Bazen cocuklarima tahammülüm kalmiyor...

Yaş aralıkları az çocuklarınızın muhakkak zor oluyordur sizin için. Size destek olacak, gün içerisinde sizi biraz dinlendirecek birileri var mı, mesela eşiniz? Yada aile büyüklerinden birileri. Arada nefes almak iyi gelecektir size.

Birde hayatınızda başka problemle, başka kişilere kızgınlığınız varsa, herşeye tahammülunüz az olur. Öyle bir durum varsa mümkün mertebe onları en aza indirmeye çalışın.

Çok zor geliyorsa büyük olanı krese gönderin. Birarada bulunup bağırmaktansa krese gitmesi daha iyi olur hepiniz için.
Evet dogru diyonuz malesef problem kendimi degersiz görmem sanirim.. esim ailesine o kadar dikkat ederki benim saf disi kaldigimi fark etmez her sene aynisi.. aza da indiremiyorum hatta orda kaliyoruz görümcemde kaliyoruz agzimi acsam aile faciasi oluyor birbirimize girecek oluyoruz.. esimde bakamaz ben yokken bakmakda istemez yaptigi tek sey belki bi kac saat uyumama izin verir gece uyumadiysam o da is saatine uygunsa.. pek bi kendime ayiracak vaktim yok ayirsamda sürekli yapacagim isleri düsünüyorum.. kresede erken hemde maddi dururmumuz yeterli olmaz
 
Benimde yakınımda kimsem yoktu.Çok iyi anlıyorum sizi.Zorlu zamanlar.Evde sevdiğiniz şeyleri yapmaya çalışın.Ben örgü örerdim terapi gibi gelirdi.Ev ayaklanmış gidiyo vaziyette olurdu otururdum onlarla kart oynardım,puzzle yapardım.Kimseye gidemezdim,davet edemezdim.Ama hepsi bitti.Şimdi onları evde bırakıp tüm gün dışarıda olabiliyorum.
Ne güzel insAllah darisi bana 😁 cok sagolun
 
Kizmadan büyütülmez evet ama kizmaninda bi ölcüsü oldugunu düsünüyorum.. benimki ölcüsüz oluyor... vurmuyorum ama bazen kolunu sıkiyorum anlasin ne kadar kizdigimi diye.. cok sucluluk duyuyorum

Amacım sizi üzmek değil ama kolu sıkmak siddettir.

Sizden büyük birinin sizin kolunuzu sıkıp , yüzünüze sertçe bakıp bağırdığını bir düşünün ne hissedeceksiniz .

Hiç kolay değil evde tüm gün iki küçük çocuğun sorumluluğunu almak ancak onlar seçmedi bunu.

Destek almanız gerekiyorsa bir an önce almalısınız.

Çocuk bu , üstünüzden de atlayacaklar, boynunuza dolanacaklar, tepenizden de ayrilmayacaklar. Kolay değil ki ,hepimiz hem hayat mücadelesi içerisindeyiz, sorunlarla boğuşuyoruz hem çocuk büyütüyoruz .

Kolay değil elbet.

Kızar anne , elbette ki kızar. Ancak avazı çıktığı kadar bağırmak ,vurmak , sıkmak bana göre şiddettir.
 
