- 20 Şubat 2007
- 3.968
- 7.240
- 683
ne hastasıydı canım ,Kuzenimin 9 yasindaki kizi hastaydi zatn dogdugundan beri. Bi kac ay once doktor 'artik umidi kesin, ilaclara gerek yok artik, minimuma indiriyorum, maalesef umit yok, herseye hazirlikli olun" dedi.
Kocasina kvsi " oglum x"in( esinin) aklina mukayet ol, ona destek ol" demis.
Kocasida " x doktorun dedginin yarisini biliyor,doktora anlattirmadim karim bilmesin dayanamaz diye. O ne biliyorki.. Herseyi bilen benim, cigerim yangin yeri" gibi bisey demis.
Halbuki en sakin en guclu duran yine kocasi.
Demem oki erkekleri kalpsiz sanmayin.
Sizin esinizinde cani aciyor. Ama guclu gorunmek istiyor, size destek olmak icin.
Eger esiniz demese " toparlan " diye, eger kimse demezse siz bu aciyla erir gidersiniz.
O sizin iyliginizi dusunuyor.
Ornegin tokat atmanin ozru olablrmi? O bi tokat bazen sok geciren bi kisiyi hayata dondurur..
Hayata devam etmeniz lazım kimseden sonsuza kadar Şevket ve sabır beklemeyin siZin yapamadığınız şeyleri de başkalarından beklemeyin yaralarınızı sarın önünüze bakın.kızlar merhaba . 1ay önce 4aylık bebeğimi kaybettim. İlk gebeliğimdi ve 2yıl uğraşlar sonucu zor hamile kaldım . Psikolojim berbat bir durumda haliyle . Gerçekten güçlü bi insanımdır çevremdeki herkes söyler bunu . Kimsey birşey belli edemem üzülsem bile kendi içinde üstesinden gelirdim . Ama bu cok değişik bi acıymış nasıl başa çıkacağımı bile bilmiyorum hep şükrediyorum en azından hamile kalabiliyorum çözümü olan bi sorun vs bunları biliyorum ama bu kalbimdeki ağırlık hiç geçmeyecek gibi geliyor . Duramıyorum ağlıyorum deliriyorum bazen bazende cok sakin hayattan bi beklentisi kalmamıs gibi çaresiz hissediyorum.
Eşim hamileliğimin başından beri prenses gibi davrandı bana hakkını yiyemem düşük yaptığımda korktu benim için çünkü bebekle birlikte ölecek kadar kan kaybettim . 1hafta yine el üstünde tuttu beni güldürmeye çalıştı hep dışardaydık .ama 20gündür değişti benden olabildiğince uzak duruyor gibi . Bunaltıyorum onu da farkındayım sürekli yanımda olsun istiyorum ondan baska kimsem yokmuş gibi . Bebek konusunda abarttığımı düşünüyor artık düzelmem gerektiğini söylüyor bense elimde olmayan bişey olduğunu anlatmaya çalışıyorum . Kırılıyorum söylüyorum cevap hep abartma oluyor .
Sorun ben de mi gerçekten ? Yani bu geçmesi uzun olan bişey mi ? Evliliğimden soğuyorum kocamdan soğuyorum . Hormonlar mı yapıyor bunu ? Nasıl düZelicem nasıl düzelticem hayatımı ?
ne hastasıydı canım ,
Rabbim yardim etsin bende hasta bi bebeğe hamileyim ... Yapacak hic birşey yokBobrek hastasi+ zihinsel gerilim. Akraba evliliginden dolayi. Iki kuzenim evlenmisti. 4 cocuklarindan 3 u hasta dogdu. 2 si öldu, 1 ide( yani 9 ysindaki)son gunlerini guzel gecirmesi icin onu mutlu etmeye calisiyorz.
Oyle yani.
Canim soyle dusun o cocuk dogabilirdi sen ona deliler gibi alisip asik olup ondan sonra kaybedebilirdin ya da cocugun sakat dogabilirdi evlat acisi kadar agir bir sey yok kendini toplamaya ve pozitif dusunmeye calis gerekirse psikolojik yardim alkızlar merhaba . 1ay önce 4aylık bebeğimi kaybettim. İlk gebeliğimdi ve 2yıl uğraşlar sonucu zor hamile kaldım . Psikolojim berbat bir durumda haliyle . Gerçekten güçlü bi insanımdır çevremdeki herkes söyler bunu . Kimsey birşey belli edemem üzülsem bile kendi içinde üstesinden gelirdim . Ama bu cok değişik bi acıymış nasıl başa çıkacağımı bile bilmiyorum hep şükrediyorum en azından hamile kalabiliyorum çözümü olan bi sorun vs bunları biliyorum ama bu kalbimdeki ağırlık hiç geçmeyecek gibi geliyor . Duramıyorum ağlıyorum deliriyorum bazen bazende cok sakin hayattan bi beklentisi kalmamıs gibi çaresiz hissediyorum.
Eşim hamileliğimin başından beri prenses gibi davrandı bana hakkını yiyemem düşük yaptığımda korktu benim için çünkü bebekle birlikte ölecek kadar kan kaybettim . 1hafta yine el üstünde tuttu beni güldürmeye çalıştı hep dışardaydık .ama 20gündür değişti benden olabildiğince uzak duruyor gibi . Bunaltıyorum onu da farkındayım sürekli yanımda olsun istiyorum ondan baska kimsem yokmuş gibi . Bebek konusunda abarttığımı düşünüyor artık düzelmem gerektiğini söylüyor bense elimde olmayan bişey olduğunu anlatmaya çalışıyorum . Kırılıyorum söylüyorum cevap hep abartma oluyor .
Sorun ben de mi gerçekten ? Yani bu geçmesi uzun olan bişey mi ? Evliliğimden soğuyorum kocamdan soğuyorum . Hormonlar mı yapıyor bunu ? Nasıl düZelicem nasıl düzelticem hayatımı ?
Rabbim yardim etsin bende hasta bi bebeğe hamileyim ... Yapacak hic birşey yok
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?