Ne kadar güzel bir duygudur sizin içinHormonlardan canım. 18 aylık kızım var o kadar uykusuz huysuz ağlamaklı bir kız ki deli gibi seviyorum. Bu sabah beni öperek uyandırdı mesela.
Bende o gunleri gorup cok mutlu olurum inşallah 
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Bebeğimi sevememekten korkuyorum :(
- Konu Sahibi Zynep09
- Başlangıç Tarihi
Bende o gunleri gorup cok mutlu olurum inşallah 
- 2 Aralık 2013
- 9.491
- 37.850
- 548
İnş hiç üzülmeyin. Hep mutlu olursunuz.Ne kadar güzel bir duygudur sizin için ☺ Bende o gunleri gorup cok mutlu olurum inşallah
İşte bende en cok dogunca sevemem diye korkuyorum mesela diyorum ki şu an kendi kendime siz de bu hissi yaşamışsınız ama geçmiş ya benim ki geçmezse diye düşünüyorumhatta ilk doğduğunda bile acaba sevmiyor muyum dedim kendime. halbuki tamamen yenibir süreç, sorumluluklar ve adaptasyon ile ilgili birşey bu. şu an uğruna ölürüm ben küçük suratlımın
sizde de geçer emin olun. çok normal bir durum yaşadığınız. kendinizi suçlamayın
İnşallah
İnşallah çok uzun surmeden gecer iyi bir anne olurum
Amin inşallah
Allah ım inşallahHiiiiççç yormayın kendinizi
Çokkk seveceksinizzzz yavrunuzuu
- 1 Ekim 2018
- 4.348
- 3.219
- 63
Aynen öyle sıkma canını.Olumlu düşün.Dün sürekli evde tekim diye ağladım.Normalde de eşimin görevi oluyordu evin keyfini çıkarıyordum.Hep hormonTek öyle olsun hormonlarımız elbet düzelicek bebeklerimize cok iyi bir anne oluruz inşallah
Hamileyken insanlar karinlarini oksuyor,surekli bebekle konusuyor, hayaller kuruyorlardi. Ben de surekli kusmaktan, bulantilardan canimin derdine dusmustum. Ayni sizin gibi endiselendim acaba bende bir tuhaflik mi var sevmiyor muyum diye. Dogurduktan sonra ilk goruste ask falan da olmadi, o kadar endiseliydim ki acaba doyuyor mu, usuyor mu, yanlislikla zarar verir miyim diye yine isin sevgi kismini dusunemedim. Kolik krizlerinde bende sakinlesmiyordu bebek, kayinvalidem kucagina alinca susuyordu. Bir bag kuramayacak miyiz acaba diye cok korktum. 40 i cikti bana ilk defa gulumsedi iste o gunden sonra hersey cok guzel oldu.Allah ım inşallah
Aynen öyle sıkma canını.Olumlu düşün.Dün sürekli evde tekim diye ağladım.Normalde de eşimin görevi oluyordu evin keyfini çıkarıyordum.Hep hormon
[/
Evet bir süre hormonlarımız yoneticek bizi malesef
- 19 Nisan 2010
- 2.219
- 4.684
- 333
Doğum sonrasıda bebeğini sevemeyen hatta onu kendi parçası gibi göremeyen anneler oluyor. Doğum sonrası psikolojik bir durum ve normalmiş dünyada bir çok kadın yaşıyormuş belgeselde izledim ama zamanla düzeliyorlar sonuçta bir süreçmiş oda . Senin daha doğumunada çok çok var. Şuan bulantılar fln seni bunaltmıştır hormonlardandır geçer merak etme. Rahat hamilelik dönemine girince huzurun geri gelir bebeğinde ekrandan el sallar sana tüm kötü düşüncelerin geçer inşallah Rabbim sağlık versin.
İşte tam da beklediğim an herseyin güzel olmasını o kadar istiyorum ki Rabbim bana da nasip etsinHamileyken insanlar karinlarini oksuyor,surekli bebekle konusuyor, hayaller kuruyorlardi. Ben de surekli kusmaktan, bulantilardan canimin derdine dusmustum. Ayni sizin gibi endiselendim acaba bende bir tuhaflik mi var sevmiyor muyum diye. Dogurduktan sonra ilk goruste ask falan da olmadi, o kadar endiseliydim ki acaba doyuyor mu, usuyor mu, yanlislikla zarar verir miyim diye yine isin sevgi kismini dusunemedim. Kolik krizlerinde bende sakinlesmiyordu bebek, kayinvalidem kucagina alinca susuyordu. Bir bag kuramayacak miyiz acaba diye cok korktum. 40 i cikti bana ilk defa gulumsedi iste o gunden sonra hersey cok guzel oldu.
