bebeğimi istemiyorum

biliyorum belki nankörlük yapıyorum bu kadar bebek sahibi olmayı isteyen varken böyle düşünmek, konuşmak ama 6. haftanın içindeyim içimde ona karşı hiç bi kıpırtı yok. sürpriz bi şekilde hamile kaldım bütün hayatımın bittiğini düşünüyorum. artık herşey ona endeksli olacak özgürlüğüm, rahatlığım gitti resmen. ağlama krizlerine giriyorum nasıl başa çıkacam ben? bu durumda olup anne olan var mı bana yardımcı olun lütfen

oren .!.:

biliyorum belki nankörlük yapıyorum bu kadar bebek sahibi olmayı isteyen varken böyle düşünmek, konuşmak ama 6. Haftanın içindeyim içimde ona karşı hiç bi kıpırtı yok. Sürpriz bi şekilde hamile kaldım bütün hayatımın bittiğini düşünüyorum. Artık herşey ona endeksli olacak özgürlüğüm, rahatlığım gitti resmen. Ağlama krizlerine giriyorum nasıl başa çıkacam ben? Bu durumda olup anne olan var mı bana yardımcı olun lütfen

Genişletmek için tıkla...

6 senedir çocuk sahibi olmayı bekleyen ve tüp bebek tedavisinde 1 hafta önce negatif sonucu görmüş birisi olarak yüce rabbimin size böyle bir mucizeyi bu kadar kolay bir şekilde bağışladığı için şükür etmeniz gerektiğini düşünüyorum tabiki bu benim düşüncem ama insanın nasıl kendi kanından canından bi bebeğe hamile kaldığı için sırf rahatlığı gidecek diye ağlama krizlerine girmesine anlam veremiyorum bence bu şekilde düşünüyorsanız zaten bebek doğduğunda da ona iyi bi anne olamayabilirsiniz.

çocuk sahibi ne olacak ki??

oren .!.:

biliyorum belki nankörlük yapıyorum bu kadar bebek sahibi olmayı isteyen varken böyle düşünmek, konuşmak ama 6. haftanın içindeyim içimde ona karşı hiç bi kıpırtı yok. sürpriz bi şekilde hamile kaldım bütün hayatımın bittiğini düşünüyorum. artık herşey ona endeksli olacak özgürlüğüm, rahatlığım gitti resmen. ağlama krizlerine giriyorum nasıl başa çıkacam ben? bu durumda olup anne olan var mı bana yardımcı olun lütfen

Genişletmek için tıkla...

bence istiyosun farkında deilsin....çünkü şimdiden bebeğim diyebiliyosan bu istememek deil bence alışamamak belkide korkmaktır....bence özgürlüğünün kısıtlanacagını düşünme bebişiyle her türlü gezen tozan tatillere giden dostlarım var .....eşlerin birbirine destegiyle gül gibi geciniyolar.....bence allahın bir lutfu....allahın emaneti var sende bence biraz düşün canım

meltemba .!.:

bence istiyosun farkında deilsin....çünkü şimdiden bebeğim diyebiliyosan bu istememek deil bence alışamamak belkide korkmaktır....bence özgürlüğünün kısıtlanacagını düşünme bebişiyle her türlü gezen tozan tatillere giden dostlarım var .....eşlerin birbirine destegiyle gül gibi geciniyolar.....bence allahın bir lutfu....allahın emaneti var sende bence biraz düşün canım

Genişletmek için tıkla...

ankayışın için çok teşekkürler. çok yeni evliyim doğunca tabi ki sevecem aldırmayı bile aklımın ucundan geçirmedim. sadece hazır hissetmiyorum kendimi. belki de çok yeni olduğundan. beni yargılamadığın destek olduğun için çok çok teşekkür ederim.

oren .!.:

ankayışın için çok teşekkürler. çok yeni evliyim doğunca tabi ki sevecem aldırmayı bile aklımın ucundan geçirmedim. sadece hazır hissetmiyorum kendimi. belki de çok yeni olduğundan. beni yargılamadığın destek olduğun için çok çok teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

bence mutlugunu taclandıracaktır bebişin,eşinin tepkisine hamiş oldugun için?

bebeğimi istemiyorum öle mi nie korunmadınız o zaman nie önleminizi almadınız artık hamile kalmışsınız zamanla alışırsınız hele bi kalp atışını tekmelerini duymaya başlayın bakın nasıl seviceksiniz bebeğimi istemiyorum yerine bebeğime alışamıyorum gibi bi başlık falan atabilirdiniz bu çok sert olmuş ben gibi bebek sahibi olmak için uğraşanlara. ben 2düşük yaptım o yüzden o karnındaki bebeğin kıymetini bil ve ne kadar şanslı olduğun için Allaha dua et bence

meltemba .!.:

bence mutlugunu taclandıracaktır bebişin,eşinin tepkisine hamiş oldugun için?

