Bebeğini kaybeden anneler bakın ne mübareksiniz!

öncelikle başın sağolsun canım,böyle bir durumda ne denir bilmiyorumki,Allah sabır versin,bende 16 haftalık düşük yapmıştım,senin acın daha büyük.

benim 2 tane abim var ve araları 14 ay yani buda demektir ki ilk abim doğduktan 5 ay sonra annem 2.abime hamile kalmış,ikiside gayet normal ve sağlıklı hatta ikiside doktor.neden 2 yıl beklemek gerekiyorki,6 ay yeterli bence.[/



Allah hepimize sabır versin canım. Tüm melek annelerinin kucağı sağlıklı, hayırlı ve uzuuuuuun ömürlü bebeklerle dolsun inş.
 
öncelikle başın sağolsun canım,böyle bir durumda ne denir bilmiyorumki,Allah sabır versin,bende 16 haftalık düşük yapmıştım,senin acın daha büyük.

benim 2 tane abim var ve araları 14 ay yani buda demektir ki ilk abim doğduktan 5 ay sonra annem 2.abime hamile kalmış,ikiside gayet normal ve sağlıklı hatta ikiside doktor.neden 2 yıl beklemek gerekiyorki,6 ay yeterli bence.

Allah hepimize sabır versin canım. Tüm melek annelerinin kucağı sağlıklı, hayırlı ve uzuuuuuun ömürlü bebeklerle dolsun inş.
 
Merhaba arkadaşlar ben de aranıza az önce katıldım ve sizleri çok iyi anlıyorum. Ben de 14 eylülde doğum yaptım. Doğuma girene kadar her şey çok iyiydi ama doğumda her şey birden alt üst oldu. Solunum problemi oldu ve bebeğimi kaybettim. Neredeyse 6 ay oldu ve 1 dakika bile aklımdan çıkmadı. Ben sezeryanla doğum yaptım ve şimdi yeniden bi bebek istiyorum ama 2 yıl beklemek gerek diyor herkes. bu durumda olup hamile kalan arkadaşlar bana yardımcı olabilir mi lütfen, çıldırmak üzereyim :(

canim öncelikle basin sagolsun rabbim sabir versin. bende 28 haziranda 38haftalik kizimi kaybettim. sezeryanla dogum yaptim ikinci sezeryanimdi. canim ben 6ay bekledim. simdi elhamdülillah hamileyim. beklemek cok zor geliyor biliyorum sanki zaman duruyor. 6ay beklemen yeterli. rabbim gönlüne göre versin canim.. hayirlisiyla bebislerimizi kucagimiza aliriz insallah...
 
bende bir günlük oğlumu kaybetmiştim kendime gelemedim çok zor bir acı Allah kimseye evlat acısı vermesin :5::5: tek umudum öbür tarafta görmek..şimdi üç aylık kızım var onu büyütmeye çalışıyorum :emir_bebek:
 
merhaba arkadaşlar...
Ben de minik prenseslerimi maalesef ki 7 aydır gittiğim doktorumun ilgisizliği yüzünden 14 gün arayla kaybettim..Çok canım yanıyor..İlk gebeliğimdi ve çok çok üzgünüm...Aşağıda doktoruma hitaben yazdığım yazıyı paylaştım..
Sizlerle yazışmak belki de biraz olsun teselli olur...



Ve söz sırası bende….
Canımızın nasıl yandığını tahmin bile edemezsiniz…İkinci bebeğimizi de kendi ellerimizle toprağa verdik..Göğüslerimden sütler akıyor ve onlar bile bebeklerimi istiyor.. Bense sadece ağlayabiliyorum..

Biz size güvenmiştik…Öyle güvenmiştik ki,bize aylardır bu doktorla yetinmeyin kendinize bir başka doktor daha bulun diyenlere bile karşı durmuş,bizim doktorumuz bizi yarı yolda bırakmaz demiştik..Ama bıraktınız!! .