Allah ım yorumları okudukca hepsi hormonlardanmış gerçekten diyorum kendi kendime gülümsüyorum hepinizden Allah razı olsunMerak etme geçiyor hepsi. Şimdi düşündüklerinden de pişmanlık duyup kendini hırpalama hepsi hormon etkisi. Geçecek bitecek. Doğsun sağlıkla yiyeceksin onu sevmek ne kelime
Çok teşekkür ederim bunu tek benim yasamadıgımı bilmek o kadar rahatlattı ki beni Allah razı olsun gerçekten
- 26 Eylül 2010
- 17.558
- 32.867
- 798
Ben bebek istemezken hamile kaldım. İlk üç ay kabullenemedim ve sürekli ağladım. Sonra karın okşama falan olmasa da alıştım. Sevmedim, heyecn hissetmedim ama diyebileceğim tek şey alışmış olduğumdu.
Her kadın gibi doğum yapıp görünce yoğun bir sevgi hissedeceğimi düşündüm, olmadı. İlk gün zaten günün şokundan ve gelen gidenden bir şey anlayamadım ama sonraki günler neden sevemiyorum diye gittikçe buhrana sürüklendim. Uykusuzluk, emzirme sıkıntıları, dilinden anlamadığın üstelik o kadar da sevmediğin bir bebek derken iyice sinirlerim yıprandı.
Tedaviler telkinler derken 6 aydan sonra ben ancak sevmeye başladım. Şu an 14 aylık olacak her geçen gün daha çok seviyorum, en kıymetlim o benim.
Ancak bir de işin sorumluluk, yorgunluk ve kısıtlanma durumu var ki şimdilik pek işime gelmeyen kısımlar bunlar. Yavaş yavaş düzen sağlanıyor ancak o annelik bir kere üzerine çökmüş oluyor :)
Her kadın gibi doğum yapıp görünce yoğun bir sevgi hissedeceğimi düşündüm, olmadı. İlk gün zaten günün şokundan ve gelen gidenden bir şey anlayamadım ama sonraki günler neden sevemiyorum diye gittikçe buhrana sürüklendim. Uykusuzluk, emzirme sıkıntıları, dilinden anlamadığın üstelik o kadar da sevmediğin bir bebek derken iyice sinirlerim yıprandı.
Tedaviler telkinler derken 6 aydan sonra ben ancak sevmeye başladım. Şu an 14 aylık olacak her geçen gün daha çok seviyorum, en kıymetlim o benim.
Ancak bir de işin sorumluluk, yorgunluk ve kısıtlanma durumu var ki şimdilik pek işime gelmeyen kısımlar bunlar. Yavaş yavaş düzen sağlanıyor ancak o annelik bir kere üzerine çökmüş oluyor :)
- 5 Nisan 2013
- 2.923
- 2.819
- 373
kesin geçer.. annesi tarafından sevilmeyen bebekler genelde ya tecavüz sonrası oluşan doğumlar yada altında farklı psikolojik sebepler olan travmatik durum yaşayan anneler de oluyor. kötü düşünmeyin. bu kadar korkmanız bile onu çok sevdiğinizin önemsediğinizin belirtisi. o kadar korkuyorsunuz ki ya sevemezsem diye. bu bile bir sevgi göstergesi aslında. siz çok iyi bir anne olacaksınız.İşte bende en cok dogunca sevemem diye korkuyorum mesela diyorum ki şu an kendi kendime siz de bu hissi yaşamışsınız ama geçmiş ya benim ki geçmezse diye düşünüyorum
- 5 Nisan 2013
- 2.923
- 2.819
- 373
aynen... özellikle benim kısıtlanma kısmı çok zor adapte olduğum birşeydi. eskiden olsa şu saatte şunu yapardım. geçen sene bugünlerde şurdaydım. gezerdim tozardım diye hep aklıma gelirdi. ama zaman geçtikçe insan alışıyor. ve daha kolaylaşıyor. şimdi diyorum ki bebeğimle şuraya da gitmeliyiz, ona şurayı da göstermeliyim. kısaca hepsi geçiyor konu sahibi
Benzer Konular