Genişletmek için tıkla...

o da çok şaşkın çünkü o da hiç düşünmüyordu. korunmamıza rağmen oldu. ama beni teselli etmekten başka bişey yapamadı garibim benden daha güçlü duruyo o.

oren .!.:

biliyorum belki nankörlük yapıyorum bu kadar bebek sahibi olmayı isteyen varken böyle düşünmek, konuşmak ama 6. haftanın içindeyim içimde ona karşı hiç bi kıpırtı yok. sürpriz bi şekilde hamile kaldım bütün hayatımın bittiğini düşünüyorum. artık herşey ona endeksli olacak özgürlüğüm, rahatlığım gitti resmen. ağlama krizlerine giriyorum nasıl başa çıkacam ben? bu durumda olup anne olan var mı bana yardımcı olun lütfen

Genişletmek için tıkla...

doğum yaptığı güne kadar ağladı. eşinin yüzünden aldıramadı. bebek doğduktan sonra bi kaç saat emzirip bakması için yanında ki annesine bırakıyordu. siz istediniz zorladınız bakarsınız dedi. Bebek 1. ayını doldurunca aniden rahatsızlandı. Biz nasıl olsa istemiyordu, bakmayı bile istemiyordu ölürse hem kendinden olmayacak hem rahatlayacak diye düşünürken haftalarca hastanede başında bekledi annesi dahil kimseye izin vermedi. Yoğun bakımdayken artık umut kalmadı bedeni dayanmaz diyen herkesi kovdu kavga etti.
annesi kayınvalidesi arkadaşları..
anlam veremedik.
şimdi mi?..
yanından saniye ayırmıyor. Dışarı çıkalım annem bakar desem bile "bana yük değil ben her işimi onunla birlikte planlıyor yapabiliyorum diyor" :) ben bunu çooooooooooook seviyormuşum meğer farkında değilmişim diyor. bana böyle bakınca içim gidiyor diyor.
Allah sabır versin sonun güzel olacak inşallah.
nankörlük değil yaptığın bu durumunu tetikleyen bir garip hormon salgılıyorsun sendeki biraz fazla.
accık da bencil düşünüyorsun:) özgürlük dediğin nedir. Bir bebeğin annesi olmaktan daha özgür ne var şu dünyada?.....

[video=youtube;CBbn8mL2iVA]http://www.youtube.com/watch?v=CBbn8mL2iVA[/video]

çok mu uçuk bi yaşam tarzın var neden hayatının bittiğini özgurlugunun kısıtlandığını dusunuyosun

oren .!.:

o da çok şaşkın çünkü o da hiç düşünmüyordu. korunmamıza rağmen oldu. ama beni teselli etmekten başka bişey yapamadı garibim benden daha güçlü duruyo o.

Genişletmek için tıkla...

planlı bir gebelik olmadıgından şaşkınsınız bence suan ama iyi düşünün....ikinizin bir parcası dünyaya gelecek...çocugun önüne dünyaları verseler bebeğin yine annem babam diyecek bundan daha güzel baska bişey olamaz bence evinize dahada renk gelicek...onca yıl ugrasıp bebişi olamayan insanları düşünüp bence şükret tatlım gec olmadan yoksa elinde olanıda kaybetme....