Arkadaslar lütfen bana yardim edermisiniz ne yapacagimi sasirmis durumdayim...
Iki kizim var biri 3 bucuk biride 2 yasina girmek üzere... bazen gercekten neye sinirlendigimi bilmiyorum niye kizginim anlamiyorum cok icim daraliyor.. istem disi cocuklara anlamiszca kiziyorum.. öyle uslu uslu oynayan cocuklardan deyiller hoplamak kosmak üstüme cikmak fln hep böyle .. oyuncaklarla oynamiyorlarda.. beraberde oynamiyorlar.. bazen kendime hakim olamiyorum istemiyorum cocuklarimin üstüme cikip atlamasini sonra itiyorum bagiriyorum... veya 2 kere uyariyorum sonra kiziyorum.. bunlari istemiyorum gercekten.. böyle bazen dokunmalarina bile tahammülüm kalmiyor. Bi tek uyuduklarinda rahatliyorum .. sonrada pismanlik dolu saatler yasiyorum.. aslinda cok seviyorum cocuklarimi ama bazen sanki icimde sevgi kirintisi yokmus gibi hissediyorum ... buna tekrardan cok üzülüyorum... ne yapacagimi sasirdim cok üzgünüm böyle bi anne olmayi hic hayal etmemistim okadar kitap okudum hayal kurdum hep tam tersi oluyor... sanki sagim solum belli olmuyormus gibi bi insan oldum... cok üzgünüm bana bi öneri sunabilirmisiniz lütfen.. herseyin kontrolünü kayip ediyorum elimden hersey kayip gidiyor sanki..
İlk olarak sende etten kemikten bir insansın, ben bir çocukla baş edemiyorum sen de 2 tane var. Üstelik 2 Si de tam sendromlu yaşlardalar. Allah yardımcın olsun. B12- d ve c vitamini desteği al. Ve mutlaka bir uzmandan destek alın.
 
Zaten hep yazin oluyor hersey esimin ailesinde kaliyoruz 10 dk mesafeye ragmen ve benim cocuklar cok simarmaya basliyor bende kontrolü kayip ediyorum ama destek almayi düsünüyorum kesinlkikle ... sanirim icimde bir sorun var onu cözemiyorum bundan bu haller..
Destek alma işi degil bu ki eski anneler sokaga salıp iş güç yapardi cocuklar eve taaa aksam gelirdi o esnada kadin evini toplar yemek yapardi komsusuyla laflardi.
En azindan haftada yarim gun ozel bi krese yollanabilirler.Nefes almaniz lazim ozlemeniz lazim.Calisan kadinlar bu konuda daha rahat çalışın mumkunse. Daha saglikli bir iliski oluyor bence.
 
Ah bacım, seni en iyi ben anlarım.
3 yaşında ve 22 aylık, Allah bağışlasın tazmanya canavarından hallice meleklerim var.

Geçen gün bir komşuyla asansörde karşılaştık ki 100 e yakın daireli bir binadayım, yabancıların yanında çocuklarım adeta biblo gibi duruyor ve millet de seviyor ‘bakmayın bu hallerine binayı yıkıyoruz biz’ deyiverdim, katımızda indiğimi görünce ‘aa ben sizi tanıyorum gıyaben, olur öyle şeyler dert etmeyin biz de çocuk büyüttük kavga hep olur onlar büyüyünce siz de sakinleyeceksiniz’ dedi.
Anlamadım ve sordum nereden tanıdığını ‘sesiniz bize geliyor’ dedi, bu kadın 2 üst katımda yaşıyormuş.
Yaşadığım rezilliği unutamıyorum...

Çünkü, ben çocuklarıma hep yüksek ses kullanıyorum.
Bağırma, kızma vs hariçken de çünkü dikkatlerini çekemiyorum.
Onların gürültülerinde söylediklerimi duyurmak için avaz avaz bağırıyorum, yine olmuyor yine olmuyor.
Bu sefer kızma bağırmaları başlıyor ve ağlama sesleri cıyaklamalar vs.
Her seferinde kızmayacağım diyorum ama, yeni jenerasyon sabır taşı mübarek!!!
Olmayacak en tehlikeli şeyler peşinde, uyudukları saatleri iple çekiyorum ve dediğiniz gibi üzülüyorum sonra.
Ama yapacak bir şey yok, tepede orada bırada gezen, aklı yaramazlığa çalışan çocukların bulunduğu evde bunlar çok normal.
Siz de insansınız, annelik göreviniz dışında o evde yapılacak işler var, kendinizi dinlemeye ihtiyacınız var, eşiniz var.
Var oğlu var yani.
Ve bir tek kendinize zaman ayırmak ya da büyüğü kreşe vermekten geçiyor atlatmanın yolu.
 
