bebek istedim ama dünyam değişti bunalımdayım

E

e_cem_su

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
4 Şubat 2011
12
0
36
Ankara
arkadaslar ben 32 yasında taze anneyım :) bebeişim 3 ayını bitirdi...bekarkende evlendiğimdede cok bebek istedim...bebek sahibi olmak hayata dair en öenemli isteklerimdendi...şükür rabbim nasip etti..hamileleigim biraz sıkıntılı gectı, erken dogum riskı atlattım..bebeğimi hasretle itinayla bekledim..bebegım dogdu sarılık atlattı 4 gunlukken..hastane tedavı derken sonra evimizde basbasa kaldık...esim bana bakabilmek için işten bile cıktı..ilk gunlerden bugüne hep sunu hıssettım..ben yanlıs bır karar mı verdım..anne olmak ıcın erkenmıydı hazır degılmıydım..yapamıyorum cok zayıfım, ya hasta oldugunda dogru mudahale edemezsem..dahası benım yuzumden hasta olursa...bu korkunun dısında bebegımı kendıme engel olarak gordum goruyorum..sankı elımı kolumu baglıyor..bır yere cıkamıyorum...cıksam aklım hep onda...evın ıcındede dısındada sankı hayatım bır fanusa konmus ben haraket ettıkce gerceklere carpıyorum...bazemn yatagıma yatıp kalkmamak saatlerce uyumak ıstıyorum...elim hıcbır seye gıtmıyor yemek yapmak camasır temızlık hıcbır sey yapamıyorum..sankı zaten tum zamanımı bebek alıyor onlara zaman kalmıyor bır tembellik geldı uzerıme..sadece dısarı cıkma durumunda olursam saacımı tarıyorum..aynaya bakmıyorum bıle gunluk yasamda...

grıp oldum gecenlerde yalvar yakar kayınvalıdem geldı...bınbır nazla kalıyor..cok sevmem kendısını ama ınanın nasıl bır psikolojideysem onun varlıgı bıle guc verır oldu...


ne yapcam bılmıyorum esımlede tartsmaya basladım..bunalımdayım dıyorum uzerıme gelme dıyorum ... oda artık anlayısla karsılayamıyor sanırım..3 ay oldu bebek dogalı gecmedı bu durum..


dertlesmek ıstıyorum sızlerden cevap beklıyorum
 
bende hemen hemen aynı duyguları yasamış bir anneyim hep yalnızdım keske doğmasaydı bakamıyorum yazık vs gibi saçma düşüncelerimde oldu ama suan karsımda iyikide herseye rağmen doğurmuşum diyorum.

bir anne için zor bir süreç ama bence herseye bedel allahıma şükürler olsun ki güzel bir oğlum var. sabırla hepsi geçiyor zaman ama ben doğum yapalı 9 aydan fazla oldu işe başladım aklım oğlumda ama çalışıyorum sende bebeğinle zamn geçir eşini karsına alma hep yanında olmasına izin ver.
 
merhaba,
geçen yıl bu vakitlerde kırkımız daha çıkmamış ve aynı şeyleri bende düşünüyordum
okurken o günlere gittim ve biran neler hissettiğimi hatırladım.

bende kendimi aciz zavallı ve hiçbişeyden zevk almaz mutlu olmazdım.
dışarı çıkamaz bunalırdım
gelen gidenden nefret etmiştim artık kimsyi istemiyordum.

oğlum konusunda çok kıskançtım kimsenin kucağına almasını istemiyordum.

oğlum 5 ayını bitirince işe başladım.
işe başladıktan sonra herşey değişti bizde.

daha aktif olduktan sonra benim kendimi kötü hissetmem geçti
sağolsun eşimde bu konuda yanımda oldu.

ama oğluma olan (abartı) düşkünlüğüm devam ediyor.eskisi kadar olmasada.

bence sen şu anda yapman gereken şimdi hemen o masadan kalk bilg. kapat silkelen ve önce beynini sonra evini resetle ve güzel şeyler düşün.

ben hep kötü düşünürdüm saçmalıyomuşum resmen.
paronayak olmuştum.
sen iyi düşün iyi olsun.
 