bende evliliğimin 3. ayında hamile kaldım tabi planlamıyorduk eşimde senin gibi düşündü artık herşeyımız ona bağlı olucak evlilğimizin tadını çikaramiycaz dedi benimde kafam karıştı buna izin vermiycem dedim aldırmıycamda ama hayatimizi yaşamamiza engel olmiycak dedim hiç bi şekılde kendime dikkat etmedim hamile değilken nasılsam aynı devam ettim eşimle daha fazla ilgilendim kendimi yordum neticede düşük yaptım ellerimin arasından kayıp giderken anladımkı en kıymetlim en değerlim herşeyım hayat sevincim ne eşim ne işim bebeğimmiş ama geç kalmıştım düşük gerçekleşti ben intihara kalkıştım defalarca işten çiktim kendime bakmadım eşimi suçladım bencillik yaptın kendi keyfini düşündün diye. Sabah akşam yattım kalktım rabbime dua ettim bir daha bana bu şansi ver diye her ay test yaptım hep tek çizgiyi gördüm düşükten sonra eşimle aram bozuldu annemın evine gittim 4 ay ayrı kaldık büyükler devreye girip tekrar barıştırdı. şuanda çok şükür 14 haftalık hamileyım hayat sevincim geri geldi. Sende karnındaki o minik mucizenin değerini bil. Onu sev. Bir arkadaşımda hamile kaldiğinda hiç sevnmedi hep senin gibi negatif düşündü dünyalar güzeli kız doğrudu o kadar güzeldiki kızı istemediği için çok utandı ama 11 aylıkken aniden yataktan düşüp öldü oda şuan psikolojik destek aliyor sürekli kendini suçluyo ilk başta istemediğim için böyle oldu diye. Sana örnek olsun diye yazıyorum bunlari lütfen pozitif ol .

Seni anlıyabiliyorum bende 1 senelik evliyim hiç düşünmememize ve korunmamıza rağmen hamile kaldım,5.ayımı bitirmeme rağmen halen şokunu atlatamadım çünkü maddi yönden hazır değiliz ,benim kalbimde ritim bozukluğu var ilaç tedavisi görüyordum,kansızlık var,vitamin değerlerim düşük ve bu şekilde hamile kaldım,üstelik kayınbabam olmadığı için kayınvalidem ve görümcemle birlikte yaşıyoruz onlarla anlaşamadığım için psikolojim o kadar bozuktu kii ilaç kullanmaya başlıcaktım,,bu koşullarda hamile kalmak çok üzücüydü eşim çocuklara aşırı düşkün olduğu için çok uzun sürmedi şaşkınlığı ama ben halenn şaşkınım,,biliyorum bebeğim doğduğunda kayınvalidemle sorunlarım artıcak,bana her konuda karışıp huzur vermeyen kaynanam bu seferde bebeğim konusunda herşeye karışacak hatta benden çok annelik yapmaya kalkışacak,bir sürü sorun beni bekliyor..
Bebeğimin ilk hareketini hissettiğimde ağladım,kıpır kıpırdı içimde çok çok farklı bir duygu..Şuan şoktasın sende ve bu tarz düşüncelerin çok normal gerekirse bir uzmandan destek al uzun bir süreç seni bekliyor...

kıpırtılarını hissettiğinde öyle düşünmeyeceksin bence:) Çok çok güzel bir duygu.Dünyanın en güzel duygusu.Ona bir şey olsa Allah göstermesin,mutlaka çok üzülürsün.Hamile olmak çok güzel bir şey...Senden ve en sevidğinden bir parça düşünsene..

arkadaşım bu foruma ilk kaydoluş nedenim seninle aynıydı.. henüz 3 haftalık evliydim ve hamile olduğumu öğrenmiştim.neye uğradığımı şaşırmıştım. evet çocuk düşünüyorduk ama neden bu kadar hemencecik oluvermişti,kpss ye hazırlanıyordum,derslerime engel olacaktı vs vs ne korkular.. ta ki onu ilk defa ultrasonda görene kadar...(hamile olduğumu testte öğrenmiştim) o an sedyede ne yapacağımı şaşırdım..ağlama gülme karışımı bişe...hastaneden çıktığımızda elim karnımda elimde siyah beyaz bi kağıt...aval aval etrafımı izliyorum.. o an büyülendim sanki..içimde dedim,içimde benden bi parça,benim beslememle benims evgimle büyüyecek..ne hoş bişe dedim.. 2-3 hafta sonra o kalp atışları...hem gülüp hem ağlıyordum sedyede..ve öyle pişman oluyordum ki her kontrolde,ben nasıl istememişim onu diye.merak etme bu korkuların zamanla geçecek,bulantılar tansiyon düşmeleri vs vs elbet her tatlı şeyin zorluğu da vardır.onun kalp atışlarını ilk duyduğunda karnında ilk tekmelerini hissettiğinde anlayacaksın nasıl güzel bi duygu. beni şimdi görsen..her tekmesini sölüyorum ciyak ciyak bağırarak :) ay oynadı ay sağa gitti aman şimdi solda..bugün az tekmeledi ... korkma,aksine tadını çıkar.. ne hoş bi duygu anlatamam. az önce eşime dedim hatta ne şanssızsın diye hissedemiyosun onun tekmelrini,nasıl güzel bi his bi bilsen diye :)

biz de 1 yıl istemedik, korunduk. sonra 7-8 ay hamile kalamadım. hamile kaldım, bu defa 7.haftada düşük yaptım.
düşükten sonra da 3 ay korunmak zorundaydık, 3 ayda burdan gitti.

