bazen mola vermek gerekirmiş

merhaba arkadaşlar,
beni tanıyanlarınız illa ki vardır.
bir süre önce hesabımı dondurdum ancak geri açamadım.
forumu takip etmeye devam ettim ara ara ancak yazacak takatim mi yoktu bilmiyorum.
biraz yoruldum ruhen ve bedenen..
hala bazı şeyleri tam aşabilmiş olmasam da aşmak için daha kuvvetli hissediyorum.
fazla uzun olacak bir dertleşme ile başlayayım..
(okumak için yeterince vakti olmayanları yormayayım)

bes yıllık bir bölümde okuyordum, okulum uzadı ancak öğrenciliğim sürecinde de sonrasında da hep çalıştım aileme maddi anlamda hiç yük olmadım. ancak manevi anlamda okulu uzadı demek onlara ağır geliyor!..
işimi elime alsaymışım herkes bak nasıl göreve başlamış atamalarımız nasıl çokmuş sonra bu kadar olmayacakmış vs.. oysa ki bu bahsettikleri atamalar MEB ve ben öğretmenlik düşünmüyorum. bir başka kurum istiyorum o kurumda her sene kadro açmıyor bile.. yani okulu bitirmiş olsaydım istemediğim bir iş için beni zorlayacaklardı aşikare hissettiriyorlar. Sürekli başarısız damgası yemek gerçekten boğuyor beni.. oysa ki okuduğum üniversite kendi alanımızda ilk iki üniversiteden birisi. normalde başarısız bir insan değildim ancak üniversitede gerçekten çok çok zorlandım. sırf o zorluğun yüzünden ağır psikolojik dönemler geçirmeye başlamıştım ki sosyal aktiviteler beni kurtardı. ancak bunu ailem hiç bir zaman tam anlamıyla anlamadılar. ki bu sosyal aktivitelerde her zaman baş rollerde yer aldım, güzel projelerde çalıştım. bu anlamda başarısız olmadığımı bilsem bile başarı akademik olarak algılandığı için çok yıprandım.

fakülteye ilk başladığım sekiz ay içinde istemdışı 15 kg verecek kadar kötü bir süreçti. sonrasında bir daha alamadım. son sene bir dönemde 19 ders versem dahi derslerimi de toparlayamadım. yavaş yavaş aldım ama tam rayına oturmadı bir türlü. şimdi ek gıda ile çözüyorum. zira bu zayıflık enerjimi aldı götürdü. gereksiz zamanlarda uyuyakalmak ilişkimi mahvettiği dönemler oldu..

öte taraftan 8 yıl boyunca beklediğim insanla nişanlıyım biliyorsunuz ki..çok şükür burası ilk tanışmadan bugüne kadar ki her derdim de her mutluluğumda vardı. yakın zamanda baya sıkıntılı bir dönem geçirdiler aile olarak onlar...cok şükür iç huzuru ile atlattık o süreci. suçsuzlukları ortaya çıktı. allah devletimize milletimize zeval vermesin, birlik beraberliğimizi daim etsin. burada olmadığım süreçte çok kötü kavga ettik. onu bu kadar mutsuz ediyorsam ayrılayım diye dahi düşündüm. ama biz birbirimizle mutlu olup, birbirimizle ilgili derdi dahi bir başkasıyla dertleşemeyecek kadar bağlanmışız birbirimize çok şükür..

bir diğer mevzu ise ailem..
o gerçekten yorucu bir süreç..
ne yapacağımı bilmediğim bir sey..
bir başka zaman onunla ilgili ayrıntılı fikir alışverişi yapmak istiyorum sizlerle..
görüşmek üzere..

Kuzum ben de bu ara aynı sıkıntılarla boğuşuyorum. Yani çalışıyorum ama millete iş beğendiremiyorum. Ailemi karşıma aldım konuştum, elalem yapınca sorun değil de onları üzdüğünü hissedince üzülüyor insan. Seni anlayacaklardır.
Bir de forumda biri şey demişti, insanları memnun edemezsin. Atanırsın bu kez evlilik yok mu derler, evlenirsin çocuk ne zaman derler, ondan sonra hadi bi de kardeş yap derler. Derler de derler senin anlayacağın. Bu hayat senin, canını sıkma doğru bildiğini yap. Anne baba insanı düşünür evet ama kimse bir insanın kendini düşündüğü kadar düşünemez insanı.

brenda chenowith .!.:

Kuzum ben de bu ara aynı sıkıntılarla boğuşuyorum. Yani çalışıyorum ama millete iş beğendiremiyorum. Ailemi karşıma aldım konuştum, elalem yapınca sorun değil de onları üzdüğünü hissedince üzülüyor insan. Seni anlayacaklardır.
Bir de forumda biri şey demişti, insanları memnun edemezsin. Atanırsın bu kez evlilik yok mu derler, evlenirsin çocuk ne zaman derler, ondan sonra hadi bi de kardeş yap derler. Derler de derler senin anlayacağın. Bu hayat senin, canını sıkma doğru bildiğini yap. Anne baba insanı düşünür evet ama kimse bir insanın kendini düşündüğü kadar düşünemez insanı.

Genişletmek için tıkla...

teşekkür ederim. inşallah siz de en kısa zamanda çözüm bulursunuz. umarım anlayacaklardır tek umudum..

Hayatinizin bir daha geri gelmeyecek en güzel yillarindasiniz. 20li yaslar o kadar ozeldir ki... yasadiginiz anin tadini çıkarmaya bakin. Kimseyi memnun etmeye calismayin, edemezsiniz. Siz mutluysaniz geri kalana kulak tikamalisiniz.

kendi hayallerinden vazgeçme ailen ne derse desin