Benim de bebeğim 7,5 aylık ve bende hayattan tamamen soğumuştum.Ne yemek yiyebiliyor ne temizlik yapabiliyorum kızımla uğraşmaktan.Ama artık tuvalete gidebiliyorum ne mutlu bana.
Gece hala uyumuyor istediği birşey olmazsa ciyak ciyak ağlıyorr.Bence de çalışmak lazım bu psikolojiden kurtulmak için.Bunnaallldddııımmmmmmmmmmmmmmmmm
 
benimde bebeğim 3 aylık oldu aynen bende aynı şeyleri hatta bebeğimin yüzüne baktıkça ya ölürsem ona kim bakar diye korkulu günler geçirdim ama kendimi telkin etmeyi başardım o da büyüyecek ve dışarı çıkıcaz herşey çok güzel olacak ben artık yemeğimi ypıyorum temizliğimi yapıyorum bebeğimde mutlu bende
 
aynı şeyleri yaşıyorum şuan. yarın bugünü tekrar yaşamamak için gece yatasım gelmiyor sanki ben yatmayınca yarın olmayacak :44: çok sinirliyim ve artık daralmış durumdayım.. ve sütüm de gittikçe azalıyor. ama ben bugün ne yaptımmmm!! evden çıktım sadece markete ve küçük bir alışveriş merkezine de olsa 2 saatliğine evden çıktım. şuan kuş gibiyim saatin 6 olduğunu görünce şaşırdım kaldım. bence sen de yapmalısın. hergün değilse bile haftada 1-2 kere çıkmalısın bence herşey çok daha güzel olacak o zaman.. hem bebeğin de yorulur daha rahat uyur sonrasında. sonuçta daralman çok doğal. hep söylüyorum benim bebeğim yaz bebeği olsaydı ben onu 6 değil 9 ay sadece anne sütüyle doyurabilirdim... çünkü evde oturdukça sütüm azalıyor...
 


aynen katılıyorum... Kızım 7 aylıktı işe başladığımda... Nefes aldım, kendime geldim ve psikolojim düzeldi... Işte en önemlisi bu zaten.. Psikolojii düzelince herşey rayına oturuyor..
 
Yabanci kadinlar bunlari yasamiyor cunku daha dogar dogmaz kendilerini sokaklara atiyorlar. Giydirin bebeginizi, cikin biraz. Eve kapanmak bunlari yasatiyor. Siz bebege degil bebek sizin ailenize endeksli yasamali. Size o sonradan katildi. Ayrica lohusalik depresyonu denen bilimsel bir sey var, yardim da alabilirsiniz.
Sutu azalan arkadasim hemen o dusunceyi kafandan atmalisin. Inanmasan da sutum cok diye tekrar et aklina geldikce icinden. Inanman gerekmiyor sen sakin birakma soylemeyi. Sutun fazlasiyla gelecektir. Bilincaltini yanlis yonlendirme sutum azaliyor diye. Bana guven.
 


kesinlikle katılıyorum. benim de 3 aylık huysuz mu huysuz, nazlı mı nazlı dünya güzeli bir kızım var. bana resmen emzik ya da biberon muamelesi yapıyor. evde yalnızken tuvalete bile gidemiyorum ya da çok mecbur kalırsam cıyak cıyak çığlıkları ile yeri göğü inletiyor. ama ben onu kendime engel görmüyorum. güneş havada, biz dışardayız. sıkıca giydiriyorum. güzelce ağzını atkısı ile kapatıyorum. atıyorum pusetine. çok uzaklara da gitmesem bile evin etrafında attığımız 3-5 tur bile bana öyle iyi geliyor ki. nefes alıyorum.
annem bana geldiğinde marketti, alışverişdi yine bu sefer yalnız çıkıyorum. kulağıma da takıyorum müziğimi. ortalama 2 - 2,5 saatte acıkıyor. o sürede eğer bakan biri varsa evimi bile temizliyorum. eğer kimse yoksa yanımda, havada kapalıysa oturuyorum evimde, kızımla oynuyorum, sohbet ediyorum, onu mıncıklıyorum. bırakıyorum işi gücü yemeği, olmasa da olur napalım.

inanın kızımı gören herkes Allah sana yardım etsin çok zor bebeğin var diyor ama bence değil. sadece o bir bebek ve yapması gerekeni yapıyor. ben de onu zor görürsem hem ona hem bana yazık olur.
insan biraz da kendi kendinin doktorudur, değil mi? isteyip dünyaya getiriyorsak, zorluklarına katlanacak kadar da sabırlı olmamız gerekmiyor mu? kimseye akıl vermek haddim değil, ya da iyi anneyim iddiasında da değilim ancak onlar o kadar savunmasız ve çaresiz ki bırakıın birkaç ayınız hatta yılınız heba olsun. bir evlada sahip olmanın zenginliği herşeye değmez mi?
 