tekrar 4-5 ay denedik yine hamile kalamadım. ben kontrole gittim, sorun yok dediler.
eşim gitti test yaptırdı geçen ay. eşimde sperm sayısının normalden daha az olduğunu öğrendik.

koskoca 2,5 yıl boşa geçmişti böylece.
tam ümidimi yitirmiştim, tüp bebek nasıl olur onu araştırıyordum eşimden habersiz. paramızda olmadığı gibi en az 1 yılda ödeyebileceğimiz borcumuz da vardı. içim kapkara olmuştu, derkeeeennnn

şimdi tekrar hamileyim:)

sınava hazırlanıyorum, yeni atandım derken tam 1 yıl boşa geçmişti bile.
çocuk istemediğim zamana o kadar pişman oldum ki anlatamam. özellikle test sonucunu gördükten sonra...

özgürlük den kastın nedir senin için özgürlük nedir
benim 5 yaşında kızım var evliliğimizin ilk 5 yılı bebek istemedik
kızım doğunca özgürleştim ben daha öncesi ne yapıyordum hatırlamıyordum bile
mis kokusu duydum herşey silindi evlat sevgisi herşeyin üstünde onu gördüğünde bu düşüncelerine pişman olucaksın

size daha detaylı anlatayım ben, tam anlayın yaşadığım duyguları.

uzun yazacağım ama sonuna kadar okuyun, empati yapın, anlarsınız demek istediğimi...

nişanladık,nişandan sonra eşimi 1.5 yıl düğün için bekletmiştim.

sınava çalışıp atanırım demiştim, evlenirsem atanamam diye düşünüyordum hep. ama hem düğünü geciktirdim hem de atanamadım.

evlenince atanamam derken, evlendikten 6 ay sonra tayinim çıktı:) hem de hayal bile edemeyeceğim puanı aldım.

kpssde aldığım puana hala inanamıyorum...özellikle sıralamam çok iyiydi...

ablamla aynı ay içinde nişanlanmıştım, o evlendi, benim gibi sebepler uydurup beklemedi. 1 bebeği olmuştu bile biz evleninceye kadar.

evlendik,kpss iyi geçti, atandım, artık deli gibi bebek istiyordum. ne kadar bencilmişim, oysa eşim onca yaşadığına rağmen o kadar anlayışlı bir insan ki bana hep anlayış gösterdi. ben ise sürekli onu beklettim, bekletim, beklettim...

sanki yeterince beklememişti güzel bir yuva kurmak için...

babası çalışamıyor yıllardır hastalığından dolayı, emekli de olamamış 65 yaşından küçük olduğu için.

eşim 4 yıl boyunca, kardeşini üniversitede okutmuş tek başına.

okuttuğu erkek kardeşi kendinden 4 yaş küçük, şimdi evli, 1.5 yaşında çocuğu var.

sadece bu olsa, ailesine de sonuna kadar maddi manevi yardım etmiş. kadeşlerinden sadece bir tanesi biraz yardım etmiş ailesine, gerisi hep kaçmış, kuruş destek vermemişler,paraya tapmışlar yıllarca. 5 erkek, 3 kız kardeşi var. sadece 2 tanesinin evi yok, hepsinin evi de var, arabası da var, çocukları da var.

böyle olunca eşim haliyle yıllarca da parasızlıktan evlenememiş.