Sizi aradığım o 29 Ekim gecesinde tüm diğer kadın doğum doktorlarının da hemfikir olduğu gibi asla içmemem gereken o ilacı (Buscopan) bana içmemi söylemeseydiniz ve bekletmeyip hemen bir sağlık kuruluşuna yönlendirseydiniz ben evde ,tuvalette!!! doğum yapmak zorunda kalmayacaktım.Hastaneye vaktinde gidebilseydim sezaryen olabilecek ve en azından bir ,belki de iki kuzumu birden kurtarabilecektim.(tüm çocuk doktorları da bu konuda hemfikir) Oysa siz, sizi panikle arayan ve ‘doğum başladı,acildeki doktorlara ne söylemeliyim?’diyen yanımdaki arkadaşıma ‘Duygu her şeyi biliyor,o anlatır,ben zaten Ege Acile gelemem!’ diyebilecek kadar umursamayabiliyormuşsunuz hastanızı..Öyle ya biz meleklerimle mücadele ederken siz 29 Ekim havai fişeklerini izliyordunuz!!Hipokrat yemininiz hastadan hastaya değişebiliyormuş demek ki?Oysa biz de sizin ücretinizi aksatmadan tıkır tıkır ödüyorduk ya,neyse!!

Evet ,ben riskli bir gebelik geçiriyordum.Ama,ne ben,ne de bebeklerim böylesi acılı,bir tek uyuşturucu iğne bile vurulamadan kesilip dikilerek acilde sedye üzerinde bir doğumu hak etmiyorduk..Çocuk doktorumuzun söylediğine göre Bebeklerimin en az bir,belki de iki tanesi;doğumhane koşullarında,sezaryenle doğabilselermiş yaşarlarmış biliyor musunuz?Konuştuğum doktorların tamamı kendi doktorunuz nasıl sizi hemen bir sağlık kuruluşuna yönlendirmez ,diye sordular...

Ve son sözüm…Sizi asla affetmeyeceğiz..Kendinizi savunmaya kalkacak ve bu yazıyı hemen sileceksiniz biliyorum…AMA VİCDANINIZDAN KAÇAMAZSINIZ…Acıdan sızlayan göğüslerim,anne kokusu hissedememiş,koklayamadığım iki günahsız meleğimin vebali üzerinizde…
 
melekler17 Allah sabır versin bende bebeğimi 6 aylıkken doktor hatası yüzünden erken doğumla kaybettim seni çok iyi anlıyorum o kadar öfkeliyimki hayatımı kararttı 2 yıldan sonra gelen mucizemi elimden aldı böyle kötü işini iyi yapmayan doktorları ALLAHA havale ediyorum kimbilir daha duyulmayan kimlerin hayatına sebep oluyorlar nereye şikayet edersen et bir sonuçta alamıyorsun üstelik
 
Ya ben!ben ne olacağım OĞLUM benden hesap soracak EMİNİM:((1 yıl önce spina bifida ve hidrosefali nedeniyle 22 haftalık hamileliğimi sonlandırdım:43:ve OĞLUM AĞLADI yüzüne bakamadım şoktaydım:43:ÇOK PİŞMANIM kızlar hep diyorum ALLAH tarafından ölseydi bu kadar üzülmezdim belki, inanın benim durumum daha kötu vicdanım dinmiyor ,ağlaması gitmiyor kulaklarımdan hayatım alt ust oldu yazacak çok şey var ama kısa kesmek istiyorum acımı anlatmam imkansız bu kuru harfler,soğuk pc ekranı içimde ki yangını anlatmaya yetmiyor malesef:43:
 
arkadaşlar aranızda yeniyim ancak moralim çok bozuk ve konuşmaya ihtiyacım vardı
4 buçuk yıllık evliyim ve uzun uğraşlar sonucu geçen cuma hamile olduğumu öğrendim doktorum bazen gebelikler kağıt üzerinde kalabiliyor çarşamba gel kan testini tekrarlayalım dedi ve az önce bebeğimin olmadığını öğrendim Rabbim kimseye bu durumu yaşatmasın
 
merhaba arkadaşlar...
Ben de minik prenseslerimi maalesef ki 7 aydır gittiğim doktorumun ilgisizliği yüzünden 14 gün arayla kaybettim..Çok canım yanıyor..İlk gebeliğimdi ve çok çok üzgünüm...Aşağıda doktoruma hitaben yazdığım yazıyı paylaştım..
Sizlerle yazışmak belki de biraz olsun teselli olur...