ne güzel yapmışsın bak, bunu daha sık tekrarlamalısın. cumartesiden beri her gün dışarıdayız biz. birazdan da ananeye gideceğiz kızımla. öyle güzel uyuyor ki dışarıdayken. pazar günü eşimle çıkarttık. inanır mısın saat 2 den 6,5 a kadar deliksiz uyudu pusetinde. karnı acıktığı halde uyanmadı bile. artık 6,5 ta oturduğumuz yerde ben kaldırdım da emzirdim çünkü göğüslerim acımaya başlamıştı. korkma, hata olmazlar allahın izniyle. onlar senden benden daha güçlüler. tazecik bağışıklık sistemleri var :) sütün için de bol bol kabak ye, eğer seviyorsan. bulgur vs. biliyorsundur da zaten. bir de temiz hava takviyesi ile bol moral sütün nasıl artacak bak görürsün.
 
yanlız değilsin canım aynı şeyleri çoğüu anne malesef yaşıyor bende yaşadım hayatım elimden alınmış gibi hissediyordum resmen evde duramıyordum hiç afakanlar basıyordu kızım çok mızmızdı evde iş yapamıyordunm fırsat bulup tuvalete bile zor gidiyordum bunalıma girmiştim bi gün eşim evdeyken yatak odasında yatağın üzerine oturup başladım haykıra haykıra ağlamaya salya sümük:) hemen eşim yanıma geldi ona sarıldım hem içimi döktüm hem anlattım hem ağladım öyle rahatladımki anlatamam sanki üzerimden dağ yüküyle ağırlık attım o günden sonra çok iyim şükür derdim sıkıntım geçti normalde kolay kolay ağlayamazdım ama ağlamanında çok faydası varmış iyi anladım
 
evet bu dönemden coğu anne geçiyo sanırım..bende de buna benzer şeyler oldu...çok bunalmıştım..eski hayatımı özlemiştim..yani canım hiç bişeyde istemiyodu..ne gezmek,ne alışveriş...bi isteksizlik vardı...bebekle uğraşmak çok zoruma gidiyodu..yok gazıydı,yok emzirmesiydi,yok geceleri uyumamasıydı...ama bu dönem geçiçi bayanlar hiç merak etmeyin....eee kolay mı anne olmak?dünyaya yeni bi canlı getirmek??biraz afallıyo insan doğal olarak,ama sonra herşey rayına oturuyo merak etmeyin..benim oğlum şu an 9 aylık vede ben allahıma bin şükür eski bunalım halimden bi eser kalmadı....işimide yapıyorum,gezmememede gidiyorum bebeğimlede ilgileniyorum....hayatımda bi düzen oluştu...alıştım artık onla yaşamaya cünkü...
 
kızım 2 aylık oldu aynı seylerı ben de yasıyorum.kızımın gaz sorunu ve uyku sorunu yok ama tum gun evdeyım.aralık annesıyım.dogumdan bu yana doktor harıc 2-3 kere cıkmısımdır dısarı onlar da alısverıs kart odemesı vs. ama o bıle ıyı gelıyor.bır de evımız sogk dıye mart-nısana kadar kaynanamın yanındayız(aynı apartman).bebegım sorun cıkarmasa bıle kaynanam mutlaka bır ıs buluyor.yemek harıcınde her ısı ben yapıyorum ıyıce bunaldım evımı ozledım.o da ıs beklıyor sureklı benden.yemek sofrasını hazırla topla bulasıkları yerlestır,kahvaltı hazırla topla,temızlık yap,poffbugun halı sıl koltuk sıl bı hal oldum.yarın daha ıkkı oda var.kendı evımde olsam bu kadar bunalmazdım
 
son üç ,dört gündür bayağı toparlamıştım kendimi,bugün yine aynı sis perdesi çöktü üstüme,nedendir bilmiyorum,iki çocuğu kaldıramazmışım,kendime ait hiç birşey yaşayamazmışım gibi hissediyorum...
biliyorum yarın öbürgün onlar yanımda yürüdüğünde en mutlu ben olacağım,ama inanın insanın elinde değil...
 
