Bebek fikri önceki hallerime göre daha cazip gelmeye başladı ama korkularım da fazla.
Önceleri aklımı özgürlüğe düşkünlüğüm ,çabuk yorulmam, tembellik gibi sebepler karıştırıyordu. Tamam ben bunları aşabilirim dedim. Eşimle de uzun zamandır alıştık kafamıza göre takılmaya ,eşimle iyiyiz dediğim zaman çocuk olunca görürüz diyenler var yani o zaman eşlerin birbirine davranışı değişebiliyormuş, stres, tartışma artabiliyormuş böyle mi gerçekten? Eşim de rahatlık açısından bana benzer çünkü.
Bir de çocuk yetiştirme konusundaki takıntım. Şimdiye kadar eğitim,yetiştirme hakkında çok fazla şey okudum ,nerde nasıl davranılması gerektiğine kadar. Ama beni çevremdeki insanlar etkiliyor. Ben istediğim kadar güzel yetiştirmeye çalışıyım diyorum, malesef çevre buna etki edecek. Ablam var mesela aşırı tartışmacı bir tip ağzına geleni konuşur fazla görüşmek istemem ama arada emri vaki gelip seviyesizce konuşup gider, yiğenim de ķüçük daha ama aynı şekilde her istediğini zorla yaptırır ,bağırır,kötü laflar konuşur. narsist özellikler gibi ikisi de . Her iki taraftan büyükanneler ve büyükbabalar daha iyidir ama onlarda yeni nesil nasıl yetiştirileceğinden pek anlamazlar her şeyi çocuğun yanında konuşulmayacak şeyleri konuşabilirler. Yani diyorum insanın en yakın çevresi böyle olduktan sonra nasıl olacak gerçekten kestiremiyorum. Herşey elimizde değil gibi.
Tabi ki yanlış anlaşılmasın çocuğun kendi karakteri olacak ben o konuda zorla birşey yapamam yani yetiştirmekten kastım mümkün olduğunca çocuğuma doğru davranmayı istemek