Ve söz sırası bende….
Canımızın nasıl yandığını tahmin bile edemezsiniz…İkinci bebeğimizi de kendi ellerimizle toprağa verdik..Göğüslerimden sütler akıyor ve onlar bile bebeklerimi istiyor.. Bense sadece ağlayabiliyorum..

Biz size güvenmiştik…Öyle güvenmiştik ki,bize aylardır bu doktorla yetinmeyin kendinize bir başka doktor daha bulun diyenlere bile karşı durmuş,bizim doktorumuz bizi yarı yolda bırakmaz demiştik..Ama bıraktınız!! .

Sizi aradığım o 29 Ekim gecesinde tüm diğer kadın doğum doktorlarının da hemfikir olduğu gibi asla içmemem gereken o ilacı (Buscopan) bana içmemi söylemeseydiniz ve bekletmeyip hemen bir sağlık kuruluşuna yönlendirseydiniz ben evde ,tuvalette!!! doğum yapmak zorunda kalmayacaktım.Hastaneye vaktinde gidebilseydim sezaryen olabilecek ve en azından bir ,belki de iki kuzumu birden kurtarabilecektim.(tüm çocuk doktorları da bu konuda hemfikir) Oysa siz, sizi panikle arayan ve ‘doğum başladı,acildeki doktorlara ne söylemeliyim?’diyen yanımdaki arkadaşıma ‘Duygu her şeyi biliyor,o anlatır,ben zaten Ege Acile gelemem!’ diyebilecek kadar umursamayabiliyormuşsunuz hastanızı..Öyle ya biz meleklerimle mücadele ederken siz 29 Ekim havai fişeklerini izliyordunuz!!Hipokrat yemininiz hastadan hastaya değişebiliyormuş demek ki?Oysa biz de sizin ücretinizi aksatmadan tıkır tıkır ödüyorduk ya,neyse!!

Evet ,ben riskli bir gebelik geçiriyordum.Ama,ne ben,ne de bebeklerim böylesi acılı,bir tek uyuşturucu iğne bile vurulamadan kesilip dikilerek acilde sedye üzerinde bir doğumu hak etmiyorduk..Çocuk doktorumuzun söylediğine göre Bebeklerimin en az bir,belki de iki tanesi;doğumhane koşullarında,sezaryenle doğabilselermiş yaşarlarmış biliyor musunuz?Konuştuğum doktorların tamamı kendi doktorunuz nasıl sizi hemen bir sağlık kuruluşuna yönlendirmez ,diye sordular...

Ve son sözüm…Sizi asla affetmeyeceğiz..Kendinizi savunmaya kalkacak ve bu yazıyı hemen sileceksiniz biliyorum…AMA VİCDANINIZDAN KAÇAMAZSINIZ…Acıdan sızlayan göğüslerim,anne kokusu hissedememiş,koklayamadığım iki günahsız meleğimin vebali üzerinizde…

cnmm bnmm seninle hemen hemen aynı şeyleri yaşamışız benimde doktorum çok hatalıydı ama bunları hiç düşünmek istemiorum :( bende üçüz hamileydim üç oğlum olacaktı ama ALLAHIM nasip etmedi :( iki yavrumu 20 haftalıkken kaybettim tek umudum son yavrum kaldı 3 ekim sabahı 31+1 haftalıkken suyum geldi aynı şekilde bende doktorumu aradım bana "çok erken bnm yapacak bişiyim yok" dedi (ve bir gün öncesinde kontrolüm vardı aradan 24 saat geçmemişti ve bnm suyum geldi beni nstye bile bağlamadı) sabahın beşi ve biz apar topar çorum devlete gittik onlar ambulansla samsuna sevketti ve akşam 6,30 da yavrum yusufum doğdu diğer iki yavrumuda sezeryanda aldılar ve onları eşim defnetti :( herşey normaldi küvezde yavrumun büyümesini bekliycektik süt sağıp gönderiodum yavruma ama bir hafta sonra süte gerek yok beslemeyi kestik dediler, çünkü yavrumun bağırsakları bozulmuş ve kakasını yapamıyormuş :( üç gün aç bir şekilde yaşadı ve ekimin 13 de onuncu gün yavrum uçtu gitti kardeşlerinin yanına :( ALLAHIM düşmanımın dahi başına vermesin o kadar zor bir acı ki anlatılmaz. o yüzden yaşamayan bilmez iki ayı geçti ama hala acım ilk gün ki gibi ALLAHIM bizlere sabır güç versin yeni evlatlarla bizi ödüllendirsin inşallah. meleklerimiz bizi cennette bekliyorlar unutmayalım ve tevekkül edelim elimizden başka bişey gelmez çünkü :(
 
