- 6 Ağustos 2010
- 3.382
- 59
- 158
büyük bi heyecanla gittik tüp bebek merkezine ilk önce bi miyomum olduğu ve amelyat olmadan bunun gerçekleştirilemeyecğiydi oldum amelyatımı geri sayım başlamıştı bizim için bir ay sonra tüp bebek tedavisine başlamıştık okadar heyecanlıydık ve korkuluyduk ki tutacak mı tutmayacak mı 18 martta transferim oldu çok başarılı bi embriyo olduğunu söylemişti embiroyolog 29 martta pozitif sonucu görünce eşimle ben mutluluktan ağlayarak evin yolunu tuttuk bayram havası vardı vardı evde ıkı hafta once kanamam başladı hemen progestana başladık hastanede kaldım kanamam olduğu surece rahimde bi kanama alanı oluştu geçmek bilmedi bi türlü geçen hafta bugün kalp atışını duydum ilk kez kanamama ragmen pıt pıt atıyodu miniğimn kalbi en son perşembe günü duydum kalbinin sesini cuma sabahı ultarsona girdiğimde kanama alanı kesenimn etrafını sarmış bebeğimin kalp atışı yoktu derhal kurtaja almak zorundayız deyip kürtaja alındım hayatımın en kara gününü yaşadım bugüne dek ağlayarak geldi aglayarak gitti benim küçük meleğim...Eşimle birbirimize her baktığımızda aynı acıyı yaşıyoruz tekrar tekrar niye böyle oldu böyle yapmasaydım belki yaşayacaktı şöyle olmasaydı belki benimleydi demekten kendimi alamıyorum her defasında hep derler ya Rabbim evlat acısı göstermesin en güzel duaymış bu çok zormuş gerçekten yüzünü görmedim belki nefesini duymadım ama aynı bedende kalbinin atışını duymak var olduğunu bilmek yetmiş şimdi alışmaya çalışıyoruz zaman üstesinden gelir muhakkak ama şimdi o zamanın içindeyim..