merhaba arkadaşlar. çok değil, daha 10 ay önce bebeğimin doğumunu sizlere yine buradan müjdelemiştim. çok zor günler, düşükler atlattıktan sonra nihayet kuzumu kucağıma almanın mutluluğunu sizlerle paylaşmıştım. ama şimdi neden yine aynı mutluluğu, heyecanı hissedemiyorum. çünkü kuzum daha çok küçük. o daha bir bebek, ve ben yeni bir bebeğe daha hamileyim. anladığınız gibi hiç mi hiç planlı birşey değil. ne yapıcağımı bilmiyorum. (tabiki aldırmayı asla düşünmüyorum) en az 3-4 sene daha, yeni bir bebek düşünmüyordum.şimdi kızıma haksızlık yaptığımı düşünüyorum. ona harcayacağım zamanı ikiye bölmek zorunda kalıcam. diğer yandanda karnımdaki miniğin ne suçu var, hepsi benim dikkatsizliğim yüzünden. inşallah bu duruma alışmak uzun sürmez.yoksa tüm bunları oda hissedecek karnımda. benim durumumda olanlar mutlaka vardır. benimle tecrübelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.
hepiniz çok sağolun arkadaşlar. bende dediğiniz gibi yapmaya çalışarak pollyannacılık oynamaya çalışıyorum.iyi yönlerini görmeye çalışıyorum. "zaten 30 yaşındasın, ikinciyi yaşlanınca mı doğuracaktın" diyorum. " ne güzel işte kızına oyun arkadaşı olacak" diyorum. ama son 3-4 gündür midem çok bulanıyor, kafamı kaldıramıyorum.Allahtan annem çok yakın. bir de sezeryan yerimin tekrar kesilmesini düşündükçe içim gıcıklanibiıyor. kızımla yeteri kadar ilgilenemeyeceğim diye çok vicdan azabı çekiyorum. ama dediğiniz gibi Allah böyle uygun gördüyse, bana şikayet etmek düşer mi hiç? inşallah böyle şeyler düşündüğüm için Allah bana başka bir dert vermez. biryandan ağlıyorum bir yandan tövbe ediyorum. neyse arkadaşlar mide bulantılarım geçince inşallah kendimi daha iyi hissederim. hepinizi öpüyorum. sizlerinde Allah yavrularınızı bağışlasın, korusun...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?