Merhaba bütün melek annelerine....
Burda yazdıklarınızı okuyunca bende bir şeyler yazmak istedim. Etrafımda iyiliğimi isteyen onca dosta rağmen sanki beni bir tek sizler anlayacakmışsınız gibi..
15 eylül de erken doğum yaptım. 15 gün yaşadı mel, güzel kızım, zeynep duru'm...
Nerdeyse 3 ay oldu onu kaybedeli.. Ama dün gibi hala... Bir türlü geçmiyo, azalmıyo, dinmiyo içimdeki yangın...
Daha ne kadar sürecek bilmiyorum... Acı çekmek bana ızdırap mı hayır değil.. Aksine kızım için döktüğüm her gözyaşı beni ona daha çok yaklaştırıyo sanki. Ama etrafımdakilere bu durumu anlatamıyorum. şimdi herkes benden düzelmemi hiçbir şey olmamış gibi hayatıma devam etmemi bekliyo....
Yaşadıklarımın normal olduğunu bilen, çektiğim acıyı anlayan daha doğrusu bu acının aynısını içlerinde hisseden benim gibi diğer melek anneleriyle konuşmaya ihtiyacım var...
mrb yazini yeni okudum cok onceden yazmissn aslnda yazip acini tazelemek istemedm ama bi yandan da yazmak istiyorum.eylul 17 sinde 37 hafyalik melegimi elifimi kaybettim sadece 13 saat yasadi onu cok ozluyorum sarilmak koklamak istiyorum.tarifi yok bu acinin en yakinin bile anlamiyo bosver bida olur diyolar :( rabbim kimseye yasatmasn evlat acisi.ins en kisa zamanda saglik hayirli evlatlar nasip eder bize...
 
KALP ATIŞLARINI DUYMAYA GİDECEKTİM İKİNCİ BEBEĞİMİN.SEKİZ HAFTALIKTI... MİNİCİKTİ,HİSSETMİYORDUM BİLE.AMA ÖYLE DEĞİLMİŞ ANNELİK...HİSSETMESEN DE SENİNLE OLDUĞUNU BİLMEKMİŞ.GÖRMEDEN,KOKLAMADAN SEVMEKMİŞ.AMA GİTTİ SÖZÜMÜ DİNLEMEDİ.BIRAKMA BENİ DEDİM OLMADI....GİTTİ...TOPARLANMAK ZOR OLDU.UNUTMAK İMKANSIZ.SONRA ALLAH BANA BİR MİNİK DAHA VERDİ.ÇOK SEVİYORUM.ÇÜNKÜ YAVRU KOKUYORLAR.....MİNİĞİM DE ÖYLEYDİ.GEÇMİYORMUŞ.AMA ALLAH YARDIM EDİYOR.
 
bende miniğimi kaybettim
rabbim temiz kalpli insanlara imtihan verirmiş.
bizleri Allahın sevgili kullariymişiz.
ben öle düşünüyorum. rabbim bizi sevdiği için bebegimi de elimde aldi onu cennet köşküne koydu.. ve bebegim orada bizi bekliyor. orada çok mutlu eminim ki..
bizler ise acimi dindirecegiz.. 4 ay oldu.. bunu hissediyorum.. acim çok büyük olsada şükrediyorum rabbime..
hep dua edelim rabbim bizlere bi daha nasip eder..
inaniyorum ki ikinci bebegime kucvagima alacagim inşallah.
 
Bende ayni durumdayim benimki 5 gun yasadi gozumun yasi dinmedi 10 gun oldu dogali hala agliyorum keske bebegim yasasaydi acısını birakti gitti nasil atlatilir bilmiyorum insallah tez geçer çünkü baya yipratti beni
 
Back
X