İnsan yorgunluktan tükeniyor el vereni olmayınca.. Fakat siz istediniz onları Allah da nasip etti. Üstelik kız evlatlar. Bağırıp çağırmaya, itiş kakışa alıştırmayın ki bunun normal olduğunu bilerek büyümesinler. İlerde yuva kurarken doğru eşi seçebilsinler, Allah göstermesin ama birinden sözlü ya da fiziksel şiddet görürlerse tepkilerini koyabilsinler. Ezmeyin kızlarınızı. Büyümüş hallerini düşünün ve şu an sizin yaptıklarınızın bir başkası tarafından onlara yapıldığını varsayın.. Eminim vazgeçersiniz...
 
Bende dört tane var en büyüğü 20 en küçüğü bir aylık çok şükür kimisi delilik dedi neden yaptın kızın da var oğlanlar da var dedi ama ben çok istedim kendine her gün iki saat ayır kahveni iç çık yürüyüş yap gazete oku kuaföre git lüks gibi görme kendini çabuk topluyorsun özgüvenin oluyor bunalmıyorsun daha verimli eş anne oluyorsun anne oldum diye eve kapatma kendini kendine zaman ayır çocuk bakımı için bir yardım al sinirlerine çok iyi gelecek
 
Bende dört tane var en büyüğü 20 en küçüğü bir aylık çok şükür kimisi delilik dedi neden yaptın kızın da var oğlanlar da var dedi ama ben çok istedim kendine her gün iki saat ayır kahveni iç çık yürüyüş yap gazete oku kuaföre git lüks gibi görme kendini çabuk topluyorsun özgüvenin oluyor bunalmıyorsun daha verimli eş anne oluyorsun anne oldum diye eve kapatma kendini kendine zaman ayır çocuk bakımı için bir yardım al sinirlerine çok iyi gelecek

4 çocuğunuz var en büyüğü 20 aylık, en küçüğü 1 aylık doğru mu anladım? :KK57:
ve günde 2 saat kendinize mi ayiriyorsunuz?
aradakiler kaç aylık ki ben yanlış mı anladım ya.
 
4 çocuğunuz var en büyüğü 20 aylık, en küçüğü 1 aylık doğru mu anladım? :KK57:
ve günde 2 saat kendinize mi ayiriyorsunuz?
aradakiler kaç aylık ki ben yanlış mı anladım ya.
20 yaş herhalde yanlış yazmış.
Benimkilerin arası 14 ay, ki rekor biyolojik olarak 11 12 ay oluyor:)
Rekorumu egale edenlere ayrı sinir oluyorum:)
 
Büyük oğlum 20yaşında eşimin ilk evliliğinden biz evlendiğimizde 3yaşında idi iki numara 14 yaşında erkek üç numara kız 8yaşında dört numara bir aylık
 
Büyük oğlum 20yaşında eşimin ilk evliliğinden biz evlendiğimizde 3yaşında idi iki numara 14 yaşında erkek üç numara kız 8yaşında dört numara bir aylık

Maşallah, Allah bağışlasın acılarını göstermesin. Bugünün geriliminden dolayı yanlış anlamışım kusura bakmayın.
 
20 yaş herhalde yanlış yazmış.
Benimkilerin arası 14 ay, ki rekor biyolojik olarak 11 12 ay oluyor:)
Rekorumu egale edenlere ayrı sinir oluyorum:)

cidden kafam dondu, hesaplayamadım da. dedim ikiz ikiz herhalde :)
Maşallah sizinkilere de, büyüdüklerinde rahat edersiniz en azindan :)
 
Büyük oğlum 20yaşında eşimin ilk evliliğinden biz evlendiğimizde 3yaşında idi iki numara 14 yaşında erkek üç numara kız 8yaşında dört numara bir aylık
20 ve 8 yaşı çıkalım, sizi yoracak olan ergenlikteki oğlunuz ve yeni doğmuş bebişiniz.
Allah sizlere sağlıkla büyütmeyi nasip etsin.
İki çocuktan sonra farkı yok bence hatta bünye istiyor.
Ben ilk hamileliğini aylarca istemiyorum diye yaşamış bir kadınım, ikinci çocuğumdan sonra bebek hasreti çekiyorum ki daha 2 yaşında bile değil.
İstesem de bedenen tükendik, bittik biz.
O sebeple Allah size ve eşinize bol bol güç ve sağlık versin ki, güzel günlerini görün evlatlarınızın.
 
Back
X