kızlar ben ne yapsam???5,5 yaşında bir oğlum ,2 yaşında bir kızım varken plansız gebe kaldım.şimdi en küçüğüm 20 günlük...eşim 3 çcocukla dışarı çıkmayı unut diyor.Allahtan 2 yaşındaki kızımn bakıcısı hala geliyor da hafta içi biraz nefes alıyorumçyoksa bu adam beni dışarı fln çıkarmayacak.zeten evi çok severdi 2 çocukla bile binbir nazla çıkardı.şimdi hepten bizim için gezmek tozmak arkadaşlara fşn gitmek hepsi hayal oldu.ben de bu duruma alışmaya çalışıyorum.2 yaşındaki ile yenidoğanı biran biel yalnız bırakamyıroum.kafasına bişiler atmaya çalışıyor.oda bilemiyor garibim.sevmeye çalışıyor eline oyuncak vermeye çalışıyor.2 çocuk düşünenlere 2 yaşı şuan için tavsiye etmem.büyük en azından kendi ihtiyaçlarını karşılayabilmeli.hayırlısı gerçi biz 3.yü hiç düşünmüyordukta...işte böleeeeeeee
 
benim oğlum 16 aylık oldu. ilk zamanlar ben de çok daralmıştım. ücretsiz izin aldım evde bebekle kaldım. deli gibi olmuştum. doktor için dışarı çıktığımızda salak gibi çevreme bakınıyordum. işe başlayıca sıkıntılarım azaldı. fakat kendi kendime karar verdim . bana bir çocuk yeter. zaten ben de bebek tutkusu yoktu. hiçte olmadı. hatırlarım küçükken kız çocukalı "ileride ne olmak istiyorsun?" sorusuna annem olucam derlerdi. bense bunlar delirmiş diye düşünürdüm. babalar gezsin anne çocuk baksın ne adaletsiz derdim. değişme de olmadı galiba bende. oğlumu çok seviyorum. yeter o bana.
annesi kelimesinden nefret ettim. annesi ağlıyor annesi şu oldu annesi bu oldu. sanki babalar eli kolu kolu yok. hep bize. sevmeye gelince babası çok düşkün oluyor. safi adaletsizlik yaa. :84:
 

çok doğru düşünmüssünüz,bu tamamen kişilik meselesi,bazı kadınlar daha fazla anaç....
bende öyle çok anne olayım dememiştim,ikinci proğramda yoktu,ilahi bir hediye oldu bizim için...(iyide oldu)
çok afallıyorum...gün geçtükçe herşey normale dönüyor ama tabi zor oluyor...bence herkes kendini tanımalı ne istediğini bilerek karar vermeli...
 
v bizim belki en büyük hatamız bebekle birlikte kendimizi eve kapatıyor olmamızdan kaynaklanıyor,ben 20 günlükken ocak ayı ve kar olmasına rağmen avm'ye gitmeye başlamıştım,insan rahatlıyor evet eskisi gibi olmuyor sana bağımlı bir varlık oluyor ortada onu bırakıp gidemiyorsun ancak bakan birisi olsa 3 saat nefes alırsın okadar,ama kendinizi kısıtlamayın avm lere arkadaşlarınıza gidin gittiğiniz yerde sessiz bir oda da uyutun bebeğinizi sizin psikolojiniz iyi olursa bebeğiniz de iyi olur unutmayın.avm lerde zaten emzirme bakım odası var dolaşın alışveriş yapın.haftasonu çok bunalırsanız emzirin ve eşinize bırakın 3 saat nefes alın yapmak istediklerinizi yapın..ve bugünler inanın geçici merak etmeyin..zamanla tüm taşlar yerine oturacaktır....
 
Son düzenleme:
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

  • Kilitli
evlilikte güven sorunu
5 6 7
Yorumlar
130
Görüntüleme
9K
kalfe
D
galiba bunalımdayım
Yorumlar
19
Görüntüleme
4K
ramko
R
  • Kilitli
1 konudan fazlası :(
10 11 12
Yorumlar
220
Görüntüleme
21K
Eydina
Kafam karışık..
Yorumlar
19
Görüntüleme
963
zehra1809
iç Döküş..
Yorumlar
17
Görüntüleme
2K
achoi
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…