Kaynanam iyidir hoştur ama biraz yüz bulunca yılışır yapışır. Bir keresinde kayınbabamla kavga ettiler sözde evden kovmuş (bence abartıyordu fırsat yarattı bize geldi). Biz de daha 2 haftalık evliydik. 2 haftalık evli olduğumuz için pek hoş karşılamadım. Ama sustum belki doğru söylüyodur dedim gidecek başka yeri yoktu kızlarına gitse damatlar hiç sığdırmıyordu. Acıdım ses etmedim. Benden yüz bulunca baktım tüm eşyalarını toplamış getirmiş açıp kullanmadığı bulaşık tellerine varana kadar. Yatak odamız küçüktü fazladan da odamız vardı. Birini giyinme ve ütü odası yaptım dolabım da oradaydı. Bana sormadan eşimle beraber dolabımı açıp eşyalarını yerleştirmişler benimkileri de bir yere sıkıştırmışlar. Ne kadar bozulmuştumm. Dolabımın benden izinsiz açılması çok ayıp bir şey. Misafir olarak başımın üstünde yeri var ama evliliğimiz bu kadar yeniyken bizimle kalmasını hele hele temelli yerleşmesini istemiyordum. Valla kocamdan da çekinmedim bir gün kaynanam bir kaç günlüğüne kızına gitti. Ben de kaynanamın eşyalarını dolabımdan çıkardım katladım geri valizinin içine koydum. Valizi de dolabın yanına kapağı açık şekilde koydum görsün diye. Kocama da söyledim böyle böyle yaptım haberin olsun. Biraz üzüldü neden annemi sığdırmıyorsun ayıp değilmi vs. Ben de dedim sen bana danışmadan bu eve getirdin bana danışmadan dolabımı açıp annenin eşyalarını yerleştirdin üstelik kaç günlük evliyiz sen beni yok saydın ben de seni yok sayıp böyle yapıyorum müstahak olsun bir daha bir karar verirken bana da danışırsın dedim. Öyle konuşunca çıtı çıkmadı kocamın. Kaynanam da geldi gördü yüzü asıldı ama ertesi günü tüm eşyalarını alıp evine döndü. Ben de oh çektim. Belki biraz ayıp oldu ama bana yapılan da haksızlık değil miydi?
Diyeceğim o ki, haklı olabilirsin. Kaynanam bebeğimi de sevme işini abartıp sahiplenebilir. Ama ben de haddini bildirmesini bilirim.