımız güne gitsem diyorum şuan çok sevsemde eşimi asla olmamasını isterdim o ve ben diye bişeyin olmamasını,bunuda bana dedirttiya ne diyem keşke böyle şansımız olsa.....