7 yıl geçirmiş ailesine yardım ederek, dile kolay 7 yıl...

ne evlisin, ne araban var, ne bir malın mülkün var, ne bir eşin var, ne bir çocuğun var, n bir eğlencen var, ne bir kız arkadaş, ne bir nişanlın, sözlün...

yok, hiçbişey yok. eşim bana çok yaklaşan kızlar da oldu, kafamı bile çevirip bakmadım, belki evlenirim de aileme yardım etmem diğerleri gibi diye düşünmüş.

eşim, ben atandıktan 1 yıl sonra bile evimde ne televizyon ne de bilgisayar vardı, alamadım diyor. düşünün artık...

askere giderken kredi kartından nakit çekerek gittim diyor. allahtan asker öğretmen çıkmış, fazla zorlanmamış.

aynı sınıftaki arkadaşlarının, yaşıtlarının evi, arabası, çocukları herşeyleri var. adamcağız yıllarca böylece beklemiş. çektiğimi ben bilirim diyor bu konuda hemen hemen hiç konuşmuyor.

bikaç defa gözlerinden yaşlar döküldüğünü gördüm evlendikten sonra, sebepsiz yere. noldu dedim?

hiç dedi, aklıma bişeyler geldi dedi başka da bişey demedi, sanırım çektiği sıkıntılardan dolayıydı...

ama eşimin kalp gözü açılmış diye düşünüyorum. ne derse çıkıyor, kime hangi notu verse olduğu gibi haklı çıkıyor, o kadar ki inanamıyorum nasıl tahmin ettiğine, nasıl bildiğine...

bir insana bir kere baksa anlıyor ne olduğunu.bazı insanların, hiç tanımasam bile yüzüne bakamıyorum diyor. neden diyorum, sebebi yok işte bakamıyorum diyor. baktığımda acı çekiyorum diyor.

eşimin 1 yaş küçük kız kardeşinin 3 çocuğu var, en büyüğü ilkokul 4e geçti şimdi.

okuttuğu erkek kardeşinin bile şimdi 1.5 yaşında çocuğu var. o da kaçmış ailesine yardım etmekten anlayacağınız...

neden sana yardım etmedi diyorum?

ben allah rızası için yaptım başkasının rızası için yapmadım.allahın rızası bana yeter.onu, benim gibi olmasın diye okuttum, üniversitede okurken, benim gibi koskoca bir ramazan orucunun sahurunu sadece 1yumurta, 1domates ve ekmekle geçirmesin diye okuttum.kolunda sökük olan gömlekle okula, üniversiteye gitmesin diye okuttum.

ona bişey diyemem, kendi yaptığını bir gün anlayacak elbet diyor...

okuttuğu kardeşi ailesine 5-6 ay sadece biraz yardım etmiş o kadar.

her neyse, anlayacağınız, nişanlandık, eşimi çok sevmeme rağmen, nişandan sonra 1.5 yıl beklettim.

evlendik, bu defa da çocuk için 1 yıl beklettim. hep anlayışla karşılıyorum seni dedi. hiç sorun yapmadı.

çocuk istiyorum ben dedim, tamam dedi.korunmayı bıraktık, 7-8 ay hamile kalamadım.

8. aydaki denemeden sonra hamile kaldım, daha hamileliğe kendimi adapte edemeden, 7.haftada düşük yaptım.

düşükten sonra da 3 ay korunmak zorundaydık, 3 ayda burdan gitti.

tekrar 4-5 ay denedik yine hamile kalamadım. ben kontrole gittim, sorun yok dediler.

eşim gitti test yaptırdı geçen ay. eşimde sperm sayısının normalden daha az olduğunu öğrendik.

sebep sorduk, araştırdık. sebebi de yok.

benim için koskoca 2,5 yıl boşa geçmişti böylece. eşim içinse 10 yıl...

tam ümidimi yitirmiştim,artık normal yollarla hamile kalamam diye düşünürken, tüp bebek nasıl yapılıyor, onu araştırıyordum eşimden habersiz.

paramız da olmadığı gibi, ancak 7-8 ayda bitirebileceğimiz borcumuz da vardı. içim kapkara olmuştu, derkeeeennnn

1 ay sonra hamile olduğumu öğrendim:) allah nasip etti, oldu işte.

6 haftalık hamileyim şimdi. inşallah bu defa sağlıklı bir çocuğumuz olur.

bir sürü ilaç verdi doktor. bir de her gün yapılması gereken bir iğne var.

beklemedeyiz bakalım, hayırlısı artık.

olan oldu, biten bitti. geride pişmanlıklar kaldı sadece...

size son sözüm, rabbim pişman etmesin sizi bu düşüncelerinizden dolayı...

sağlıcakla kalın, bir canın, bir masum yavrunun kıymetini bilin...

21.yy'deyiz. birsürü korunma yöntemi var.
hamile kalacağınızı az çok düşünmüş olmanız lazım.
başlıkları açarken evlat yoksunluğu çekenleri de düşünün olur mu?